Acta Benedicti Pp. XVI 735

LITTERAE APOSTOLICAE

Venerabili Dei Servae Teresiae Manganiello Beatorum honores decernuntur.

BENEDICTUS PP. XVI

Ad perpetuam rei memoriam. - « Libentissime igitur potius gloriabor

in infirmitatibus meis, ut inhabitet in me virtus Christi. Propter quod

placeo mihi in infirmitatibus, in contumeliis, in necessitatibus, in persecu-

tionibus et in angustiis, pro Christo: cum enim infirmor, tunc potens sum »

(2 Cor 12, 9-10).

Totam per vitam Venerabilis Serva Dei Teresia Manganiello, iuvenis laica

et Franciscalis Tertiaria, aperta fuit ad experiendam Passionem et Crucem

Domini. Die I mensis Ianuarii anno MDCCCXLIX nata est in loco vulgo

Montefusco, ex archidioecesi Beneventana, atque sequente die baptizata.

Et cum aetatis septem et viginti fere annos ageret, die IV mensis

Novembris anno MDCCCLXXVI, terrestre iter suum conclusit. Undecima filia e

familia quadam rustica, rustica ipsa, dolores iam in annis infantiae et

adulescentiae pertulit, quos inter domesticas et agrarias fatigationes

transegit. A puerilibus mundi gaudiis aliena, morum demonstravit rectitu-

dinem singularemque cordis puritatem simul cum oratione et dedito servitio.

Etiamsi illiterata, claras testificationes dedit singularis maturitatis mentis.

Duodecim annos nata, privatim emisit virginitatis votum atque iuvenis

constanter matrimonii proposita haud pauca recusavit.

Cum viginti annos esset nata, eius iam nota singularis humana et spiritalis

maturitas miro modo crescere potuit in schola Tertii Ordinis Franciscalis, qui

eius in pago nativo a patre Ludovico Acernese, ex Capuccinorum Ordine, est

institutus. Iuvenis Teresia ei nomen dedit et, die XV mensis Maii anno

MDCCCLXX, spirituali ducente moderatore, miros adimplevit in via sancti-

tatis progressus secundum spiritum Pauperculi Assisiensis. Paupertatis

amore inflammata, fidelissime servavit oboedientiam et heroum in modum

spiritum vixit paenitentiae. Prae oculis patris Ludovici, sui confessarii,

eminens exstitit Tertiariae exemplar. Dum integra vota et regulas Tertii

Ordinis servabat, conventum ingredi voluit, sed Dominus hanc gratiam

numquam dedit ei, eam relinquens in tribulatione, etiamsi pater Acernese,

qui propositum nutriebat novam instituendi religiosam familiam, ac