10.

Item de S. Martino.

1. Laete canat symphonia
Mundo corde, voce dia,
Sumpta peccatorum via

Lyra sonet mellica.
Novum cantum det mens pia
In hoc sacro festo, quia
Transveotus In hierarchia.

Martinus est coelica.
2. Hodie sanctus Martinus
Coelestis Intravit sinus,
Ab hoc mundo mundo minus,

Sed Immundo potius,
Caritatis quem caminus
Texit et amor divinus,
Factus est Deo vicinus

Et sanctorum socius.
3. Erat gemma sacerdotum,
Habens semper cor devotum,
Purum, mundum et remotum

A peccati sentibus;
Nihil mali sibi notum,
Dator largus, fusor dotum,
Quidquid habebat, hoc totum

Tribuit egentibus.
4. Clauso residenti pone
Portas pro petitione
Martini virtutis bonae

Largitas apparuit,
Pia miseratione
Condolens Ille personae
Vestem scidit cum mucrone

Quia nummis caruit.

5. Alter pauper dum Intraret
Templum nudus et rogaret,
Ut sibi quidquam donaret

Martini benignitas,
Adhuc commotus apparet,
Quamvis omni veste caret,
In sola non tamen aret

Ejus dandi dignitas.
6. Quid agit praesul electus?
Hac veste, qua fuit tectus,
Denudavit suum pectus

Nudo dans hanc homini.
Laete pauper est profectus,
Et praesul plus quam perfecta
Mansit nudus sed erectus

Ad praecepta domini.

7. Vestis ei fit portata

Brevis, nec apta nec lata,
Nimium abbreviata

In utraque manica,
Sed earum restaurata
Brevitas nec augmentata
In defectu reparata

Ope fit uranica.
8. Pie praesul et modeste,
Qui vestitus nunc honeste
Es jucunditatis veste

Nunquam transitoriae,
Nos scholares laudantes te
Conserves ab omni peste,
Sed perducas ad coeleste

Jubar verae gloriae.