. Π

ι

ἐ

Οϛʹ.]}1 ἈΠΗΝΉΝΑΝΤΟ, ἀόριστος πρῶτος παθητικὸς (μέσος) τὸ θέμα α᾿παναίνω, γίνεται ε᾿κ τῆς α᾿πο` προθέσεως καὶ τοῦ ἀναίνω, ὁ μέλλων α᾿νανῶ, ὁ πρῶτος ἀόριστος η᾿´νῃνα, ὁ μέσος η᾿νῃνάμην, καὶ μετὰ τῆς α᾿πο` προθέσεως α᾿πηνῃνάμην. Ἠ∆ΟΛΈΣΧΗΣΑ, πρῶτος ἀόριστος· τὸ θέμα, α᾿δολεσχῶ· γί-νεται δὲ ἐκ τοῦ α᾿´δην, τὸ δαψιλῶς καὶ πολὺ, καὶ τοῦ λέσχη, ο῾` σημαίνει τὴν πολυλογίαν. Τὸ δὲ ἀδολεσχῶ σημαίνει δʹ· τὸ φιλοσοφῶ, ὡς τὸ "α᾿δολεσχήσω ε᾿ν τοῖς δικαιώμασί σου·" τὸ φλυαρεῖν, ὡς τὸ "τί ἀδολεσχεῖς, α᾿´νθρωπε;" Τὸ πολυ-λογεῖν, ὡς τὸ "η᾿δολέσχησα, καὶ ὠλιγοψύχησε τὸ πνεῦμά μου·" καὶ τὸ παίζω, ὡς τὸ "ε᾿ξη῀λθενἸακὼβ α᾿δολεσχῆσαι ει᾿ς τὸ πεδίον." ΦΥΛΑΚῊ παρὰ τὸ φυλάσσω, τοῦτο παρὰ τὸ φυλή· κατὰ φυλὰς γὰρ ε᾿φυ´λασσον α᾿μειβόμενοι. {1[ΨΑΛΜῸΣ ΟΖʹ ]}1 ΡΟΣΈΧΕΤΕ, τὸ θέμα προσέχω· συντάσσεται νῦν μετὰ αι᾿τιατικῆς, ε᾿´στι δὲ ο῾´τε καὶ μετὰ δοτικῆς. ΠΡΌΒΛΗΜΑ, παρὰ τὸ βλῆμι, η᾿` παρὰ τὸ βλῶ, βλήσω, βέβληκα, βέβλημαι, βλῆμα καὶ πρόβλημα. Τί διαφέρει πρόβλημα προτάσεως; ∆ιαφέρει· πρόβλημα μὲν λέγεται ἡ ἑκατέρωθεν α᾿μφισβητουμένη ζήτησις. Τί διαφέρει παρα 162 βολὴ παραδείγματος;Ἡ μὲν παραβολὴ ἀπὸ ἀψύχων η᾿` ζώων α᾿λο´γων λέγεται, τὸ δὲ παράδειγμα α᾿πο` ἐμψύχων η᾿` γεγονότων πραγμάτων. ΣΚΟΛΙᾺ, παρὰ τὸ σκολιὸς, τοῦτο παρὰ τὸ σκ[ευ]άζω τὸ χωλαίνω, ὁ μὴ ευ᾿θεῖαν ὁδὸν πορευόμενος· η᾿` παρὰ τὸ σκαιός· η᾿` παρὰ τὸ σκόλοψ, ο῾` σημαίνει τὸ ἀποξυσμένον ξύλον. ΤΆΝΕΩΣ, ο᾿´νομα τόπου· τὸ δὲ πόθεν γίνεται; Ου᾿κ ε᾿´χει, ε᾿πειδὴ ε᾿´θ(ν)ος ε᾿στί. ΣΙΤΙΣΜῸΣ, παρὰ τὸ σιτίζω. ἈΠΟΚΤΕΝΩ, δύο Ν καὶ τὸ ἐψιλ μέγα ε᾿στὶ, κτεινῶ κτενῶ, α᾿λλὰ καὶ κτέννω κτεννῶ. ΠΟΤΑΜῸΣ, παρὰ τὸ πότιμον υ῾´δωρ ε᾿´χειν, η᾿` παρὰ τὸ ποτάζω ποτάσω ποταμός· ου῾´τωςἩρωδιανός. ὈΜΒΡΉΜΑΤΑ, ε᾿κ τοῦ ὀμβρῶ, ο᾿μβρήσω, τὸ δὲ ὀμβρῶ παρὰ τὸ ο᾿´μβρος, η᾿` παρὰ τὸ βάρος, καθ' ὑπερβιβασμὸν α῾´βρος, τροπῇ τοῦ Α ε ᾿ς Ο, καὶ πλεονασμῷ τοῦ Μ, ο᾿´μβρος, ὁ φερό-μενος βαρέως. ἘΡΥΣΊΒΗ, σημαίνει τὴν γινομένην πάχνην ε᾿ν τῇ δυσαερίᾳ, καὶ φθείρουσαν τοὺς καρπούς· οἱ δέ φασι ζῶόν τι ει᾿῀ναι μικρόν· καὶ γίνεται παρὰ τὸ ρύω, ο῾` σημαίνει τὸ κωλύω, καὶ τὸ βῶ τὸ τρέφω, ἡ τοὺς καρποὺς κωλύουσα τρέφεσθαι. Τὸ ΣΙ Ι, διατί; Τὰ ἀπὸ μελλόντων συντιθέμενα ο᾿νο´ματα τῷ Ι παραλήγονται, τέρψω τερψίμβροτος, στήσω στησίχορος, ε᾿ρυ´σω ε᾿ρυσίβη. ἈΚΡῚΣ, παρὰ τὸ κάρα, ὑπερβιβασμῷ τοῦ Α, α᾿´κρα καὶ ἀκρὶς, μείζων γὰρ τούτου τοῦ λοιποῦ μέρους. ΒΟΥΝῸΣ παρὰ τὸ βαίνειν α᾿´νωθεν, βαῖνος, καὶ τροπῇ τοῦ διφθόγγου ει᾿ς δίφθογγον βουνὸς, ὡς, ο᾿´νοιρος ο᾿´νειρος. ΓΛΥΠΤῸΝ, παρὰ τὸ γλύφω, τοῦτο παρὰ τὸ γλάπτω τὸ κοιλαίνω. ΣΗΛῺΜ, τὸ ΣΗ Ι, διατί; Κατὰ παράδοσιν. ΑΙ᾿ΧΜΑΛΩΣΊΑ, παρὰ τὸ αι᾿χμάλωτος αι᾿χμαλωτία καὶ αι᾿χμαλωσία. Τὸ δὲ αι᾿χμάλωτος α᾿πο` τοῦ αι᾿χμὴ καὶ τοῦ α῾´λωμι, ἁλώσω, αι᾿χμαλωτίζω. ΚΑῚ ΚΡΑΙΠΑΛΗΚῺΣ δύο μέρη λόγου, καὶ σύνδεσμος, κραι 163 παληκὼς, μετοχὴ, τὸ δὲ κραιπαλῶ συζυγίας δευτέρας τῶν περισπωμένων· γίνεται δὲ ἐκ τοῦ κραιπάλη, ἡ μέθη· τοῦτο δὲ παρὰ τὸ κάρα καὶ τὸ πάλλω, τὸ κινῶ, ε᾿ν ὑπερβιβασμῷ καὶ συγκοπῇ. Τί διαφέρει κραιπάλη μέθης; ∆ιαφέρει· μέθη λέγεται ἡ ἐφημερινὴ οι᾿´νησις, κραιπάλη δὲ ἡ χθεσινὴ μέθη. ἘΦΡΑῚΜ, τὸ Ε τὸ αʹ ψιλοῦται· τὸ δεύτερον δίφθογγον ε᾿κ παραδόσεως. ΛΟΧΕΥΟΜΈΝΩΝ ε᾿κ τοῦ λοχεύω, τὸ γεννῶ· τοῦτο παρὰ τὸ λέχος, ο῾` σημαίνει τὴν κοίτην. {1[ΨΑΛΜῸΣ ΟΗʹ.]}1 ἬΛΘΟΣΑΝ, παρὰ τὸ ἐλεύθω, ὁ μέλλων ε᾿λεύσω, ὁ ἀόριστος πρῶτος η᾿´λευσα, ὁ δεύτερος η᾿´λυθον, καὶ ἐν συγκοπῇ η᾿῀λθον· τὸ τρίτον τῶν πληθυντικῶν ὁμοίως η᾿῀λθον, καὶ οἱ Βοιωτοὶ ἐπὶ τῶν ε᾿χο´ντων τὴν μετοχὴν ει᾿ς Σ ο᾿ξυ´τονον ποιοῦσι περιτ-τοσύλλαβον τὸ γʹ τῶν πληθυντικῶν ὁμοίως, η᾿´λθομεν, η᾿῀λθον, η᾿´λθοσαν· ε᾿πι` δὲ τῶν μὴ ἐχόντων τὴν μετοχὴν ει᾿ς ὀξύτονον ποιοῦσιν ε᾿´νδειαν, οι῾῀ον ε᾿κοσμήθημεν, ε᾿κο´σμηθεν, αυ᾿τα`ρ ε᾿πεὶ κόσμηθεν. ὈΠΩΡΟΦΥΛΆΚΙΟΝ, ε᾿κ τοῦ ὀπώρα καὶ τοῦ φυλακή· τὸ δὲ φυλακὴ παρὰ τὸ φυλάσσω, τοῦτο παρὰ τὸ πύλη, τὸ δὲ παρὰ τὸ πτύσσω τὸ ἀσφαλίζω. Τὸ ΚΙ Ι. Τὰ παρὰ τὸ φυλακὴ συντιθέμενα διὰ τοῦ Ι γράφεται, οι῾῀ον ο᾿πωροφυλά-κιον, χαρτοφυλάκιον. ΖΗ͂ΛΟΣ,