107 {1ΨΑΛΜῸΣ ΠΈΜΠΤΟΣ.} 1 Πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ πέμπω· πέμπει γὰρ ἡμᾶς πρὸς τὸν δέκατον α᾿ριθμόν.
1ΨΑΛΜῸΣἙΝ∆ΈΚΑΤΟΣ.} τερον ε῾´ν· καὶ μετὰ τοῦ δέκα α᾿ριθμοῦ ἑνδέκατος.
1ΨΑΛΜῸΣ ΙΖʹ.} ρὰ τὸ στερέω· τοῦτο παρὰ τὸ ι῾´στημι, στήσω, ἀόριστος
1ΨΑΛΜῸΣ ΙΗʹ.} μέγα, διατί;Ἐπειδὴ πᾶσα λέξιςἙλ-ληνικὴ ἁπλῆ ὀξύτονος
ευ᾿δο´κησας, κύριε, τὴν γῆν σου. ΛΥΤΡΩΤῊΣ, ε᾿κ τοῦ λυτρῶ, τοῦτο ε᾿κ τοῦ λύτρον, τοῦτο παρὰ τὸ λύω.
{1[ΨΑΛΜῸΣ ΚΘʹ.]} 1 ἙΣΠΈΡΑ, παρὰ τὸ ε᾿´σω φέρειν, ε᾿σωφέρα τις ου᾿῀σα, καὶ ἐν συγκοπῇ ἑσπέρα,
δεύτερον. Τὸ πρῶτον τῶν πλη θυντικῶν ει᾿παίημεν τὸ τρίτον ει᾿παίησαν, καὶ ἐν συγκοπῇ ει᾿´παισαν.
1[ΨΑΛΜῸΣ ΡΙʹ.]}1 ω τὸ κρατῶ, πλεονασμῷ τοῦ Σ. Τὸ γὰρ Ε ἡνίκα πλεονάσῃ
ΑΛΜῸΣ ΡΜʹ.]} (ΘΥΜΊΑΜΑ) τοῦτο ε᾿κ τοῦ θῦμα, διὰ γὰρ τῶν θυμάτων καιομένων
̀Σ ΡΝʹ.]} ∆ΥΝΑΣΤΕΊΑΙΣ, ἡ ευ᾿θεῖα, δυναστεία, παρὰ τὸ δυναστεύω, τοῦτο παρὰ τὸ
ΊΣΙΝ, ἡ ευ᾿θεῖα ὁ ε᾿´λεος γίνεται παρὰ τὸ ε῾´λω τὸ λαμβάνω, ε᾿´λος ε
1[ΨΑΛΜῸΣ ΡΙʹ.]} ᾿´χω τὸ κρατῶ, πλεονασμῷ τοῦ Σ. Τὸ γὰρ Ε ἡνίκα πλεονάσῃ
1 ΕΤΕΩΡΊΣΘΗΣΑΝ, ε᾿κ τοῦ μετεωρίζω. Τί μὴ ἐταπεινο-φρόνουν ὡς τὸ
τί; Τὸν γραπτὸν νόμον, ο῾`ν ε᾿´δωκεν ὁ Θεὸς τῷ Μωυ¨σεῖ· καὶ τὸ νόμισμα· .... μὲν παρ' Αι᾿γυπτίοις τὴν γῆν· καὶ τὸν τῆς χάριτος νόμον, ο῾´ς ε᾿στι τὸ ευ᾿αγγέλιον· σημαίνει καὶ μέτρον γῆς. ΚΎΡΙΟΣ μέρος λόγου ε᾿στὶν, ο᾿νο´ματος, γένους α᾿ρσενικοῦ, ει᾿´δους παραγώγου. Ποίου ει᾿´δους τῶν παραγώγων;
Παρωνύμου. Τί ἐστι παρώνυμον; Τὸ παρ' ο᾿´νομα ποιηθέν. Πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ κῦρος, ο῾` σημαίνει τὴν ε᾿ξουσίαν. Πόσα σημαίνει κῦρος; βʹ, τὸ ἐπὶ τῆς ε᾿ξουσίας, καὶ τὸ κύριον ο᾿´νομα. Καὶ ἐὰν σημαίνῃ τὸ κύριον ο᾿´νομα, ποίου μέρους τοῦ λόγου ε᾿στί;Ἀρσενικοῦ. Καὶ πῶς κλίνεται;Ὁ κῦρος, τοῦ κύρου. Ει᾿ δὲ σημαίνει τὴν ε᾿ξουσίαν, ποίου μέρους λόγου ε᾿στίν; Ου᾿δετέρου. Καὶ δὸς χρῆσιν. "Τὸ κῦρος κατὰ τῆς πλάνης ει᾿´ληφας." Κῦρε μακρόν. Καὶ πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ κύρω τὸ ἐπιτυγχάνω, ο῾´περ ε᾿´χει μακρὸν τὸ Υ. Καὶ διατί ἐστι τὸ ΚΥ μακρόν; ∆ιότι τὰ διὰ τοῦ ΥΩ ῥήματα, βαρυνόμενα μὲν ε᾿κτείνει τὸ Υ, περι σπώμενα δὲ συστέλλει, οι῾῀ον πύρω πυρῶ, φύρω φυρῶ, κύρω κυρῶ, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ τὸ κύριος ε᾿´χει μακρὸν τὸ Υ, κύρω, καὶ ὁ 33 μέλλων κυρῶ, καὶ Αι᾿ολικῶς κύρσω.Ὁ κανών· οἱ Αι᾿ολεῖς, βαρύτονοι ο᾿´ντες, πλεονάζουσι τὸ Σ κατὰ τὸν μέλλοντα. Καὶ διατί μὴ ἐπλεόνασεν α᾿´λλο σύμφωνον, α᾿λλὰ τὸ Σ; ∆ιότι πᾶς μέλλων βαρύτονος πρὸ τοῦ Ω μεγάλου τὸ Σ θέλει ε᾿´χειν η᾿` δυνάμει η᾿` ε᾿νεργείᾳ. Τὸ δὲ κῦρος τὸ ΚΥ ψιλόν· διατί; Τὰ διὰ τοῦ ΥΡΟΣ ο᾿νο´ματα ει᾿´τε δισύλλαβα, ει᾿´τε ὑπὲρ δύο συλ λαβὰς, ει᾿´τε ο᾿ξυ´τονα, ει᾿´τε βαρύτονα, διὰ τοῦ Υ ψιλοῦ γρά φεται, οι῾῀ον τύρος, τότε βαρύτονον καὶ τὸ ὀξύτονον, Συρὸς, τό τε κύριον καὶ τὸ προσηγορικὸν, πυρὸς ὁ σῖτος καὶ τὸ ε᾿πι´θετον, κῦρος τό τε ε᾿πι` τῆς ε᾿ξουσίας καὶ τὸ κύριον, ὑπὲρ δύο συλλαβὰς, οι῾῀ον, ι᾿σχυρὸς, οι᾿ζυρὸς, ἁλμυρὸς καὶ τὰ ο῾´μοια, πλὴν τοῦ χοῖρος· τοῦτο δὲ γέγονε παρὰ τὸ χοῦν ε᾿ρευνᾶν, χόι¨ρος, καὶ κατὰ συναίρεσιν χοῖρος, η᾿` παρὰ τὸ τοῦ χείρονος ε᾿ρα῀ν. Τὰ ει᾿ς ΟΣ συντίθεται ο᾿κταχῶς· η᾿` γὰρ φυλάττουσι τὸ Σ ὡς τὸ λαὸς σῶος, λαοσσόος, θεὸς δοτὸς, θεόσδοτος, η᾿` α᾿πο βάλλουσι τὸ Σ, ὡς τὸ νίκος λαὸς, νικόλαος· η᾿` α᾿ποβάλλουσι τὸ Σ καὶ προσλαμβάνουσι τὸ Ι, ὡς τὸ πύλος, πυλιγενὴς, καὶ ὁδὸς, ὁδοιπόρος, η᾿` ε᾿μβάλλουσι τὸ Σ, καὶ τρέπουσι τὸ Ο ει᾿ς Η, ὡς τὸ, ε᾿´λαφος, ε᾿λαφοβόλος, ε᾿λαφηβόλος, καὶ θεὸς τόκος, θεοτόκος, θεητόκος, η᾿` ε᾿μβάλλουσι τὸ Σ, καὶ τρέπουσι τὸ Ο ει᾿ς Ι, ὡς τὸ ο᾿´ρος, ο᾿ριβάσιος· η᾿` α᾿ποβάλλουσι τὸ Σ καὶ τρέπουσι τὸ Ο ει᾿ς Α, καὶ προσλαμβάνουσι τὸ Ι, ὡς τὸ κλυτὸς Κλυτιμνήστρα καὶ Κλυταιμνήστρα, καὶ μέσος μεσώπολι καὶ μεσαιπόλι, καὶ μεσαίτερον καὶ μεσαίτατον. Κύριος τὸ ΡΙ Ι, διατί; Τὰ διὰ τοῦ ΙΟΣ ε᾿πι´θετα, η᾿` καὶ ἀπὸ τόπου λαμβανόμενα, διὰ τοῦ Ι γράφεται. Καὶ α᾿´λλως· τὰ ει᾿ς ΟΣ ου᾿δε´τερα, ει᾿ μὲν τῷ Α παραλήγει, τὰ δι' αυ᾿τω῀ν παρα ληγόμενα διὰ τοῦ Ι σχηματίζει, οι῾῀ον α῾´γιος, ἁγίος, θάλπος θάλπιος sic), πέλαγος πελαγίος· ει᾿ δὲ μὴ παραλήγει τῷ Α, διὰ τῆς ΕΙ διφθόγγου γράφεται, οι῾῀ον ο᾿´ρος ο᾿´ρειος, τέλος τέλειος, ο᾿´νειδος ο᾿νείδειος. Σεσημείωται τὸ τέλειος, τεμένιος, καὶ ι᾿´σως α᾿πο` τοῦ τεμενικὸς γέγονε κατὰ ἀποβολὴν τοῦ Κ, 34 καὶ ἀναδόσει τοῦ τόνου· ου῾´τως ου᾿῀ν καὶ τὸ ΚΥΡΟΣ κυρίος. ∆ιατί προπαροξύνεται;Ὅσα τῶν ει᾿ς ΟΣ ου᾿δετέρων διὰ τοῦ ΙΟΣ παρῆκται, συνεσταλμένου ο᾿´ντος τοῦ Ι, προπαροξύνεται, οι῾῀ον ξένος ξένιος, φίλος φίλιος, ποταμὸς ποτάμιος, δεσμὸς δέσμιος· ου῾´τως ου᾿῀ν καὶ κῦρος κύριος. Ποίου ει᾿´δους τῶν ὑπο πεπτωκότων τῷ ὀνόματι; Τῶν πρός τι. Καὶ πρὸς τίνα ε᾿´χει; Πρὸς τὸν δοῦλον. ΘΈΛΗΜΑ ει᾿´δους τῶν ὑποπεπτωκότων τῷ ὀνόματι προση γορικοῦ· τῶν δὲ παραγώγων, ῥηματικοῦ. Καὶ πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ θέλω, ὁ μέλλων θελήσω· καὶ ω᾿´φειλεν ει᾿῀ναι θελῶ· α᾿λλὰ τὰ δι' ἑνὸς Λ ε᾿κφερόμενα βαρύτονα α᾿´χρι τοῦ παρατα τικοῦ κλίνεται ὡς βαρύτονα, α᾿πο` δὲ τοῦ παρακειμένου ὡς περισπώμενα· διότι τὸ ε῾`ν Λ χαρακτηριστικόν ε᾿στι περισπω μένου μέλλοντος, καὶ τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ βαρυτόνου ε᾿νεστῶτος ου᾿ δύναται ει᾿῀ναι χαρακτηριστικὰ περισπωμένου μέλλοντος· διὰ τοῦτο τὰ φθάσαντα γενέσθαι βαρύτονα δι' ἑνὸς Λ α᾿νεμερίσαντο τὴν κλίσιν.Ὁ παρακείμενος τεθέληκα, ὁ παθητικὸς τεθέλημαι, καὶ ἐξ αυ᾿τοῦ θέλημα. ∆ιατί