ο᾿´πτω, ο᾿ρθὸς, κοῖλος, μορφὴ, καὶ τὰ ο῾´μοια. Καὶ α᾿´λλως· τὰ ἀπὸ τοῦ Ο α᾿ρχόμενα ῥήματα διὰ τοῦ Ο μικροῦ γράφεται, πλὴν τοῦ ω᾿´θω, ω᾿φε´λω, ω᾿χριῶ, ω᾿ρυ´ω, ω᾿δυ´νω, ὡραΐζω, ω᾿ρακιῶ, ω᾿στίζω, καὶ ὠνῶ, τὸ ἀγοράζω. Πρόσωπον διατί προπαροξύνεται; Πᾶν ου᾿δε´τερον ει᾿ς ΟΝ λῆγον πρὸ τοῦ ΟΝ σύμφωνον ει᾿´τε ἁπλοῦν, ει᾿´τε σύνθετον, ει᾿´τε ὑπὲρ δύο συλλαβὰς ὑπάρχει, προπαροξύνεται, οι῾῀ον στρατόπεδον, ε᾿´νεδρον, πρόσωπον, καὶ τὰ ο῾´μοια· ὑπεσταλ μένων τῶν κατὰ μεταβολῆς γένους ει᾿ρημένων καὶ τῶν ει᾿ς Ρ καὶ τῶν ει᾿ς Η περατουμένων. ΓΗ͂ πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ γέα κατὰ συναίρεσιν τοῦ Ε καὶ Α ει᾿ς ῆ, γῆ· τὸ δὲ γέα παρὰ τὸ γῶ, τὸ χωρῶ, ἡ πάντας χωροῦσα.Ἐκ δὲ τοῦ γῆ γίνεται γαῖα, διὰ διφθόγγου, διότι τὰ διὰ τοῦ ΑΙΑ θηλυκὰ ἀπὸ τῶν ει᾿ς Α καὶ Η παραγό μενα διὰ τῆς ΑΙ διφθόγγου γράφεται, οι῾῀ον α᾿να´γκη α᾿ναγκαία, σελήνη σεληναία, α῾´μαξα ἁμαξαία· ου῾´τως ου᾿῀ν καὶ γῆ, γαία. Οἱ δὲ φασὶν, ο῾´τι ου᾿κ ἀπὸ τοῦ γῆ τὸ ΓΑΙΑ διὰ διφθόγγου γράφεται, α᾿λλ' α᾿πο` τοῦ γαίω, τὸ γαυριῶ· τὰ γὰρ α᾿πο` κράσεως ε᾿´χοντα τὸ Η ου᾿ ποιοῦσι, φασὶ, παραγωγὴν διὰ τοῦ ΑΙΑ. Τὸ γῶ πόσα σημαίνει; ∆ύο· γῶ τὸ χωρῶ, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ γῆ, ἡ πάντας χωροῦσα· γῶ τὸ γανῶ, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ γυνή· γῶ τὸ λαμβάνω καὶ δέχομαι, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ γαστήρ· γῶ τὸ φωνῶ, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ ηυ᾿´σε δὲ διαπρύσιον ∆αναοῖσι γεγωνώς. Ἡ γῆ ἡ ευ᾿θεῖα τῶν δεικτ. (τὴν ευ᾿θεῖαν τῶν δυι¨κω῀ν) ου᾿κ ε᾿´χει, διατί; Μάχεται ἡ κλίσις τοῦ Ο (ο᾿νο´ματος) τῆς φύσεως μὴ α᾿παιτούσης. ∆ΙᾺ ΤΟΥ͂ΤΟ δεικτικὴ ἀντωνυμία, η᾿` μᾶλλον ε᾿πιρρηματικὴ δεικτικὴ, η᾿` σύνδεσμος αι᾿τιολογικός. Γίνεται δὲ ἐκ τῆς διὰ προθέσεως καὶ τῆς τοῦτο α᾿ντωνυμίας. ἈΝΑΣΤΉΣΟΝΤΑΙ, μέρους λόγου ε᾿στὶ ῥήματος, ε᾿γκλίσεως 59 ὁριστικῆς, διαθέσεως παθητικῆς, χρόνου μέσου μέλλοντος πρώ του, προσώπου τρίτου τῶν πληθυντικῶν· τὸ θέμα ι῾´στημι,(?) καὶ ἐξ αυ᾿τοῦ ι῾´στημι, καὶ ὁ μέλλων στήσω, καὶ ὁ μέσος μέλλων στήσομαι· τὸ τρίτον τῶν πληθυντικῶν στήσονται, καὶ μετὰ τῆς α᾿να` προθέσεως, α᾿ναστήσονται. ἘΝ ΚΡΊΣΕΙ, ε᾿ν πρόθεσις, κρίσει ο᾿´νομα, γένους θηλυκοῦ, ει᾿´δους παραγώγου. Ποίου ει᾿´δους; Τῶν παραγώγων ῥημα τικοῦ. Πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ κρίνω, συζυγίας εʹ τῶν βαρυτόνων. Τὸ ΚΡΙ μακρὸν, διατί;Ἀεὶ γὰρ ἡ εʹ συζυγία τῶν βαρυ τόνων ε᾿πι` τοῦ ἐνεστῶτος μακρὸν(ῷ) θέλει παραλήγεσθαι φύσει η᾿` θέσει, ο῾´θεν α᾿ναλογώτερόν ε᾿στι τὸ νείμω καὶ σπείρω. Τὸ ΚΡΙ Ι διατί;Ἐκ τοῦ κρίνω. Τὰ διὰ τοῦ ΊΝΩ ῥήματα διὰ τοῦ Ι γράφεται, οι῾῀ον πίνω, σίνω, καὶ τὰ ο῾´μοια, πλὴν τοῦ στείνω, θείνω, κτείνω, γείνω· τὰ δὲ ὑπὲρ δύο συλλαβὰς διὰ διφθόγγου, οι῾῀ον φαείνω, α᾿λεείνω, ε᾿ρεείνω, πλὴν τοῦ ὀρίνω, ω᾿δι´νω, συγκρίνω, καὶ τὰ παρ' αυ᾿τοῦ. Κρίνω, καὶ ὁ μέλλων κρινῶ· τὸ ΚΡΙ βραχύ· ἡ δὲ πέμπτη τὰ ἀμετάβολα τηρεῖ μετὰ συστολῆς τῆς παραληγούσης καὶ περισπωμένου τόνου. Ὁ παρακείμενος κέκρικα. ∆ιατί ἀποβάλλει τὸ Ν; ∆ιότι τὰ ει᾿ς ΝΩ δισύλλαβα ἑνὶ φωνήεντι παραληγόμενα α᾿ποβάλ λουσι τὸ Ν κατὰ τὸν παρακείμενον, οι῾῀ον, κέκρικα, πέπλυκα· εὑρέθη δὲ καὶ τὸ κεκέρδακα· κατὰ δὲ ποιητὰς προσλαμβάνει αυ᾿το`, ὡς το[ ∴Il. .♣γ 360 ].ὁ δ' ε᾿κλίνθη (καὶ) α᾿λεύατο κῆρα μέλαιναν̣ καὶ διακρινθήμεναι η᾿´δη· ὁ παθητικὸς κέκριμαι κέκρισαι, καὶ ἐξ αυ᾿τοῦ κρίσις. Τὸ ΣΙΣ, Ι, διατί; Τὰ ει᾿ς ΙΣ θηλυκὰ διὰ τοῦ Ι γράφεται, οι῾῀ον λέξις, Θέτις, καὶ τὰ ο῾´μοια, πλὴν τοῦ κλεὶς καὶ ἀντήρεις. Καὶ διατί τὸ κλεὶς δίφθογγον γράφεται; ∆ιότι τὰ διὰ τοῦ ΙΩ ῥήματα μὴ παρ' ε᾿νεστῶτος η᾿` μέλλοντος παρηγμένα, μὴ δὲ ε᾿´χοντα α᾿πο` πλεονασμοῦ τὸ Ι, μὴ δὲ ἀντιπαρακείμενον τὸ Ο, διὰ τοῦ Ι γράφεται· μὴ παρ' ε᾿νεστῶτα(ος) η᾿` μέλλοντα(ος) παρηγμένα ει᾿῀πε, διὰ τὸ ο᾿´ψω ο᾿ψείω, καὶ βρώσω βρωσείω· μὴ 60 δὲ ε᾿´χοντα α᾿πο` πλεονασμοῦ τὸ Ι, διὰ τὸ σέω σείω· μὴ δὲ ε᾿´χοντα α᾿ντιπαρακείμενον τὸ Ο, διὰ τὸ κλείω κλοιὸς, καὶ τὸ "α᾿῀ρον α᾿π' ε᾿μοῦ τὸν κλοιόν." Τὸ δὲ ἀντήρεις πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ ἐρείδω, τὸ ἐπιστηρίζω, ὁ μέλλων ε᾿ρείσω καὶ ἀποβολῇ ε᾿´ρεις, καὶ μετὰ τῆςἈΝΤῚ προθέσεως α᾿ντιέρεις, καὶ ἐν συγκοπῇ καὶ τροπῇ τοῦ Ε ει᾿ς Η α᾿ντήρεις α᾿ντήριδος διὰ τοῦ Ι, ὡς α᾿πο` τοῦ ἀντηρὶς ο᾿ξυτόνου ευ᾿θείας, κρήμνη σεαυτὴν ε᾿κ μέσης α᾿ντηρίδος· ε᾿´στι δὲ σεσημειωμένη ἡ γενικὴ αυ῾´τη, μὴ