μέλλοντος ε᾿´χει τὸ Η η᾿` τὸ Ε. Καὶ ω᾿´φειλεν ε᾿´χειν τὸ Ε καὶ μὴ τὸ Η· α᾿λλ' ἡνίκα ὁ ε᾿νεστὼς τῆς πρώτης συζυγίας τῶν περισπωμένων (μακρᾷ) παραληγούσης φύσει η᾿` θέσει διὰ τοῦ Η ε᾿´χει τὸν μέλλοντα, οι῾῀ον οι᾿κω῀ οι᾿κη´σω, ποιῶ ποιήσω, πλὴν τοῦ ἀρκῶ ἀρκέσω, καὶ νικῶ νικέσω· καὶ ἡνίκα καθαριεύει ὁ ἐνεστὼς, διὰ τοῦ Η ε᾿´χει τὸν μέλλοντα, οι῾῀ον νοῶ, νοήσω· καὶ ἐὰν διχρόνῳ παραλή γηται ὁ ἐνεστὼς, διὰ τοῦ Η ε᾿´χει τὸν μέλλοντα, οι῾῀ον φιλῶ φιλήσω, κιχῶ κιχήσω, πλὴν τοῦ ἀρῶ ἀρέσω, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ τὸ α᾿ρε´σκω, καὶ καλῶ καλέσω, καὶ τὰ ἀπὸ τῶν ει᾿ς ΟΣ α᾿ρσενικὰ γινόμενα διὰ τοῦ Η ε᾿´χει τὸν μέλλοντα· οι῾῀ον, κτύπος κτυπῶ κτυπήσω, δοῦπος δουπῶ δουπήσω, καὶ τὰ παρασύνθετα διὰ τοῦ Η ε᾿´χει τὸν μέλλοντα, οι῾῀ον οι᾿κονόμος οι᾿κονομῶ οι᾿κονο μήσω, καὶ τὰ ἀπὸ βαρυτόνων μεταγόμενα ει᾿ς περισπώμενα, διὰ τοῦ Η ε᾿´χει τὸν μέλλοντα, οι῾῀ον οι᾿κτείρω οι᾿κτειρῶ οι᾿κτει ρήσω, ε῾´λκω ἑλκῶ ἑλκήσω, ε᾿ω ἐῶ ἐήσω, καὶ τὰ διφορούμενα κατὰ τὰς συζυγίας διὰ τοῦ Η ε᾿´χει τὸν μέλλοντα, οι῾῀ον ξυρῶ ξυρεῖς ξυρᾶς ξυρήσω, ε᾿λεῶ ἐλεεῖς ε᾿λεᾷς ε᾿λεήσω, καὶ τὰ μονοσύλλαβα διὰ τοῦ Η ε᾿´χουσι τὸν μέλλοντα, οι῾῀ον ῥῶ ῥήσω, μνῶ μνήσω, σχῶ σχήσω, καὶ τὰ δι' ἑνὸς Λ ε᾿κφερό μενα βαρύτονα, ε᾿πι` δὲ τοῦ μέλλοντος περιττοσυλλάβως κλινόμενα, διὰ τοῦ Η ε᾿´χουσι τὸν μέλλοντα, οι῾῀ον θέλω θελήσω, μέλω μελήσω· τὰ δὲ μηδὲν ε᾿κ τούτων ε᾿´χοντα, παραλήγοντα δὲ τῷ Ο η᾿` τῷ Ε, διὰ τοῦ Ε ε᾿´χουσι τὸν μέλ λοντα, οι῾῀ον τελῶ τελέσω, ο᾿λω῀ ὀλέσω, πλὴν τοῦ μολῶ μολήσω, τορῶ τορήσω, ω᾿φελῶ ὠφελήσω.Ἰστέον δὲ ο῾´τι ταῦτα διφοροῦνται, καλέσω καὶ καλήσω, φθονέω καὶ φθο νήσω, κορέσω καὶ κορήσω, χωρέσω καὶ χωρήσω, φορέσω καὶ φορήσω, αι᾿δε´σω καὶ αι᾿δη´σω, αι᾿νε´σω καὶ αι᾿νη´σω, πονέσω καὶ 23 πονήσω, καὶ ει᾿ μὲν σωματικῶς, πονέσω, ει᾿ δὲ ψυχικῶς, πονήσω. Καὶ .... "ε᾿´παισε τῷἸὼβ βέλει πονηρῷ."

∆ιατί τὸ Α πρὸ τοῦ Μ ψιλοῦται καὶ δασύνεται; Ψιλοῦται ὡς ε᾿ν τῷ ἀμνὸς, α᾿´μαχος, δασύνεται δὲ ὡς ε᾿ν τῷ α῾´μυδις, α῾´μα, α῾´μαξα. Τὸ μέντοι ἁμαρτωλὸς δείκνυται καὶ ἐκ τῆς συνα λοιφῆς δασυνόμενον, ε᾿φαμαρτὸς γάρ. Τὸ ΤΩ μεγ. (Ω) διατί; ∆ιότι κατὰ τροπὴν γέγονε τοῦ Η ει᾿ς Ω μέγα· η᾿` καὶ ο῾´τι τὰ διὰ τοῦ ΩΛΟΣ ο᾿ξυ´τονα διὰ τοῦ Ω μεγάλου γράφεται, οι῾῀ονἈρτωλὸς, Πακτωλός· ου῾´τως ου᾿῀ν καὶ ἁμαρτωλός· η᾿` ο῾´τι τὰ παρὰ τὸ ο῾´λω (sic) συγκείμενα διὰ τοῦ Ω μεγ. γράφεται, οι῾῀ον πανώλης, ε᾿ξ ώλης, α᾿πω´λεια, καὶ τὰ ο῾´μοια ο᾿ξυ´τονα διὰ τοῦ ΩΛΟΣ ὑπὲρ δύο συλλαβὰς ὑπερθετικὰ ἁπλᾶ, ῥηματικὰ ο᾿´ντα, ε᾿´χοντα τὴν τρίτην α᾿πο` τέλους μακρὰν, ο᾿ξυ´νονται, οι῾῀ον φειδωλὸς, Αι᾿ τωλός· ου῾´τως ου᾿῀ν καὶ ἁμαρτωλός· τὸ μέντοι ε῾´ωλος παρώ νυμόν ε᾿στι, καὶ τὴν τρίτην α᾿πο` τέλους βραχεῖαν ε᾿´χει. Ἁμαρτωλὸς ποίου ει᾿´δους τῶν ὑποπεπτωκότων τῷ ὀνό ματι;Ὡς πρός τι. Ει᾿ς τὸ ἀνὴρ, καὶ ε᾿´μμεσον καὶ κατὰ α᾿´μεσον. ΟΥ᾿ΚἜΣΤΗ, πόσα μέρη λόγου ει᾿σι´. βʹ. Τὶ καὶ τί; Ου᾿ ε᾿πι´ρρημα α᾿ρνήσεως, ε᾿´στη, ῥῆμα. Ποίας καταλήξεως; Τῶν ει᾿ς ΜΙ. Ποίας ε᾿γκλίσεως;Ὁριστικῆς. Ποίας διαθέσεως; Ἐνεργητικῆς. Ποίου χρόνου;Ἀορίστου δευτέρου. Τὸ θέμα;Ἵστημι. Πρωτότυπόν ε᾿στι η᾿` παράγωγον; Παράγωγον. Καὶ πόθεν γίνεται;Ἐκ τοῦ στῶ, καὶ κατὰ ἀναδιπλασι-ασμὸν ἱστῶ, καὶ ἐξ αυ᾿τοῦ παράγωγον ι῾´στημι.Ἐα`ν γὰρ α᾿´ρχηται α᾿πο` τοῦ ΣΤ ῥῆμα, η᾿` α᾿πο` φωνήεντος, διὰ τοῦ Ι μόνου γίνεται ὁ ἀναδιπλασιασμὸς, οι῾῀ον ω῾῀ ἱῶ, στῶ ἱστῶ· ει᾿ δὲ ἀπὸ ἀφώνου, δι' αυ᾿τοῦ τοῦ ἀφώνου καὶ τοῦ Ι, οι῾῀ον θῶ, θιθῶ καὶ τιθῶ· ει᾿ δὲ διὰ δύο συμφώνων ᾖ ο῾ ἐνεστὼς, διὰ τοῦ προτέρου γίνεται ὁ ἀναδιπλασιασμὸς, οι῾῀ον πλῶ πιπλῶ πίπλημι, χρῶ κιχρῶ κίχρημι, στῶ ἱστῶ ι῾´στημι. ∆ιατί; Πᾶς α᾿ναδιπλασιασμὸς διὰ βραχέος ε᾿κφέρεται. 24 Καὶ τί ἐστιν α᾿ναδιπλασιασμός;Ὅταν τὸ ἑξῆς τῆς λέξεως διὰ τὸ αυ᾿το` σύμφωνον ε᾿πιφέρηται, καὶ ω῾῀δε ου᾿κ ει᾿σι` δύο σύμ φωνα· καταχρηστικῶς δὲ καὶ ἐξ ἑνὸς φωνήεντος, οι῾῀ον ω᾿῀ ἰῶ, στῶ ἱστῶ ι῾´στημι. ∆ιὰ τί δασύνεται; Τὸ Ι πρὸ τοῦ ΣΤ δασύνεται, ει᾿ μὴ συγκοπὴ ει᾿´η η᾿` υ῾ποτάσσοιτο τὸ Ρ, ὡς τὸ ι᾿´στε ε᾿κ τοῦ ι῾´σταται, καὶἼστρος· δασύνεται δὲ καὶ ὁ ε῾´στακα ........... τὸ γὰρ Ε προερχόμενον καὶ ἀποπίπτον ψιλοῦται, πλὴν τοῦ ε῾´στακα καὶ τῶν παρ' αυ᾿το`, ἑστήκω ἑστήξω καὶ τῶν ὁμοίων. Τὸ