294. De sancto Stephano.

1. Alma, benigne Deus,
pietate regens saecla,

2 a. Benedic omnia

tu corda clemens nostra,

2 b. Clare barmonia

te laudantia pulchra.

3 a. Dignanter

accepta servorum,
rex aeterne, praeconia,

8 b. Ex tua

concinit gratia

quae nostra praedulcis lyra,

4 a. Fortissima

concelebrans Stephani
protomartyris bella
per te definita.

4 b. Gaude, turba
levitica, mellea
concrepa nunc organa,
hac die exsulta.

5 a. Hostia viva

in Domino faciebat
iste signa
plebi magna ;

5 b. In Iudaeorum

gente superba increpat

obdurata

iustus corda.

6 a. Karitas Dei
cuius replerat
mentis intima
et benignitas,
his vincebat
eorum insanas
victrici minas
patientia ;

6 b. Laudum car[mina
sanc]tus integrat
dicens: "optima
Christi pietas,
ne statuas

i[llis haec pecc]atum
vulnera

7 a. M . . .
atria facit
rutilans . , .
[an]gelica

7 b. Nilque paven[s]
dicit cantica
citharaque can[t]
Davidica.

8 a. O beata

laus sanctorum sola,
Iesu, nostra
vota considera.

8 b. Prece sancta,
protomartyr, vera
in doctrina
nosmet corrobora,

9 a. Quem inflammata
petit turba
mole saxea

9 b. Rite praeclara
tollentem ad
alta lumina.

10 a. "Sacra", inquit, "regna
cerno patefacta
caelica,

Iustorum agmina
Christum laudantia omnia
in sempiterna saecula,

10 b. Tergentem crimina
Iesum, in dextera
paterna

Stantem, mirifica
clarum intueor corona
magna quoque potentia."

11a. Ut impia

haec audivit turba,
quassat Stephani
membra valida ;

11b. Xristicola

stat fortis et orat,
felix praemia
petit aeterna.

12 a. Ymni melodia

te, Christe, collaudat

12 b. Zelo nostra tuba
tuo plenissima.

13. Huius patris per sancta
merita nos, Iesu, salva.