Congregatio de Causis Sanctorum 299

iis qui titulo academico carebant, ipse titulo « magistri inchoati » insignitus

fuit, ut opus suum prosequi valeret, necnon praemium pecuniarium dono

recepit, quod statim pauperibus distribuere curavit.

Optime ipse propriam vocationem descripsit dicens: « Ego magister non

sum, neque homo litteratus: honoratissimum illum titulum non mereor quem

adorabili nostro Redemptori tribuimus. Ego legem Dei et bonos mores do-

ceo; deliciae meae sunt in docendo parvulos istos amore et reverentia erga

parentes et aetate provectos necnon affectum et benevolentiam erga fra-

tres et comites. Parvulos diligo, a solis ortu fere usque ad occasum laetus

inter eos dego, eorum tarditas mentis mihi non est onerosa, neque eorum

quaestiones et interrogationes mihi sunt importunae, immo neque eorum

ignorantia animum meum deflectit. Adeo innocentes sunt et invalidi! ».

Totum parvulis educandis se dedit, matrimonio renuntians et caste in

coelibatu vivens, insuper sororis infirmae per aliquot annos curam gerens.

Non solum autem scientiam gratis comunicabat, verum etiam aliquando

cibum sibi paratum vel vestem suam pauperibus donare visus est.

Magister Raphaël ab alumnis ut magister fidei, potius quam ut magister

litterarum, recordabatur, quam fidem exemplo praesertim inculcabat. Ha-

bebat, verbi gratia, unam tantum vestem elegantiorem, quam solummodo

induebat quando die dominica ad mensam eucaristicam accedebat. Con-

fraternitati Beatae Mariae Virginis a Rosario inscriptus assidue rosarium

orabat et semper in Dei praesentia videbatur ambulare.

Spem in solo Domino ponens, nicotiaris foliis elaborandis plures horas

quotidie dicabat ut propriis necessitatibus provideret, et quod ei supererat

aliis tradebat.

Schola magistri Raphaëlis tempus feriarum non contemplabat, sed sem-

per, exceptis festis de praecepto, aperta mansit usque ad diem 5 mensis

Iulii anni 1868, quando, post brevem aegritudinem, in domo sua, ab alumnis

comitatus, quos dimidia hora prius quam expiraret convocaverat, animam

Deo reddidit ad Deum se convertens his verbis: « Deus meus, accipe me in

sinum tuum ».

Ad funus magistri Raphaëlis plus quam duo milia fidelium sponte conve-

nerunt, et memoria eius a quamplurimis familiis servata est in benedictionem.

Fama sanctitatis eius, apud Curiam ecclesiasticam Sancti Ioannis Por-

toricensis, Inquisitio dioecesana anno 2004 instructa est, cuius iuridicam

validitatem Congregatio de Causis Sanctorum adprobavit per Decretum diei