Sacra Congregatio pro Doctrina Fidei 503

tamen est ne fideles hanc agendi rationem ut approbationem supernaturali-

tatis facti ex parte Ecclesiae habeant.3

3. Ratione sui muneris doctrinalis et pastoralis, Auctoritas competens

motu proprio intervenire potest immo et debet in gravibus circumstantiis,

exempli gratia ad abusus in exercitio cultus et devotionis corrigendos vel

praecavendos, ad doctrinas erroneas damnandas, ad pericula falsi vel indecori

mysticismi vitanda, etc.

4. In casibus dubiis, qui bonum Ecclesiae in discrimen minime ponunt,

Auctoritas ecclesiastica competens ab omni iudicio et actione directa sese

abstineat (etenim evenire etiam potest ut, lapsu temporis, factum sic dictum

supernaturale in oblivionem veniat); attamen invigilare ne desinat, ita ut, si

necesse fuerit, prompte ac prudenter intervenire possit.

III. De Auctoritate ad interveniendum competenti

1. Officium invigilandi vel interveniendi praeprimis competit Ordinario

loci.

2. Conferentia Episcopalis regionalis vel nationalis intervenire potest:

a) si Ordinarius loci, postquam suam egerit partem, ad ipsam recurrat

ad tutius rem diiudicandam;

b) si res ad ambitum nationalem aut regionalem iam pertineat, semper

tamen praevio consensu Ordinarii loci.

3. Sedes Apostolica intervenire potest, petente sive ipso Ordinario, sive

coetu qualificato fidelium, aut etiam directe ratione iurisdictionis universalis

Summi Pontificis.4

IV. De interventu S. Congregationis pro Doctrina Fidei

1. a) Interventum S. Congregationis petere potest vel Ordinarius,

postquam tamen ipse suam egerit partem, vel coetus qualificatus fidelium.

In hoc altero casu cavendum est ne recursus ad S. Congregationem ob

suspectas rationes fiat (cuiusmodi est v. g. cogere Ordinarium ad suas

legitimas decisiones mutandas, confirmare aliquem coetum sectarium, etc.).

3 Cfr Nota praevia, sub c. 4 Cfr infra, n. IV.