DE COGNITIONE DEI. TRACTATUS IMPERFECTUS.

 QUAESTIO PRIMA.

 His praemissis, probo quod de Deo possit haberi cognitio abstractiva, sicut de aliqua quidditate. Quia quicumque cognoscit actum visionis beatificae,

 QUAESTIO II.

 Adhibita distinctione scientiae in virtualem et formalem, et enumeratis conditionibus essentialibus et accidentalibus scientiae, tam ex parte objecti

 QUAESTIO III.

 Hoc viso, ad quaestionem dico, quod cognitio proprietatum personalium potest habere rationem scientiae, et probatur ista propositio : de omni illo de

 QUAESTIO IV.

 Propositis quibusdam difficultatibus, quas in fine quaestionis dissolvit, docet cognitionem Dei abs tractivam dari posse per speciem creatam, quae rep

 QUAESTIO V.

 Secundo ostenditur, quod differt specie intuitiva et abstractiva. Et primo arguitur ex comparatione potentiarum, quia quaecumque arguunt diversitatem

 QUAESTIO VI.

 QUAESTIO PRIMA.

 Ex hoc loco, et illatione istarum propositionum manifeste colligitur Scotum admittere distinctionem formalem inter eas realitates,quae non sunt eaedem

 Adductis variis argumentis contra distinctionem formalem, alia octodecim adjungit, in quibus potissimas quasque difficultates, quae contra eamdem urge

 Dico primo, in divinis Deitas est sub completa actualitate ex natura rei, et paternitas sub incompleta actualitate est ibi ex natura rei, illa est act

 QUAESTIO II.

 Circa istam quaestionem brevissime sic procedam: primo jam declarabo quod intellectus et voluntas in Deo non sunt totaliter idem: secundo, probabo quo

 QUAESTIO III.

 Circa primum nota, quod secundum beatum Augustinum homilia prima super Joannem, super illo verbo, sine ipso Verbo factum est nihil, exponit, id est, p

 Viso quid est peccatum mortale, videndum est de distinctione ipsorum actuum, circa quod notandum est, quod cum sint tres bonitates, scilicet naturalis

 Viso quae sit tertia bonitas actus, videndum est de actu Ecclesiastico. Actus autem Ecclesiasticus dicitur ille, qui ab institutione Christi et Eccles

 De munditia et puritate requisita ad ministrationem Sacramenti Baptismi, ad salutem necessarii, agit Scotus in 4. d. 5. q. 2. a n. 5. et de requisitis

 QUAESTIO IV.

 Sed dices: Christo et Martyribus praemium meritorum suorum est redditum abundanter: ergo non transit eorum paenalitas ad alios, cum sit sufficienter e

 Ex iis patet quod tria requiruntur ad hoc ut Indulgentiae valeant, scilicet auctoritas ex parte conferentis: indigentia, ex parte recipientis: pia cau

 Ex iis potest Indulgentiae descriptio colligi: Indulgentia est remissio paenae temporalis debitae pro peccatis actualibus paenitendum, non remissae pe

 Circa quartum arguitur primo quod Indulgentiae non possint dari. Agens instrumentale non extendit se ultra operationem principalis agentis. Praelati s

 Quaestionem hanc : an indulgentias tantum valeant, quantum sonant? Theologi antiqui communiter proponunt, circa quam in varias et extremas aliqui abie

 Tribus modis ait hic aliis applicari posse merita, qui ferme coincidunt cum aliis totidem modis, quos enumeravit et explicavit in quodl. 20. art. 1. S

 QUAESTIO V.

 Ad istam quaestionem respondet Magister Joannes de monte S. Eligii, in uno Quodlibeto, primo distinguendo quaestionem secundo, de quaestione juxta du

 Praemisso notabili de triplici modo conceptus simpliciter simplicis, mere simplicis et multiplicis et de trino actu intelligendi, de quibus late agit

 Quoad rationes ad aliam partem, quia magistrales sunt, volo discurrendo respondere ad singulas. Ad primam, quando arguebatur ad principale sic : conce

 QUAESTIO VI.

 Divisa quaestione in quinque partes, in prima tractat quae sitsacra Scriptura? quanta sit ejus auctoritas ? unde dicatur Canonica? dubitat an omnes ve

 Multiplicis hujusmodi sensus sacrae Scripturae hoc ipsum exemplum civitatis Jerusalem adducit Lyranus in prologo commentariorum ad Testamentum vetus,

 Circa quartum, sciendum quod duplex est certitudo : Una adhaesionis, et talis est in iis quae tenemus per fidem, et in iis quae ex fide sequuntur de n

 Dum haec scriberem, et Lyranum circa intelligentiam quorumdam locorum, quae de Salomone plurimi interpretantur, consulerem, incidi in c. 7. lib. 2. Re

 QUAESTIO VII. Utrum scientia naturalis sit scientia una ?

 Praecipuam hujus quaestionis partem habet Doctor lib. 6. Metaph. q. 1. ubi etiam hanc Henrici Quodl. 9. q. 4. de multiplicandis specie scientiis secun

 Alii ergo quantum ad istum articulum dicunt aliter quod unitas scientiae secundum speciem specialissimam attendatur penes unitatem subjecti, de quo es

 Quantum igitur ad istum articulum, unde scilicet sumatur unitas et distinctio scientiarum, duo declarabo : Primo, quomodo potest intelligi respectu al

 Respondet ad argumenta, quibus in principio quaestionis videbatur probari objectum scientiae naturalis, sive librorum de Physico auditu esse ens mobil

QUAESTIO VII. Utrum scientia naturalis sit scientia una ?

Avicen. lib. 1. sufficientiae. Averroes, Simplicius, Jandunus in initio libri Physicorum. Albert. ibidem iract. 1. cap. 2. D. Thom. ibidem lect. 7. et 8. 1. 2. quaest. 54. Henric. Quodlib. 9. q. 4. Ferrarien. q. 2. Soncinas 4. Metaph. q. 10. Cajelan. in opusculo de subjecto Philosophiae naturalis. Conimbric q. 4. in proaemio Physic. Aversa tom. 1. Philos. g. 1. sect. 2. Compluten. disp. 1. proaem. q. 4. Fuentes ibidem difficult. 2. Faber Theonem 20. Vide Scotum q. 1. Phys. et 6. Metaphys. q. l.et ibi , Anton. Andr. q. 3.

Videtur quod non : illa scientia non est una, cujus principium et per se subjectum, non est ens per se unum: ergo naturalis scientia non est scientia per se una. Major declaratur auctoritate et ratione. Auctoritas est Aristotelis primo Posteriorum, text. 24. ubi dicit quod scientia una est unius generis subjecti. Ratione probatureadem major sic : sicut se habet potentia ad objectum, sic scientia ad subjectum ; sed unius potentiae est unum per se objectum; ergo unius scientiae est unum per se subjectum. Minor probatur sic : corpus mobile non est ens per se unum; corpus mobile est subjectumnaturalis scientiae; igitur subjectum naturalis scientiae non est ens per se unum. Major istius prosyllogismi probatur : Nullum ens includens res diversorum generum est ens per se unum ; sed corpus mobile dicit res diversorum generum quas includit, sicut Substantiae et Qualitatis ; ergo corpus mobile non est ens per se unum. Minor istius prosyllogismi probatur, primo auctoritate Avicennae in principio sui libri Physicae ubi assignat subjectum istius scientiae corpus sensibile sive mobile, ut subjacet mutationi.

Secundo probatur hoc idem ratione sic : Illud et sub illa ratione est subjectum innaturali scientia, per quod distinguitur a Mathematica et Metaphysica, quia istae tres scientiae distinguuntur penes sua subjecta, sicut innuitur sexto Metaphysicae, text. 2. sed per corpus mobile inquantum mobile, distinguitur ista scientia ab aliis duabus ; nam quia ista scientia considerat de corpore mobili, distinguitur a Metaphysica quae magis est de substantiis abstractis quam de mobilibus corporibus : per hoc vero quod additur inquantum mobile, distinguitur a Mathematica quae licet sit de mobilibus secundum esse, tamen ejus consideratio abstrahit a motu: igitur corpus mobile est subjectum in naturali scientia.

Item, illud videtur esse subjectum in naturali scientia, quod supponitur in scientia, cujus quaeritur in scientia cognitio: sed corpus mobile esse supponitur a naturali scientia, alioquin nisi supponeretur motus, posset disputare contra negantem motum, quodest falsum; et ideo Philosophus primo Physic. text. 11. ut naturaliter loquens, dicit, Nobis autem supponantur ea quae natura sunt aut omnia, aut quaedam virtute moveri; sequitur ergo quod corpus mobile sit subjectum in naturali scientia, secundum quod mobile ; sed tunc redeundum est ad principalem conclusionem, scilicet quod corpus mobile non est per se unum: igitur scientia naturalis non est per se una.

Oppositum arguitur sic : Illa scientia est una, quae sub una formali ratione considerat omnia, quae pertinent ad scientiam illam. Ista propositio habetur ex primo Posteriorum text. 42. sed scientia naturalis sub una formali ratione considerat omnia, quae sunt suae considerationis, sicut Metaphysicus et Mathematicus: ergo generaliter scientia ista est scientia una.

Circa istam quaestionem sic procedam : quia enim ista quaestio quaerit de unitate scientiae, impossibile est veritatem hujus quaestionis scire, nisi sciatur unde sumitur unitas et distinctio scientiarum. Primo igitur investigabitur unde sumitur unitas et distinctio scientiarum? et penes quidattendatur major unitas in scientia,et minor unitas ? et quid sufficiat ad unitatem scientiae? Secundo, declarabitur quomodo scientia naturalis est una, et quomodo non: et qua unitate est una, et qua non. Tertio, respondebo ad rationem adductam ad principale, et ibi investigabo primum subjectum naturalis Philosophiae, excludendo minus probabiles opiniones Aegidii, Thomae et aliorum.