Cap. VII.

De apostasia daemonum.

De apostasia daemonum hoc tenendum est, quod Deus Angelos omnes fecit bonos, medios tamen inter se, summum bonum, et commutabile bonum, quod est creatura: ita quod, si converterentur ad amandum quod est supra, ascenderent ad statum gratiae et gloriae; si vero ad bonum commutabile, quod est infra, hoc ipso ruerent in malam culpae et poenae; quia non est "dedecus peccati sine decore iustitiae ".

Primus inter Angelos lucifer, praesumens de privato bono, privatam appetiit excellentiam, volens aliis superferri; et ideo cel cidit cum ceteris consentientibus sibi. Cadens autem factus est impoenitens, obstinatus et obcaeeatus et exclusus a Dei contemplatione et deordinatus in operatione, toto nitens conamine ad subvertendum hominem per tentationem multiplicem.

Ratio autem ad intelligentiam praedictorum haec est: quia, cum primum principium sit summe bonum, nihil facit, quod non sit bonum; quia a bono non procedit nisi bonum ; quod tamen fit ab ipso hoc ipso minus est eo, et ideo non potest osse summum bonum. Fuit igitur Angelus a Deo conditus bonus quidem, sed non summus, perficiendus tamen, si affectu tenderet in summum.

Et quoniam per liberum arbitrium voluntatis poterat tendere in bonum summum, vel converti ad bonum privatum; lucifer, suae pulcritudinis et altitudinis consideratione excitatus ad se diligendum et suum privatum bonum, praesumsit de altitudine habita et ambivit excellentiam propriam, non tamen obtentam; ac per hoc praesumendo constituit se sibi principium, in se ipso gloriando ; et ambiendo constituit se sibi summum bonum, in se ipso quiescendo. Cum autem ipse nec summum esset principium nec summum bonum; necesse fuit, quod inordinato ascensu rueret; pari ratione et omnes in hoc consentientes.

Et quia " non est dedecus peccati sine decore iustitiae "; ideo statim, cum cecidit in peccatum, cum ceteris adhaerentibus sibi perdidit locum summum, scilicet empyreum, descendens ad imum, scilicet caliginosum aerem, vel infernum, ita quod lapsus in culpam fuit per liberum arbitrium, lapsus vero in poenam per divinum iudicium.

Et quoniam immutabilitatem habebat post electionem, ideo statim obstinatus est in malo, et per hoc excaecatus a vero et deordinatus est in operatione et infirmatus in virtute: ideo voluntas eius impia et actio aversa a Deo conversa est ad hominis odium et invidiam: et perspicacitas rationis a vero lumine excaecata conversa est ad deceptiones per divinationes et cautelas ; et officiositas in ministrando a vero ministerio amota conversa est ad tentamenta ; et virtuositas imminuta et coarctata, quantum permittitur, convertitur ad mirabilia facienda per transmutationes repentinas, quas facit circa corpoream creaturam.

Et quia haec omnia deordinata sunt per voluntatem depravatam per superbiam: ideo haec omnia convertit ad fomentum suae superbiae, quaerens ab hominibus coli et adorari ad modum Dei. Hinc est, quod "omnia male agit "; quod tamen iuste Deus modo permittit ad vindictam malefactorum, laudem vero bonorum, sicut apparebit per finale iudicium.