804 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

mas», ut dicebantur, domus cum aliis iuvenibus popularis Mediolanensis urbis

partis Badii Marcellus visitavit, quam maxima morum opiumque miseria

illo tempore gubernabat. Magni momenti ei fuit alius Servi Dei exemplar

Caecilii Cortinovis, religiosi ex Ordine Fratrum Minorum Capuccinorum et

ostiarii eorundem Conventus, qui mendicis iusculum cotidie suppeditabat:

in quo humili ministerio Marcellus eidem iugiter subveniebat, sed fecunda

eius actuosa caritas nullomodo haec tantum intermisit.

Statim post bellum operum opitulationis pro reducibus e campis deten-

tionis adiuvandis, qui ad stationem ferriviariam centralem Mediolani adve-

niebant, animator factus est et fautor; cum aliis Vicum Matris et Pueri seu

vulgo Villaggio della Madre e del Fanciullo instituit, quo mulieres et puellae

saevi impetus belli victimae cum pueris suis confluebant; de minoribus intra

moenia carceris Sancti Victoris molitus est conclusis; dein, inde ab anno 1946,

inceptibus laicorum missionariorum summo studio adhaesit atque omnibus

interfuit innumeris et arduis operibus, quibus Mediolanum tunc temporis

iugiter scatebat, coetus apparans et congressus internationales, qui sedes

peregre etiam habebant; ephemeridem vulgo La Missione fundavit, in qua

ipse scribebat; missionarios suffulsit, qui proficiscerentur ad praerupta; me-

dicabulum aperuit et sustentavit, in quo missionarii obiter transeuntes sicut

et pauperes atque operarii omnes Domus suae « Candia » gratuito medicorum

curis fruerentur, necnon remedia ad missiones mittenda redigi et expediri

possent; innumeras demum consociationes missionarias excepit.

Quibus omnibus actuositas eius apud fabricam, ubi constanter aderat,

adiciendae sunt et oratio cotidiana, quae vero prex fuit genuina assidua

Sanctae Missae participatione, coronae marialis recitatione ac diutina tacita-

que adoratione ad tabernaculum suffulta, per quam in mysterium Trinitatis

omnino immergebatur, voluntatem Dei perquirendam conversationis suae

cardinem efficiens et fontem totius mirae sollicitudinis, quam uti fructum

suipsius professioni Christi consentaneum habuit. Tantum iter spirituale

eum ad summam non modo missionarios et pauperes adiuvandi, sed cum

iisdem etiam vivendi perduxit optionem. Difficultatibus igitur discussis, quae

interdum ad rem in fabrica eius intercessam pertinebant, anno 1965 omnia

reliquit et in Brasiliam demigravit.

Exinde, Macapae et aliis, quos attigit, in locis Marcellus Candia verus

« susceptor caritatis » factus est. Indefessi eius laboris sollertisque rerum

compositionis et susceptoris exsecutorisque ingenii impulsu, innumera eius