Congregatio de Causis Sanctorum 293

exemplarem ac genuinam professae sunt pauperum, senum, aegrotorum et

praesertim egenorum afrorum genere misericordi servitio deditam. Quae,

licet domibus suis adhuc adviverent, regulariter tamen conveniebant, ut si-

mul orarent et invicem in fide et in servitio caritatis erga proximum se

confirmarent.

Mense Decembri anni 1840, petitu Episcopi Novae Aureliae, Excellentis-

simi Domini Antonii Blac, nova fundatio ex Congregatione de Propaganda

Fide cooptationem obtinuit in Congregationem Primariam ab Annuntiatione

Beatae Mariae Virginis in Urbe cum indulgentiis pontificiis de more adnexis.

Haec concessio summi fuit momenti, cum Institutum nuper fundatum prae-

cipuam sollemnemque sic acceperit recognitionem et intra Ecclesiam loci

opus ac navitatem suam probatam videre posset.

Vicarius Generalis Dioecesis, Reverendissimus Pater Stephanus Rousse-

lon, anno 1842, pro Servae Dei eiusque sociarum utilitate sedem emit easque

christiana solidiore profundioreque institutione incepit subornare, qua Soro-

res veram communem et fraternam conversationem profiteri valuerunt.

Anno 1847, Henrica, communitatis afrae-americanae Novae Aureliae ful-

cimine sustentata, Consociationem a Sancta Familia pro reperiendis opibus,

quae egenorum, praesertim pauperrimorum, aegrotorum et afrorum servorum,

commodo consulerent, fundavit. Haec Consociatio recognitionem iuris, sicut et

omne Episcopi et Patris Rousselon suffragium ac susceptionem, adepta est.

Inter annum 1850 exeuntem et initium anni 1851, Serva Dei apud Con-

ventum Sacri Cordis Michaelopolitanum peculiari itineri institutionis ad vi-

tam religiosam interfuit, ut onera eidem adnexa, quae quidem brevi oppeti-

tura erat, maiore scientia ac prudentia aggrederetur. Die 15 mensis Octobris

anno 1851, vota perpetua in ecclesia Sanctae Mariae emisit, ubi sollemniter

servitio Ecclesiae se consecravit.

Ad hoc, meminisse expedit Henricam et socias in Congregationes

religiosas sive originum suarum afrarum sive paupertatis causa illo

tempore nullomodo admitti posse, cum vero tantum mulieres albae genere

ad vitam religiosam accedere valerent, et his in praecipuis quidem adiunctis

strenuam ac propheticam operis eius eruendam novitatem.

Multis in navitatibus apostolam sollicitam, fundatricem probam ac

moderatricem prudentem semper se exhibuit. Adversas ac tunc temporis

inveteratas praeceptiones in cutis colorem et humani cultus discrimen

innisas fundatione superavit Instituti, quod caritatis erga derelictos et

servos ministerio vacaret atque sine generis discretione omnibus pateret.