341. De sancto Martino.

la. Festi decus praeoptati
Ampliare sint parati,
Qui sanctorum addicati
Sumunt beneficia ;

1b. Quanti ferant cor ardoris,
Fateantur voce foris,
Licet cuncta confessoris
Dici vetet copia.

2 a. Vitae panem atque potum
Consecrantes solvant votum
Et de gemma sacerdotum
Ornent sacerdotia:

2 b. Plebs sub tanto confessore,
Si non rhythmis aut canore,
Donis tamen aut favore
Sit in laude socia.

3 a. Sed mirandus est imprimis
In Martino rex sublimis,
Vallis hujus quem ab imis
Traxit ad sublimia.

3 b. Nam ab aevo puerili
Pompae negans se hostili
Catechismum in gentili
Suscepit infantia.

4a. Regum miles ad edictum
Non est lapsus in delictum,
Sed nil servans praeter victum
Dispersit stipendia.

4b. Decus addit ejus gestis
Porta nudo data vestis,
Vos induti manet testis
Ambianis conscia.

5 a. Ad baptismum ut promotus
Hoste pulso Dei totus,
Constans fuit ac devotus
In Christi militia,

5b. In mundano flore splendens
Mundum sprevitparvipendens
Et cucullam apprehendens
Fugit saecularia.

6 a. Monachorum pater factus
Mox ad mitram est coactus,
Cujus clara fit per actus
Turonis ecclesia.

6 b. Tribus nec non suscitatis
In virtute trinitatis
Apostolis par beatis
Floret in potentia.

7 a. Ab superbis grave mirum,
Contemplantis vitae virum
Successuri clam delirum
Vocavit superbia.

7 b. In eodem mox propheta,
Quae praedixit, sunt impleta,
Nam successor per decreta
Passus est opprobria.

8 a. Metam quoque vitae novit
Et ut pace clerum fovit,
Ad lamenta suos movit
Per mortis indicia.

8 b. Cessit ergo noctis hora,
Dans in carne spem decora,
Turba sequens cum canora
Sanctae vitae praemia.

9 a. Felix morte fit Martinus,
Quem Abrahae cepit sinus,
Testes nocte Severinus
Sensit de Colonia.

9 b. Cras undeno noni mensis
Praesul Mediolanensis
Mente raptus est surpensis
Verbis ad obsequia.

10 a. Te, Martine, plebs Turonis
Et diversae regionis

Urbes laudant cum personis
Et locorum milia.

10 b. Et tu memor mundanorum
Hunc ad tutum transfer

chorum,
Ut cum grege confessorum
Decantent Alleluja.