194. De sancta Caecilia.

1. Ave, praeclara
poli stella,
de stirpe gentium,
Caecilia, divinitus orta.

2 a. Euge, coeli porta,
cui fit aperta
trinitatis lumen
summae fontem laetitiae
conspicaturae
lucis in arce.

2 b. Virgo Dei summi,
regina saecli
praeelecta ut sol,
pulchra lunaris ut fulgor,
agnosce omnes
te diligentes.

3 a. Tu juncta sponso

sponsum exspectans lampade,
praeparatum divini
decoris thalamum
intras feliciter.

3 b. Te conjugatam

donis teicentenis auctam,
duplex praedicatricem
centena virginum
corona perornat

4 a. Tu agnum regem,
virginum amatorem
virginisque prolem virgo sec-
taris,
cui martyr rubens virgo
placuisti.

4 b. Tuque ferocem

sponsum quasi leonem
sponsique fratrem ad fidem

convertens
damnoso crimine mundos
exuisti.

5 a. Hoc gentium rex perquisito
Valerianum cum Tiburtio
mirum in modum
Christo innixos
velut occisionis agnum
regnantem coeli aeternaliter
revocavit ad poenam
mactandum mysterialiter.

5 b. Hic manna datum Israelitis,
coelo veris Abrahae filiis
admirantibus,
quondam Moysi
quod typus figurabat, et mox
abducto velo noctis admotu
forti virgo hos corde
pane coeli dignos efficit.

6 a. Jam fontem dulcem
gaudent in coelo,
quam Christe parasti,
degustare,

sed virgo falsa fide
renuens constringi
monet Almachium,
utrem tumidum
in sese speculari.

6 b. Fax ignis cedit
nec eam laedit
ut rubum, quem flamma
non combussit ;
sed virgo martyr facta
ter caesa cervice,
bis tincta carne
mundi Domino
meruit praesentari.

7 a. Audi nos,

virgo, quam sponsus
exaudiens honorat.

7 b. Salva nos,

Jesu, pro quibus
virgo martyr te orat.

8 a. Da rogatu Caeciliae,
pudicos mentis oculos
in te defigere,

8 b. Quo haustu sapientiae
saporem vitae valeat
mens intelligere,

9. Christianismi fidem
operibus
praevenire,
beatasque fide
spe firmos, caritate duplici,
auctor, ad te transire.