CAPUT XXXVIII.

De Maceratione.

A. Maceratio carnis vera est, cumquis sponte castigat corpus suum jejuniis, vigiliis, orationibus, ciliciis, disciplinis, abstinentia cibi et potus delectabilis, ut in omnibus caro spiritui subjaceat. Hoc facit Apostolus, cum dicit : Castigo corpus meum, et in servitutem redigo, ne forte, cum aliis praedicaverim, ipse reprobus efficiar . Et Judith, quae pulchra et juvenis erat, vidua et dives, postquam manserat cum viro suo tribus annis a virginitate sua, et sex mensibus, habuit cilicium super lumbos suos : et jejunabat omnibus diebus, praeter dies solemnes .

B. Ad amorem macerationis carnis inducere nos debet magna utilitas ex ea proveniens. Nam ex maceratione carnis, spiritus in negotiis spiritualibus roboratur. Juxta illud Apostoli: Cum enim infirmor (in carne), tunc potens sum (in spiritu). Et contra: Ex mollitie carnis vigor spiritus in spiritualibus hebetur. Juxta illud D. Augustini : Delicata caro animam concremat et consumit, sicut ignis stipulam . "

C. Argumentum verae macerationis est, cum carni nulla voluptas, sed sola necessitas impenditur, juxta illud Apostoli : Debitores sumus non carni, ut se-cundum carnem vivamus . Nam voluptas multo plura delicatiora exigit, quam necessitas requirit : sed necessitas paucis est contenta. Et subjungit Apostolus malum consequens voluptatem, dicens: Si secundum carnem vixeritis, moriemini: si autem spiritu facta carnis mortificaveritis, vivetis . Et idem : Manifesta sunt autem opera carnis, quae sunt fornicatio , immunditia, impudicitia, luxuria, idolorum servitus, veneficia, inimicitiae, contentiones, aemulationes, irae, rixae, dissensiones, sectae, invidiae, homicidia, ebrietates, comessationes, et his similia : quae praedico vobis, sicut praedixi, quoniam qui talia agunt, regnum Dei non consequentur '' .

Aliud argumentum est, quando aliquis secundum consilium Jesu Christi, odit animam suam in hoc mundo Nam ipse Dominus ait: Si quis venit ad me, et non odit patrem suum, et matrem , ''ei uxorem, et filios, et fratres, et sorores, adhuc autem ei animam suam, non potest meus esse discipulus . Quod exponens D. Gregorius dicit: " Tunc etenim bene nostram animam odimus, cum ejus carnalibus desideriis non acquiescimus : cum, ejus appetitum frangimus, ejus voluptatibus reluctamur, Quae ergo contempta, ad melius ducitur, quasi per odium ama-.

tur . " Qui aulem animam suam a concupiscentiis non refraenat, in laqueos diaboli se praecipitat, secundum illud Ecclesiastici : Si praestes animae tuae concupiscentias ejus, faciei te in gaudium inimicis tuis . Sicut Dalila tradidit Samsonem fortissimum Philisthaeis, ad illudendum .

D. Argumentum verae macerationis

non habet, qui tantum ventrem et os suum coercet a cibi et potus voluptate :

et linguam suam non compescit a verbis illicitis : nec visum, auditum, sig. ustum, odoratum, et tactum refraenat a delectationibus, neque cor a cogitationibus et affectionibus, voluptuosis, Paraui est enim os et ventrem restringere a cibis, ubi cor et quinque sensus deliciis pascuntur. Unde D, Chrysostomus : " Qui a cibis abstinent, et male agunt, daemones imitantur: quibus non esca, sed nequitia semper adest , "