CAPUT XII.

De Compassione.

A, Compassio vera et perfecta ad Deum,

est tristitia incessanter in corde vulnerari pro omnibus injuriis Deo illatis, et adhuc inferendis in se, et in amicis suis : quos

qui tangit, quasi qui tangit pupillam, oculi sui , ''0mnia coitu elementa compassa fuerunt Christo in cruce morienti ,

.B. Ad proximum vera compassio, est condolere medullitus afflictionibus proximorum, tam spiritualibus quam corporalibus. Exemplo Apostoli dicentis : Quis infirmatur, et ego non infirmor ?

Ubi dicit Glossa : Quis infirmatur vel in fide, vel in aliqua virtute : et ego non infirmor? id est, non condoleo de eo, sicut de me ipso ? Quis scandalizatur de aliqua molestia : et ego non uror igne compassionis ?

Ad proximos autem qui sunt in purgatorio, vera compassio est vehementer affligi, pro acerbitate poenarum quas sustinent. Et praecipue quod a visione et fruitione Dei interim separantur : et Deus interim plenarie ab ipsis non laudatur. Et in illa afflictione et compassione, incessanter et ardenter Deo supplicare, ut eos a tanta acerbitate et asperitate dignetur eripere, g. Ad veram compassionem inducere nos debet abundantissima Christi, compassio ad nos. Qui, teste D. Augustino,

sic festinat absolvere peccatorem a tormento conscientiae suae, quasi pius eum cruciaret compassio miseri, quam ipsum compassio sui. Nec solum compassus est, imo vere languores nostros ipse tulit, et dolores nostros ipse portavit . Hoc idem membrorum natura suadet, teste Apostolo : Si quid patitur unum membrum, compatiuntur omnia membra .

Item, Duplex est utilitas compassionis, quae etiam nos allicere debet Ad com- passionem : scilicet charitatis confirmatio, et Christi conregnatio. De prima dicitur in Ecclesiastico : Non desis plorantibus in consolatione, et cum lugentibus ambula. Non te pigeat visitare infirmum : ex his enim in dilectione firmaberis 6 . De secunda autem dicit Apostolus : Si sustinebimus, et conregnabimus . Mara est virtus compassionis, conquerente Domino : Sustinui qui simul contristaretur, et non fuit : et qui consolaretur, et non inveni '' ,

D. Argumelitum verae compassionis est, non solum condolere amicis, verum etiam inimicis. Sic Joseph super singulos fratres suos flevit, qui eum pro tringinta denariis vendiderant . Et David planxit planctu magno super mortem Saul, qui eum saepe occidere proposuerat : imo doceri, fecit filios israel carmen planctus super mortem ejusdem . Sic mortuo Absalon, qui eum exstirpare voluit de . regno, cooperto capite lugebat eum, dicens : Pili mi Absalom ! Absalom fili mi ! Quis mihi tribuat ut ego moriar pro te, Absalom fili mi ! fili mi Absalom Et similiter Job : Flebam, inquit, quondam super eo qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi ,''

.E, Argumentum falsae compassionis est, cum aliquis verba compassionis profert, et vultum compassionis exhibet : et tamen de afflictione proximi sig. audet in corde suo Vel, afflictionem proximi, cum posset, non alleviat. Vel, affligentes, quando potest, non compescit : sed potius alios ad affligendum, signo, verbo, vel facto provocat et confortat.