PSALMUS I. Felicitas justorum, et impiorum miseria.
Dicit ergo: His malis caret,nec hoc tantum sed in lege Domini voluntas ejus.
Psalmus II. Christi imperium panis conatibus homines expugnabunt.
PSALMUS III. David fugiens Absalom a Deo salutem sperat.
PSALMUS IV. David hortatur ad pacem et omnia bona speranda.
PSALMUS V. Contra malignum, auxilium divinum implorat justus.
PSALMUS VI. Oratio poenitentis Dei misericordiam implorantis.
PSALMUS VIII. In operibus suis mirabilis Dominus.
PSALMUS IX. Celebratur potentia Dei qui impios disperdit et pauperes tuetur.
Dicit ergo : Sic adulabuntur impii
PSALMUS XI. Oratio pro imploranda Dei ope contra impios.
PSALMUS XII. Deprecatio animae fidelis in tribulatione.
Dicit ergo: Sic fecisti, sed tandem
Dicit ergo : Sic retribuet mihi et justitiam, et puritatem: et hoc justum,
PSALMUS XVIII. Deum praedicant creaturae et divina. Peccatorum condonatio postulatur.
PSALMUS XIX. Oratio pro principe ad bellum proficiscente.
PSALMUS XX. Christi post depictos inimicos gratiarum actio.
PSALMUS XXI. Christus moriturus obsecrat ut sibi adsit Deus, et eum laudat.
Dicit ergo : Sic rogo : nec mirum :
Dicit ergo : Sic mea dimitte delicta, nec hoc tantum peto, imo, respice ini - micos meos,
PSALMUS XXVI. David sitam profitetur fiduciam in Deo, et ejus implorat auxilium.
PSALMUS XXVIII. Vocantur filii Dei ad adorandum Dominum, cujus vox describitur.
PSALMUS XXIX. Gratiarum actio pro liberatione a morte et tribulatione.
PSALMUS XXX. Precatio Christi et fidelium se Deo in moerore commitentium.
PSALMUS XXXIII. Benedicit Dominum qui est justorum lumen et tutela, et impiorum aversor.
PSALMUS XXXIV. Inimicis excidium, sibi salutem precatur.
Dicit ergo : Confundantur, pro peccatis praeteritis : et revereantur,
PSALMUS XXXV. Impiorum malitia justitia Dei: iustorum gloria.
PSALMUS XXXVI. Bonorum et malorum dispares sunt spes et exitus.
Dicit ergo : 0 infirme, Noli aemulari, indignari scilicet, et offendi, in malignantibus,
PSALMUS XXXVIII. Agit de vanitate et brevitate vitae. Deum orat ut peccatum remittat, et sibi adsit.
PSALMUS XLI. Homo exsul et conturbatus anhelat ad meliorem vitam,
PSALMUS XLII. Spem in Domino reponit a quo judicari exoptat.
PSALMUS XLVI. Deus omnis terroe Dominus
PSALMUS XLVII. Magnus et laudabilis Dominus qui fundavit Sion.
PSALMUS XLVIII. Nihil prosunt opes contra infernum.
Dicit ergo : Audite haec, quae di- cturus sum, omnes gentes
PSALMUS L Poenitentis animae amara contritio.
PSALMUS LI. Frustra in divitiis sperant impii: salus est sperantibus in Domino.
Dicit ergo : Sic gaudebunt justi super afflictum iniquum, et dicent ridendo :
PSALMUS LII. Impiorum insipientia, numerus et paena.
Dicit ergo : Tales sunt mali, sed
Jacta super Dominum curam tuam.
Dicit ergo: Sic psallam, quia es Deus meus
Dicit ergo : Sic vana salus hominis, sed nos. faciemus vir Iidem,
PSALMUS LX. Exsul petit reditum, longam vitam, et ampliationem regni Christi.
Dicit ergo : Sic exclamari, et tu exaudisti me, et hoc in petra, Christo.
PSALMUS LXII. Exsul se in Dei laudibus consolatur : praedicit hostium ruinam.
PSALMUS LXIII. Implorat Dei opem contra inimicos : peribunt, et laetabitur justus.
Dicit ergo : Tanta mala patior, propter quod salvum fac : et etiam quia
Dicit ergo : Bene solvi quae non ra- pueram, quia o Deus Pater, tuscis,
Dicit ergo : Quae praemisi, sustinui ab omnibus simpliciter, et etiam extra-
Dicit ergo : Haec mala mihi intulerunt, ego vero e contrario, orationem meam, ad te,
Dicit ergo : Sic laudabo, et placebit talis laus Deo super vitulum novellum, .
PSALMUS LXIX. Oratio ad opem Dei petendam in magnis periculis.
PSALMUS LXX. Opem Dei implorat adversus persecutores : promittit se Deo gratias acturum.
Dicit ergo : Non est similis tibi : quia quantas ostendisti, etc.
PSALMUS LXXI. Christi regnum justum, pacificum et felix precatur.
Dicit ergo : Sic sit nomen ejus benedi- ctum, et dictum est, quia ante solem
PSALMUS LXXII. Impii felices in hac vita peribunt: Domino adhaerere bonum est.
Dicit ergo : Sic invidus, instabilis fui, terrena inordinate dilexi, et nescivi,
Dicit ergo : Sic rogo ut memor sis, quia ecce inimicus, Judaeorum scilicet populus, ((improperavit
Dicit ergo : Quoniam sic est ut praemisi, propter hoc vovete, et post votum, reddite Deo vestro.
PSALMUS LXXVII. Judaeos excitat memorando beneficia et flagella Dei.
Dicit ergo : Sic dedit volatilia ad capiendum apta : et post manducaverunt, et saturati sunt, nimis,
Dicit ergo : Sic eos in rebus suis affinxit, et post misit in eos iram,
Dicit ergo : Sic est destructa vinea Judaeae, sed, o Deus virtutum, quae
PSALMUS LXXXI. Domini deorum terrae judex judices improbos arguit.
PSALMUS LXXXII. Exponit hostium improperia, et illis exsilium imprecatur.
Dicit ergo : Sic rogo, ut placatus sis avertendo malum, et culpae et paenae :
Dicit ergo : Sic nullus similis, quia Deus est qui glorificatur in consilio, sanctorum suorum :
PSALMUS XCVII. Hortatio ad congratulandum Christo venturo.
Dicit ergo : Dixi, quod psallatis, et ecce modum addo quo psallere debetis.
Dicit ergo : Sic custodiebant testimo-
PSALMUS CII. Omnes creaturas invitat ad recolenda Dei beneficia.
Dicit ergo : Benedic, anima mea, Domino. Tob. xiii, 19 : Anima mea, benedic Dominum, quoniam,
PSALMUS CIV. Hortatur ad cultum Del, memorans ejus beneficia.
Dicit ergo : Sic fuit memor testamenti, promissionis scilicet, quod testamentum disposuit ad Abraham
Dicit ergo : Haec promissa fecit, et etiam dixit. Expone, ut prius.
PSALMUS CV. Deus ob suam bonitatem laudandus : Judaeorum ingratitudo.
Dicit ergo : Haec beneficia illis contulit, et in tantum aperta, quod ipsi crediderunt, verbis ejus.
Dicit ergo : Sic confitemini confessione peccati, et praecipue laudis,
PSALMUS CVII. Dicit cor suum ad Dei cultum paratum, et ideo victoriam sperat.
PSALMUS CVIII. Opem Dei implorat, et proditori dignas paenas praedicit.
PSALMUS CX. Laudat Deum ob beneficia, et incitat ad ejus timorem.
PSALMUS CXII. Laudandus Deus super omnia excelsus et exaltans humiles.
PSALMUS CXIV. Gratiarum actio pro liberatione a periculis.
PSALMUS CXVI. Ad laudandum Deum provocatio.
PSALMUS CXVIII. Multis modis ostendit beatam pilam in legis observatione esse positam.
PSALMUS CXIX. Vitae miserias luget, ab his liberari efflagitat.
PSALMUS CXX. Securus qui se Deo committit.
PSALMUS CXXII. Actus fiduciae in Deum tempore tribulationis.
PSALMUS CXXVI. Vani hominum labores quibus non opitulatur Dominus.
PSALMUS CXXVIII. Funestus impiorum exitus.
PSALMUS CXXIX. Oratio pro precando fiducialiter peccatorum petita.
PSALMUS CXXX. Humilitatis sincera professio.
PSALMUS CXXXIII. Hortatio ad benedicendum Domino.
Dicit ergo : Sic percussit magnos reges, et fortes, . Sehon scilicet, regem Amorrhaeorum,
PSALMUS CXXXVIII. Sciens Deum nihil latere, suam in eum fiduciam profitetur.
Dicit ergo : Sic omnia cognovisti, et prima: et hoc patet, supple, quia, tu, non alius, formasti me,
PSALMUS CXXXIX. Orat pro sua salute : hostibus imprecatur.
PSALMUS CXL. Petii regi a Domino tempore persecutionis.
Dicit ergo : Domine, clamavi, tam diu est, non modo clamo primo, ad te, Clamo, Ad te,
PSALMUS CXLI. Circumdatus a Saule orat pro sua salute.
PSALMUS CXLIII Gratias agit pro victoria: petit hostium exitium.
PSALMUS CXLV. Solus beatus qui soli Deo fidit.
Dicit ergo : Tanta est ejus potentia, talis veritas et justitia, et etiam o Sion,
PSALMUS CXLVI. Hortatio ad laudandum Deum ob ejus beneficia.
PSALMUS CXLVII. Ecclesiam invitat ad laudandum Deum qui eam bonis cumulavit.
PSALMUS CXLVIII. Invitat omnes creaturas ad laudandum Deum.
PSALMUS CXLIX. Gratiarum actio pro insigni victoria.
PSALMUS CL. In omnibus et ubique Deum celebrandum profitetur.
Dicit ergo : Sic mansuetudo superveniens nos corripit : sed, " quis novit, " id est, nosse potuit ad plenum, " potestatem irae tuae? " Ira enim tua tantae virtutis et potestatis est, ut sit in infligendo mala vera misericordia, et aliquando sit ira in parcendo, et conferendo bona. De primo, Habac. iii, 2 : Cum iratus fueris, misericordiae recordaberis. De secundo, Zach. I, 15 : Ira magna irascar super gentes opulentas. Quasi diceret: Hoc ipsum quod opulentas feci, magna ira fuit.
Ei quis novit dinumerare iram tuam, " id est, effectus tui quasi irati illatos, " prae timore tuo, " id est propter timorem tuum habendum et assequendum. Vel, " quis potest dinumerare ? " Quasi diceret : Nullus. Et hoc " prae Umore : " quia cogitans ista, timet, et conturbatur, nec potest discernere. Job, XXXI, 23 : Semper quasi tumentes super me fluctus timui Deum, et pondus ejus ferre non potui. Vel sic : " Quis novit dinumerare, " distinguere, " iram tuam, " effectus irae tuae : et hoc " prae Umore tuo," id est, per timorem tuum a se habitum et concessum. Timor enim Dei dat scientiam discernendi inter effectus irae Dei. Eccli. XXXII, 18 : Qui timet Dominum, excipiet doctrinam ejus.
" Dexteram tuam sic notam fac. " Hic est secunda pars totius hujus partis, in qua postquam petiit ut Deus humanam miseriam a nobis removeat, subjungit qualiter desiderat hoc fieri, scilicet manifestando divinam virtutem, et in. quibus habeat efficaciam, et promovendo homines ad bonam operationem : et secundum dum hoc dicuntur duo. Primo optat et rogat ut aperte hoc faciat, potentiam demonstrando, et bonorum prudentiam, qui corripienti consentiunt. Secundo, quod promoveat bonos semper de bono in melius, ibi, " Respice Domine, "
In prima duo. Primo, petitio. Secundo, persuasio, ut suae acquiescat petitioni, ibi, " Repleti sumus. "
In prima duo. Primo, petitio. Secundo, petiti acceleratio, vel quasi conquestio de mora adimplendi, ibi, " Convertere, Domine, usquequo ? "
In prima duo. Primo petit ut manifestetur Dei potentia in liberatione hominis a miseria. Secundo, ut manifestetur sequens effectus, scilicet justorum prudentia, ibi, " Et eruditos. "
Ait enim: Sic, Domine, homines corripis affligendo, quamvis hoc non videatur : sed, o Domine, rogo, " fac notam dexteram tuam, id est, Filium tuum, qui est dextera tua, de qua in Psal. XCVII, 1 : Salvavit sibi dextera ejus, et brachium sanctum ejus. Et alibi, Psal. cxviii, 16 : Dextera Domini fecit virtutem. " Sic, " id est, ita aperte, ut possimus eam. imitari appetendo caelestia, et terrena contemnendo, et sic quasi liberemur aperte a dicta superius miseria, qua terrenis adhaeremus. Sic nota fuit Paulo, qui dicebat, ad II Corinth. IV,18: Non contemplantibus nobis quae videntur, sed quae non videntur. Quae enim videntur, temporalia sunt : quae autem non videntur, aeterna sunt. Dextera autem potest appellari aeterna vita. Cant. II, 6 : Laeva ejus sub capite meo, et dextera illius amplexabitur me. Et Matth. xv, 23 : Oves quidem, ponet a dextris. Petit ergo : Notam fac, Domine, dexteram tuam id est, vitam aeternam : " sic, " id est, sicut praesentem noscimus et temporalem, ut impleatur illud Apostoli, II ad Corinth. xiii, 12 : Videmus nunc perspeculum in aenigmate : tunc autem facie ad faciem. I Joan. iii, 2 : Videbimus eum sicuti est. Et Joan. xvii, 3, dicitur: Haec est vita aeterna : Ut cognoscant te, solum Deum verum, et quem misisti Jesum Christum.
" Et eruditos. " Ecce secundum. Quasi diceret : Sic notam fac dexteram, Filium, et aeternam vitam : " et eruditos corde : " eruditos, inquam, non in mechanicis, vel aliis artibus, sed in sapientia vera, quam docet Deus. Isa. XXVIII, 26 : Erudiet illum in judicio : Deus suus docebit illum. Joan. XVI, 13: Cum veniet Spiritus veritatis, docebit vos omnem veritatem.
Haec autem sapientia erit in observatione mandatorum Dei sui, sive sint praecepta, sive consilia : unde alia littera habet loco ejus, quod habemus, " Eruditos corde, " " compeditos. " Eccli. VI, 25 : Injice pedem tuum in compedes illius. Et exponit, v. 31: Vincula enim illius alligatura sanitatis. Haec sapientia de qua Prov. XVI, 22: Fons vitae eruditio possidentis, mandata scilicet Dei, et consilia. De qua etiam Jacob. III, 17: Sapientia, quae desursum est, primum quidem pudica est, deinde pacifica, et sic de aliis
" Convertere, Domine. " Hic secundum, scilicet conquestio de mora : et dicuntur duo. Primo conqueritur de mora quae est in afflictione mali : mali, inquam, paenalis. Secundo, in amotione boni, ibi, " Et deprecabilis. "
Ait ergo : Sic, Domine, ostende potentiam, demonstra quibus dederis sapientiam : et o " Domine, convertere, " ab irato in benignum et misericordem, quemadmodum Petro fecisti. Luc. xxii, 61 : Et conversus Dominus respexit Petrum. Supra, in Psal. lxxxviii, 47 : Usquequo avertis faciem tuam a, me ?
" Et deprecabilis esto, " dando bona quae petimus, " super servos tuos, " Sed hoc usquequo exspectabimus ? Usquc- quo dimittatis peccata, posset respondere. Thren. III, 42 : Nos inique egimus, et ad iracundiam provocavimus : idcirco inexorabilis es. Exod. XXXII, 12 : Quiescat ira tua, Domine, et placabilis esto super nequitia populi tui. Citius enim adest tua misericordia, quam relinquantur peccata. Job, xxxiii, 16 : Deprecabitur Dominum, ei placabilis ei erit. Hoc est frequentius : sed aliquando etiam sine precibus sola benignitate manum tribuit, et benignum se exhibet. Jerem. xiii, 10 : Placatus sum super malo quod feci vobis. Sic in Matthaeo factu est sedenti in telonio : et in Paulo Ecclesiam persequente .
" Repleti sumus. " Hic secundum, in quo praemissa ratione, subjungitur statim persuasio : et dicuntur duo. Primo persuadet a certitudine spei, quam jam habent de futuro bono. Secundo, a magnitudine gaudii, quod habent de praesenti malo : malo, inquam, paenae, ibi, " Laetati sumus. "
In prima tria, quae tamquam sperantes certissime dicunt jam se esse adeptos. Primum est repletio omnis boni. Secundo, exsultatio in replente Deo, ibi, " Et exsultavimus. " Tertio, delectatio in utroque, in repletione illa, et gaudio, ibi, " Delectati sumus. "