Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale82
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale84
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale86
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale88
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale90
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale92
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale94
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale96
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale98
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale100
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale102
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale104
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale106
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale108
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale110
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale112
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale114
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale116
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale118
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale120
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale122
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale124
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale126
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale128
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale130
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale132
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale134
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale136
dono per l'umanità: dobbiamo perciò far sı̀ che i vantaggi che esse offrono
e diventiamo più plenamente umani. Amare è, infatti, ciò per cui siamo stati
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale140
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale142
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale144
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale146
Congregatio pro Ecclesiis Orientalibus 147
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale148
Congregatio pro Ecclesiis Orientalibus 149
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale150
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale152
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale154
Congregatio pro Gentium Evangelizatione 155
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale156
Congregatio pro Gentium Evangelizatione 157
Acta Benedicti Pp. XVI 123
universelle. Avec eux, d'autres grands saints, fils et pasteurs de votre Eglise,
ont admirablement illustré le mystère du salut et cela plus d'une fois, par
l'éloquence sublime du martyre.
De cet héritage, le nouveau Patriarche est le premier gardien; cependant,
chacun devra, en tant que frère et membre du Synode, contribuer lui aussi à
cette charge dans un esprit d'authentique collégialité épiscopale. Je remets
entre les mains du nouveau Patriarche et de l'Episcopat syro-catholique
d'abord et avant tout la tâche de l'unité entre les pasteurs et au sein des
communautés ecclésiales.
Béatitude, en cette heureuse circonstance, vous avez, conformément aux
sacrés canons, demandé l'ecclesiastica communio, que je vous ai bien volon-
tiers accordée, remplissant un aspect du service pétrinien qui m'est particu-
lièrement cher. La communion avec l'Evêque de Rome, successeur du Bien-
heureux Apôtre Pierre, établi par le Seigneur lui-même comme fondement
visible de l'unité dans la foi et dans la charité, est la garantie du lien avec le
Christ Pasteur et insert les Eglises particulières dans le mystère de l'Eglise
une, sainte, catholique et apostolique.
Votre Béatitude est née et a grandi en Syrie et Elle connaı̂t bien le Moyen
Orient, berceau de l'Eglise Syro-catholique. Cependant, Vous avez accompli
votre service épiscopal en Amérique en tant que premier Evêque de l'Epar-
chie «Our Lady of Deliverance in Newark » pour les fidèles syriens résidents aux
Etats-Unis et au Canada, assumant aussi la charge de Visiteur apostolique en
Amérique centrale. La diaspora orientale a donc contribué à offrir à l'Eglise
syrienne son nouveau Patriarche. Ainsi, les liens deviendront-ils encore plus
étroits avec la Mère-patrie, que tant d'orientaux ont dû laisser pour recher-
cher de meilleures conditions de vie. Mon désir est qu'en Orient, d'où est
venue l'annonce de l'Evangile, les communautés chrétiennes continuent à
vivre et à témoigner de leur foi, comme elles l'ont fait au cours des siècles,
tout en souhaitant dans le même temps que soient donnés les soins pastoraux
adéquats à tous ceux qui sont établis ailleurs, afin qu'ils puissent demeurer
liés de façon fructueuse à leurs racines religieuses. Je demande l'aide du
Seigneur pour chaque communauté orientale afin que, où qu'elle se trouve,
elle sache s'intégrer dans son nouveau contexte social et ecclésial, sans perdre
son identité propre et en portant l'empreinte de la spiritualité orientale, de
sorte qu'en utilisant « les mots de l'Orient et de l'Occident » l'Eglise parle
efficacement du Christ à l'homme contemporain. De cette manière, les chré-
tiens affronteront les défis les plus urgents de l'humanité, ils édifieront la paix