THEOREMATA SUBTILISSIMA

 THEOREMA PRIMUM.

 Quoniam passio praesupponit agens, et omnis actio circa aliquid est, illud circa quod est intellectio, alterum est.

 THEOREMA II.

 Hoc Theorema patet evidenter ex primo, ut ait Doctor, quia si intelligibile primum est prius intellectione, non potest per eam accipere esse. Secundar

 THEOREMA III.

 Assertionem hujus Theorematis fuse tradit 1. dist. 3. quaest. 2. num. 21. ubi tribus rationibus probat ultimam speciem esse primum cognitum : idem pro

 Aliter potest poni, propter defectum luminis intellectus agentis. Natura, quae cognoscibilior est, potest in ipso agere, et intellectum possibilem imm

 THEOREMA IV.

 Quod ex secunda et tertia flet manifestum si enim nullum universale dictum in quid de singulari extra, causatur per intellectionem ut ex illis sequi

 THEOREMA V.

 Ratio hujus Theorematis a posteriori, quia nihil cognoscitur perfecte et distincte, nisi cognitis omnibus ejus praedicatis in quid etsi haec essent

 THEOREMA VI.

 SCHOLIUM L

 THEOREMA VII.

 Postquam arguit qualitatem esse nobiliorem quantitate, ex quatuor mediis, scilicet communitatis, actualitatis, perfectionis simpliciter, et generation

 THEOREMA VIII.

 Hoc Theorema est determino actus intelligendi, qui quatuor nominibus explicari solet, nempe objecto, intelligibili, intellecto, intentione. Circa huju

 THEOREMA IX.

 Ex dictis in Theoremate praecedenti, infert dari statum in conceptibus, ita ut aliquis sit primus. In secunda conclusione hujus, tenet nullum conceptu

 6. Conceptum dico objectum actu intellectum, prout scilicet est in intellectu, non ut forma, sed ut actu cognitum. Hic autem esse in, non est nisi hab

 THEOREMA X.

 1. Primo concipi dicitur, quod intellectui adaequatur.

 THEOREMA XI.

 In undecimo Theoremata una tantum est assertio, seu communis animi conceptio, de ratione per se unius, pro quo nota ex Theorem. 8. quod simplex concep

 THEOREMA XII.

 THEOREMA XIII.

 1. Conceptuum resolutio statum habet.

 8. Tantum est unus conceptus quiddilalivus communissimus.

 THEOREMA XIV.

 Mirabitur quis, quod Doctor dicat quatuor primis propositionibus hujus Theorematis probari non posse, Deum esse vivum, intelligentem, volentem, vel ul

 Circa propositionem octavam Doctor 1. d. 2. q. 7. ad q. 6. n. 3. adducit quatuor rationes .adeo fortes, ad probandam duplicem productionem ad intra, u

 Quod tangit decima quinta, tradit fuse 1. d. 26. g. Tertia opinio, n. 23. ubi sustinet ut probabile, personas constitui per absoluta, et a n. 31. solv

 Propositionem decimam octavam tractat 4. dist. 43. q. 2. num. 10. ubi tenet animae immortalitatem non demonstrari, de quo fuse egi in supplemento de A

 25. Non potest probari, Deum oportere pati propter peccatum hominis remittendum.

 30. Non potest probari, necessariam esse institutionem aliquorum Sacramentorum in Ecclesia.

 THEOREMA XV.

 Prima petitio hujus Theorematis probata est tract. de primo principio c. 3. concl. 2. et 15. et 1. d. 2. q. 2. art. 1. a n. 11. secundum tres particul

 THEOREMA XVI

 In hoc Theoremate videtur Doctor, dum haec scriberet, ejus fuisse sententiae, quod istae propositiones non essent demonstrabiles, ut sentiunt Doctores

 9. Non potest probari quod Deus aliquid possit extra istum ordinem causarum.

 De decimaquarta, decimaquinta et decimasexta quae tangunt Dei simplicitatem, vide 1. dist. 8. q. 1. 3. et 5. et de primo princ. cap. i. conclus. 1. et

 THEOREMA XVII.

 Conclusione secunda quod ait, instrumentum non habere propriam actionem, alioquin esset causa principalis, docet 4. d. 1. q. 1. n. 9. et q. 5. n. 14.

 De conclusione decima vide Doctorem locis citatis. Pro conelus. 9. concl. 11. quod ait eumdem effectum fieri a diversis causis ordinatis, bene tractat

 THEOREMA XVIII.

 Vide de variis finis acceptionibus, et quomodo est prima causarum, et qualiter causat 5. Met. q. 1. et locis ibi Schol. 1. citatis per finem intra,

 THEOREMA XIX.

 1. Causa est per quam aliud, ut causatum est.

 Decimatertia conclusione patenter ostendit, nullam causam simpliciter necessario causare, de quo agit 1. dist. 8. q. 5. In commento decimaequartae fat

 THEOREMA XX.

 Sequuntur sexdecim axiomata seu propositiones famosae, de materia, ex ?-Mlosopho omnes : quarum exactam expositionem videre potes apud ipsum Doctorem,

 Circa conclusionem secundam praecedentis Theorematis, ponitur sequens littera, quam Mauritius notavit additionem, infert ad illam conclusionem, causam

 THEOREMA XXI.

 1. Forma est essentia simplex, perfectior pars compositi, et propria sibi.

 Circa duodecimam, de eo quod quid est, vide Doctorem 7. Metaph. quaest. 7. et 2. dist. quaest. O. ad 3. et quomodo formae sunt sicut numeri, vide eum

 18 In omni genere est unum primum.

 THEOREMA XXII.

 1. Omne agens agit aliquo, quod est forma ejus.

 SCHOLIUM II

 Explicat conclus. 19. quomodo actio est causa passionis, de diversis actionis acceptionibus, vide eum de Anima, quaest. 7. ubi in commentario plura de

 Vigesimasecunda conclusio explicat bene quid sit creatio, et quomodo differat a generatione, et quod for.na est per se terminus ejus, non compositum.

 34. Nihil agit in se.

 THEOREMA XXIII.

 Affert pulcherrimas regulas de ratione perfecti, partim ex se, partim ex Philosopho, cujus loca citat. Vide eum Quodlib. 5. art. 1. ubi declarat descr

 Scholia hactenus elaborata, magno certo labore et cerebri vexatione, textui in multis satis intricata inserere sategi. Nec paenitet susceptae molestia

Scholium.

In hoc Theoremate videtur Doctor, dum haec scriberet, ejus fuisse sententiae, quod istae propositiones non essent demonstrabiles, ut sentiunt Doctores citati Theorem. 14. Schol. 1. quas tamen pro majori parte provectior factus, in Theologia demonstrare conatus est ; sed nec mihi constat, eum voluisse suas ibi probationes esse necessarias et in rigore demonstrativas. Vel die quod hic et Theorem. 14. nihil resolvit, sed tantum asserit sub dubio ista non demonstrari. Colligo ex commento decimaequartae conclusionis Theorematis deciminoni, ubi dicit forte non demonstrari statum in causis, seu dari primam causam, et hic dicit propositione prima id ipsum, sine forte, sed eodem sensu, ut videtur dari ordinem essentialem in efficientibus, et primum et unicum efficiens. Quae hic probari negat tribus primis propositionibus, fuse probare satagit 1. dist. 2. q. 2. art. 1. et 2. Metaph. q. 4. et de primo principio, cap. 1. etcap.3. concl.2. et 15. Quod ait conclus. 6. coactionem Dei cum causis seoundis non probari, probat tamen ipse 2. dist. 37. q. 2. g. Sed haec via, num. 6. contra Durandum ibi q. 1. et Aureolum ibidem, negantes Deum immediate concurrere ad materiale peccati, quos communis Doctorum reprehendit. Vide Doctores ibi citatos, ante quaest, de immensitate Dei quam tangit conclus. 7. Vide eum 1. distinct. 37. ubi docet eam non ostendi ex operatione, quod etiam habet 2. distinct. 9. quaest. 2. ex conclus. 4. Videtur etiam hic sentire cum Doctoribus citatis Schol. 1. Theorem. 14. an demonstretur Deum esse. De conclus. 8. vide eum 1. dist. 8. q. 5. ubi tractat opinionem Philosophi et Avicennae, quomodo posuerunt alia a primo esse necessario, et tamen ab ipso effective, quoad aliqua immediata. De quo etiam 2. dist. 2. quaest. 1.

1. Non potest probari ordinem essentialem esse in efficientibus.

Tum, quia tunc nulla duo inter se non ordinata, ut est in numeris, et figuris ; tum, quia nec talis ordo est effectuum ; tum, quia ratio Philosophi 2. Metaphys. ad hoc non demonstrat. Quaere ibi.

2. Non potest probari primum secundum speciem in efficientibus esse, vel fuisse.

Tum, ex prima conclusione, quia illa primitas probaretur ex ordine essentiali, tum, quare plus hic quam in accidentaliter ordinatis ?

3. Non potest probari primum aliquod idem secundum numerum in efficientibus esse, vel fuisse.

Tum ex secunda ; tum ex secunda supra, si aliquod primum potuit aliquod univocum sibi producere.

4. Non potest probari aliquod idem secundum speciem, vel quasi idem secundam numerum, primum efficiens nunc esse.

Prima pars ex secunda, et secunda ex tertia, utrique scilicet P. et Q. imponatur nomen Deus, non potest probari quod Deus sit nunc. 5. Non potest probari Deum esse necessarium ad conservationem naturae creatae in esse.

Per consequens nec in operari. Tum ex quarta ; tum ex secunda supra, ordo non requirit, sic superiorem requiri propter inferiorem.

6. Non potest probari Deum coagerc omni causae secundae aliqua actione propria sibi.

Quae necessitas duarum actionum, cum secundum agens sit aeque actu cum producto? Similiter quomodo nobilioris agentis non est nobilior actio, et ita actum nobilius?

7. Non potest probari Deum esse ubique secundum essentiam.

Tum, quia non necessario conservat ex quinta ; nec necessario coagit ex sexta, ut ibi sit, ubi agit. Tum, quia ordo hoc non requirit, cum enim non sit Sol, adhuc est terra. Sol enim non est in terra: igitur non potest probari quod Deus sit immensus. Et sequitur quod hoc non probatur illabi: illabi enim non est simul esse subjective, tunc enim Deus nulli illaberetur, sed quodlibet accidens subjecto : nec simul esse localiter corpus gloriosum simul, et non gloriosum, nec esse praesens per essentiam: tunc igitur creatura sibi illaberetur, et Deo, et alii creaturae, et e converso : sed illabens A, est principalius ipsi A quam A sibi, et praesens secundum essentiam, et secundum causalitatem primam, quia plus causat, etc.

8. Non potest probari Deum posse aliquid immediate producere, nisi tantum unum effectum primum.

Tum ex sexta aliqualiter. Tum, quia ordo hoc non requirit, sed solum quod primum efficiens producat primum effectum, non quemlibet, cum Sol non possit producere hominem immediate.