QUAESTIO III. Utrum In adultis requireretur virtus sacrificii In remedium originalis.

Tertio quaeritur, utram requireretur virtus sacrificii In remedium originalis In adultis. Et quod sic, videtur:

1. Per Gregorium In littera , qui dicit, quod maioribus necessaria erat non tantum fides, sed virtus sacrificii: ergo cnm Gregorius loquatur praecise, determinat, quod est necessarium. Si dicas, quod loquitur sine praecisione, ut tangat, quid sit congruum: tunc nulla esset differentia, quia similiter congruebat, pro parvulis offerri sacrificium.

2. Item, plus poterat adultus quam parvulus, et maius debitum peccati habebat: ergo et plus tenebatur facere quam parvulus.

Contra: 1. Tempore legis naturae non fuitpraeceptum nisi naturale: sed Sacramenta non sunt naturalia, ut supra patuit: ergo nullum fuit Ibi sub praecepto, nullum fuit ergo necessitatis: ergo sine sacrificio poterat esse salus adulto.

2. Item, Hugo de Sacramentis dicit, quod remedium contra originale fuit decimatio: Gregorius dicit, quod sacrificium. Sed contra: unius generis morbi unum debet esse remedii genus.

3. Item, morbus originalis peccati non Iteratur , ergo debet habere remedium non Iterabile: sed tam sacrificium quam decimatio sunt Iterabilia: ergo non sunt convenientia remedia contra originale.

Item, quae erat Ista virtus sacrificii ? et videtur, quod nullius utilitatis , quia huiusmodi oblatio non erat praeceptum, quia bonum, quia tunc semper esset praeceptum: ergo erat bonum, quia praeceptum ,- sed non erat praeceptum: ergo non erat bonum.

Si tu dicas, quod valet ad fidem, quae erudiebatur In Illo signo: contra: I bi fiebat oblatio et fumus materialis: ergo si credebat fumum acceptum a Deo, credebat, Deum odorare materialiter : ergo credebat, eum esse corporeum: ergo videtur, quod potius esset In nocumentum fidei.

Si dicas, quod valebat ad excitationem devotionis: contra: omnis devotio, quae est contra pietatis opus,

non potest esse accepta: unde dona iniquorum non probat Altissimus ;sed ista erat contra pietatem, quia consumebat frustra quod erat utile pauperibus: ergo etc.

CONCLUSIO.

Sacrificia legis naturae nullam de se habebant efficaciam curandi vel iustificandi, sed solum ratione fidei Redemptoris.

Respondeo: Ad horum intelligentiam est praenotandum, quod, sicut dicit magister Hugo , "in lege naturae tria fuerunt Sacramentorum genera, scilicet decimationes, oblationes et sacrificia ". Ad quorum notitiam tria sunt notanda: primo, quae sit ratio instituendi illa Sacramenta: secundo, quis modus: tertio, quae efficacia.

Prima ratio est Dei honorificati.

Notandum ergo, quod fides in iustis omni tempore cucurrit, et nullus nisi in fide salvatus est. Tempore igitur legis naturalis haec fides erat, quae fideles illuminabat ad hoc, quod crederent, quod Deus erat creator, quod redemptor, quod remunerator . Ideo fides illuminabat, et dictamen naturae consonabat, ut homo Deo serviret, et sua ab ipso recognosceret, et hoc quod credebat, signo visibili etiam quodam modo manifestaret. Ideo signa fuerunt tempore legis naturae, in quibus Deus ut creator honorabatur, qui omnia creaverat, ut in oblatione: similiter honorabatur ut redemptor, ut puta in sacrificio: ut perfectus remunerator, in decimatione.

Denarius enim est numerus perfectissimus, quia tres perfectiones habet in se: prima est lenitatis, secunda ternarii, tertia senarii, quae simul iuncta faciunt denarium: et ideo ibi status est. Propter hoc honorabatur Deus ut perfectus remunerator. Unitas est enim perfecta, quia est omnis numeri perfectio:

ternarius, quia constat ex omnibus partibus suis, ex parte aliquota et non aliquota: senarius vero, quia constat ex omnibus partibus aliquotis.

Secunda ratio est fidei Redemptoris professio. Sicut enim nullus sine fide potest Deo placere , sic nullus sine fide Mediatoris a peccato resurgere: et sicut fides simpliciter dictabat Dei honorificationem, ita et hanc professionem. Et quia tunc profitetur homo, quando quod interius credit exterius manifestat: ideo tempore legis naturae fuerunt, signa ad hoc manifestandum et etiam ad manifestandum Redemptorem. In redemptione autem tria considerantur: redemptum, et hoc per decimationem

homo enim significatur per decimam drachmam perditam

ipse modus redimendi, et hoc per oblationem: ipsum pretium, et hoc per sacrificium, in quo erat sanguinis effusio. Et ista professio in hujusmodi signis maxime necessaria erat pro ipsis imperfectis: perfectis enim Deus revelavit Sacramenta fidei, imperfectis celavit. Unde minores adhaerebant fidei maiorum et credebant implicite; et sicut implicite credebant, sic signa data sunt eis a maioribus, in quibus fidem implicite profiterentur .

Tertia ratio est vitae agendae institutio. Sicut enim aliquis non poterat Deo placere sine fide nec a peccato resurgere sine fide Redemptoris, sic nec in bono stare sine bono opere: et ideo fidei adiecta sunt signa, quae significarent ea quae necessaria sunt cum fide . Ilaec autem sunt sex, quorum tria sunt in corde, et tria exterius: quae his signantur: in decimatione peccati recognitio et eius dimissio: quia in ea datur Deo quod perfectum et quod bonum est, et remanet nobis quod est imperfectum: unde significatur, quod bona tantum sunt a Deo, sed mala a nobis : rursus, in separatione decimae partis in partem Dei signatur recessus a peccato.

- In sacrificio signatur interna contritio

sacrir finium enim Deo spiritui contribulatus - et exterior carnis maceratio, quia occidebatur pecus: unde mortiflcanda sunt membra nostra, ad Romanos duodecimo: Exhibeatis corpora vestra hostiam etc. -In oblatione, mentis devotio et exterior bona operatio, quae, si adsunt cum fide, sufficiunt ad salutem.

sic igitur patet, quae sit ratio institutionis illorum, scilicet Dei honorificalio, fidei Redemptoris professio, vitae agendae instructio .

Secundo debet attendi modus instituendi ; non enim instituta sunt per modum praecepti, ut dicit Hugo : " Primo parvulos consilio nutrivit ", loquens pro illis qui fuerunt tempore legis naturae.

Et si quaeras: quomodo? dicendum, quod fides dictabat, ut visum est, et natura consonabat, et inspiratio auctoritatem dabat: et ideo per modum consilii data erant, et hoc per superiores, in quibus erat fides explicita.

Tertio attendenda est in his efficacia. Et notandum, quod de se nullam habebant efficaciam curandi vel iustificandi, sed solum ratione fidei Redemptoris; non enim erant instituta ad hoc , sed ad haec quae praedicta sunt.

Ex his patent obiecta.

1. Quod enim obiicit primo, quod non sunt de necessitate, concedendum est.

2. Ad illud quod obiicitur de Hugone, quod remedium erat decimatio: dicendum, quod nec decimatio nec sacrificium erat per se remedium, sed tantum ratione fidei: et quia omnia illa tria erant signa redemptionis, ideo indeterminate fides cum quolibet istorum mundare poterat.

3. Ex hoc etiam patet aliud de iteratione, quoniam ideo poterant iterari, quia non erant medicinae ex se impositae contra morbum non iterabilem.

Ad illud quod quaeritur de virtute sacrificii,

dicendum, quod virtus sacrificii vel dicitur hic fides, quae faciebat sacrificium valere, vel dicitur interna mentis contritio, quae faciebat exterius sacrificium virtuosum s et quia adultis necessaria erat contritio propter actuale , ideo Gregorius dicit, sacrificium curasse maiores.

Quod obiicitur, quod sacrificium erat via er-l roris: dicendum, quod verum est illis qui accipiebant Ipsum ut rem, sed non his qui accipiebant ut signum,- et quia fideles accipiebant ut signum, Ideo eis non erat via erroris.

Ad Illud quod obiicitur, quod erat contra pietatem: dicendum, quod non est verum, quia adeo abundabant animalia, et pauperes Ita pauci erant, quod sufficiebant pietati quantum ad cultum Dei et quantum ad sustentationem proximi.