82. De virtutibus et earum effectu aliquali.

1. Per virtutes seu mores
Intremus nos palatium,
Per cantus atque odores
Quaeramus nos solacium,
Per laudes et honores
Firmemus longum spatium.

2. Fateamur nos peccata
Paenitentiam agentes,
Non sint [et] inveterata,
Simus ea repellentes,
Et sit anima mundata,
Legem simus nos sequentes.

3. Adverte, ne tu odium
Ab inope vel paupere,
Sit amor atque osculum,
Et ipsum cura pascere,
Da cibum atque poculum,
Hoc posse stude facere.

4. Te virtutes atque mores
Sequantur atque socient,.
Hi sunt auro digniores
Et te salvari facient.
Ipsi conferunt honores .
Et fructum bonum proferunt.

5. Cum in honore permanet
Et homo non intellegit,
Non durat, cito corruet,
Quod seminat, recolligit,
Iumento se assimilet,
Si rationem negliget.

6. Laus hominisque fama
Cantat praemium virtutis,
Eam semper quaerens ama,
Sis memor tuae salutis,
Deum semper voca, clama,
Fulciaris rebus tutis.

7. Virtutum est discretio
Mater atque intellectus,
In eis est perfectio,
Cessat omnisque defectus,
In ipsis non defectio,
Omnis actus est perfectus.

8. Est inpatiens infelix,
Indoctus cito corruens,
Patiens autem est felix
Divitiasque possidens,
Non regnabit quis crudelis,
Est victor omnis patiens.

9. Sis, frater mi, pacificus,
Esto patiensque concors
Et non sis tu maledictus
Tu nec odiosus, discors,
Nec esto tu maledictus,
Et tu sis fidelis cohors,
Tu maneas angelicus
Et non esto durus, ferox.