sig. 3.

Probat artem Alchimiae esse veram.

Volunt ergo quidam contradicere, et quamplures, et maxime illi qui non intelligunt aliquid de arte, nec metallorum naturas cognoscunt, et nesciunt quid sit eorum intrinsecum vel extrinsecum, et dimensiones et profunditates metallorum minime cognoscentes. Istis igitur, quum objiciunt Aristotelis verba dicentis : " Sciant artifices Alchimiae rerum species permutari non posse : " respondendum, hoc dixisse de ipsis qui credunt et volunt metalla adhuc corrupta transubstantians : quod sine dubio vix fieri potest. Audiant ergo verba Aristotelis quae sequuntur : " Quod experientia destruit formam specierum, et maxime in metallis : et hoc est verum, quando aliquod metallum esi calcinatum, ei inde Iii cinis et calx, quae teritur ei lavatur, et feratur cum aquis acutis, donec fiat alba et viva : et sic per calcinationcs et medicinas diversas amittunt humiditatem corruptam et adustivam, et acquirunt humiditatem aeream vivificantem ipsa corpora, et calx mundata reducitur ad solidam massam : quie massa potest recipere lincturant albam et rubeam. " Unde ait Hermes, quod spiritus ingredi corpora non possunt, nisi purgata, et non ingrediuntur, nisi aqua duce. Aristoteles dicit : " Non credo quod metalla possint transubstantiari, nisi reducantur ad primam materiam, id est mundificentur a corruptione sua per ignis adustionem. "

Adhuc contradicentibus, et non credentibus melius obviare volo, quia quod scimus loquimur, et quod vidimus testamur : videmus species diversas recipere formas diversas diversis temporibus : sicut patet in arsenico, quod est rubeum, et per decoctionem et assiduitatem erit nigrum, per sublimationem erit album, semper tale.

Et forte aliquis diceret, quod tales species de facili possunt transmutari de colore in colorem, sed in metallis impossibile. Quibus respondeo ex evidenti causa per diversas probationes et evidentius, eorum errorem penitus destruens.

Videmus enim ex argento generari azurum, quod dicitur transmarinum : quod tamen cum natura sit perfectum, carens omni corruptione, facilius videtur, et est destruere accidentale quam essentiale : videmus enim cuprum recipere colorem citrinum ex lapide calaminari, quum tamen neutrum sit perfectum, neque cuprum, neque lapis calaminaris, quia in ambobus agit ignis.

Videmus quod ex stanno fit lithargyrium, et stannum per nimiam decoctionem vertitur in colorem auri, quod tamen possibile esset converti in speciem argenti, cum de natura ejus sit.

Videmuset f errum convertiin arg en t um vivum, quod videtur quidusdam impossibile : et quare sit possibile, jam rationem dixi superius, quod omnia metalla generantur ex argento vivo et sulphure : unde cum argentum vivum sit origo omnium metallorum, etiam possibile est ut ferrum redigatur in argentum vivum. Nonne, verbi gratia, aqua liquida tempore hiemis per nimiam frigiditatem induratur, et f it glacies, nonne glacies a calore Solis solvitur et erit aqua, ut prius ? Ita est de argento vivo ubicumque est in terra, et si ibi est sulphur, tunc ista duo coadunantur simul, et per decoctionem temperatissimam longo tempore indurantur, et erit lapis mineralis, de quo trahi tur metallum .

Videmus etiam, quod ex plumbo fit cerussa, ex cerussa minium, ex minio plumbum.

Ecce jam satis manifeste probatum est quomodo species permutantur de colore in colorem usque ad tertiam vel quartam formam. Unde nullo modo dubitandum est, quin metalla corrupta possint reduci ad sanitatem per medicinas suas.

Jam positum est fundamentum ad artem istam : videamus quod superaedificemus, Si enim superaedificaverimus faenum, vel lignum, vel stipulam, ignis consumet omnia. Inveniamus ergo lapides, quos ignis non destruat, neque corrumpat : tunc securi erimus ab omni perturbatione.

Et sciendum, quod ea qua) diximus de impedimento artis, et principio, et post- ea de probationibus ejusdem, ideo dicta esse, ut artem veram esse stabiliamus, etc, Nunc videndum qualiter agendum sit, et quo tempore, et quo loco.

Et primo incipiendum est firmare etiam praecepta.

Primum ergo praeceptum est, ut artifex hujus artis sit tacitus et secretus, et nulli revelet suum secretum, quod nulla ratione ulterius manifestet : sciens pro certo, quod si plures scirent, nullo modo pertransibit, quin divulgetur : et quum divulgatum fuerit, pro falsario reputabitur : et ita erit in perditione, et opus

imperfectum remanebit.

Secundum praeceptum est, ut artifex habeat locum, et domum specialem extra hominum conspectum, in qua sint duae camerae vel tres, in quibus fiant operationes ad sublimandum, ad solutiones et distillationes faciendum, sicut in posterum docebo.

Tertium est, ut observet tempus in quo sit operandum, et horas ad sublimationes, et solutiones, et distillationes : quia non valerent in hieme sublimationes : solutiones vero et calcinationes omni tempore fieri possunt : haec autem omnia In operibus lucide docebo.

Quartum est, ut artifex hujus artis sit sedulus et frequens circa operationes, et non sit taediosus, sed perseveret usque in finem. Quod si inceperit, et non perseveraverit, res et tempus amittEt

Ouintum,ut secundum artis institutionem operetur , primo su coutributionibus, secundo in sublimationibus, tertio In fixionibus, quarto in calcinationibus, quinto in solutionibus, sexto in distillationibus, septimo in coagulationibus : et sic per ordinem. Si autem tingere praeter sublimationem, et coagulare, et solvere per distillationem voluerit, perdet pulveres suos : quia quum projecti fuerint, non retinebit ex eis quidquam, sed revelabit citissime, Vel, si cum fixis pulveribus, qui non sunt soluti nec distillati, tingere voluerit, non ingredientur nec permiscentur corporibus.

Sextum est, ut omnia vasa, in quibus debent poni medicinae, vel aquae, vel olea, sive super igne vel non, debent esse vitrea, vel vitreata. Si enim in vase cupreo ponantur aquae acutae, fient inde virides : si autem in ferreo, vel plumbeo, denigrantur et inliciuntur : si in fictili, penetrabunt, et destruentur omnia.

Septimum est, quod cavere debes ante omnia, ne apud principes vel potentes intromittas te de aliquibus operationibus, propter duo mala : si enim intromiseris te, tunc de tempore ad tempus requirent a te, et dicerit : " Magister, quomodo succedit tibi ? quando videbimus aliquid boni ? " Et non valentes exspectare finem operis, dicent,nihil esse, truffam esse, etc, et tunc habebis taedium maximum. Et si ad finem bonum non perduxeris, indignationem perpetuam ex hoc acquires. Si autem ad finem bonum perveneris, cogitabunt perpetuo te habere, nec permittent te abire ; et ita illaqueatus eris verbis oris tui, ei sermonibus propriis irretitus.

Octavum praeceptum est, ne aliquis intromittat se de operationibus, qui non habeat expensas plenas ad minus, et ut omnia possit comparare, quae ad artem sunt necessaria, nec non et utilia : et si intromiserit se, et expensae defecerint, tunc res et omnia amittet.