97

Τί γάρ καί καλέσειε τόν κτίστην πάντων; Ὀνόματα γάρ καί πράγματα καί λέξεις, πάντα τοῦ Θεοῦ γεγόνασι προστάξει˙ ἔθηκε γάρ ὀνόματα τοῖς ἔργοις ἑκάστῳ τε πράγματι κλῆσιν ἰδίαν, οὐ πᾶσι δ᾿ αὐτός, ἀλλ᾿ ἔδωκε καί ἔργοις τοῖς ἔργοις πάλιν ὀνόματα τιθέναι, καί ἄλλος ἄλλο καί καλεῖ καί καλεῖται, ὄνομα δ᾿ αὐτοῦ ἡμῖν οὔπω ἐγνώσθη, εἰ μή ὁ ὤν ἄφραστος Θεός, ὡς εἶπεν. Εἰ οὖν ἄφραστος, εἰ ὄνομα οὐκ ἔχει, εἰ ἀόρατος, εἰ ἀποκεκρυμμένος, εἰ ἀπρόσιτος, εἰ μόνος ὑπέρ λόγον, ὑπέρ ἔννοιαν οὐ μόνον τήν βροτείαν, ἀλλά καί αὐτήν τήν τῶν ἀΰλων νόων ἔθετο καί γάρ ἀποκρυβήν τό σκότος καί πάντα τἆλλα ἔνθεν εἰσί τοῦ σκότους, (156) μόνος δ᾿ ἐκεῖνος ὡς φῶς ἔξω τοῦ σκότους , πῶς περί αὐτόν ἐπίνοιαν εἰσάγεις εἴτε πράγματι χωρισθέντα κατεῖδες; Πόθεν δέ καί πῶς πεπέρακας τό σκότος καί μόνος πάντων ἐχωρίσθης κτισμάτων; Εἰ δέ ταῦτα σά οὐκ εἰσίν, ἀλλ᾿ ἑτέρου, θαυμάζω τίνος καί μαθεῖν ἐρωτῶ σε˙ ἀγγέλου ἤ τινος τῶν ἀΰλων; Καί οὐκ ἄν ἔγνως, ὅτι καί τά πρόσωπα καί τούς πόδας ἔχουσι κεκαλυμμένους πτέρυξι θείαις εὐλαβῶς καί κοσμίως εἴ τινας ταύτας πτέρυγας νοήσεις - τό ἀπρόσιτον μή στέγοντες τῆς δόξης; Οὐ γάρ τήν φύσιν, ἀλά τῆς δόξης ὁρῶσι δόξαν. Ἀνθρώπου δέ ποίου εἰπεῖν τολμήσεις; Τοῦ Ἰωάννου ἤ Παύλου τοῦ μεγάλου; Ἀλλ᾿ ὁ μέν βοᾷ καί τοῖς πᾶσι κηρύττει, ὅτι ἱμάντα μόνον ἤ σφαιρωτῆρα ὑποδημάτων οὐκ ἐξισχύει λῦσαι˙ ὁ δέ εἰς τρίτον οὐρανόν ὡς ἀνῆλθε καί μετά ταῦτα εἰς παράδεισον ἤρθη, μή τι σοί μόνῳ εἶπέ τι κατ᾿ ἰδίαν, ὅπερ ἔκρυβες καί νῦν βούλει κηρύξαι; Καί γάρ ἐκεῖνον ἡμεῖς περί τοιούτου οὐδέν εἰπόντα ἠκούσαμεν ἐγγράφως,