19

ἐνταῦθα καί ἀγάλλονται ὡς ἄλογα σκιρτῶντες, ἅπερ δέδωκας ἔχοντες εἰς ἀπόλαυσιν βίου καί ταῦτα μόνα βλέποντες, οὕτως εἶναι δοκοῦσι καί τά μετά τήν ἔξοδον τῆς ψυχῆς καί τοῦ βίου. Ἀλλά κακῶς τεκμαίρονται, ἀλλά κακῶς φρονοῦσιν 105 οἱ λέγοντες μή μετά σοῦ, ἀλλ᾿ ἐν ἀνέσει εἶναι καί τόπον ἑτοιμάζοντες τινά ὤ ἀφροσύνης! - μήτε φωτός μετέχοντα καί σκότους ἀμοιροῦντα, τῆς βασιλείας ἔξωθεν, ἀλλά καί τῆς γεέννης, καί τοῦ νυμφῶνος πόρρωθεν καί τοῦ πυρός τῆς δίκης, ἐν ᾧ καί οἱ ταλαίπωροι εὔχονται καταντῆσαι καί λέγουσι μή χρῄζειν σου τήν αἰώνιον δόξαν (41) ἤ βασιλείαν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ἐν ἀνέσει εἶναι. Φεῦ τῆς αὐτῶν σκοτώσεως, φεῦ τῆς αὐτῶν ἀγνοίας, φεῦ τῆς ταλαιπωρίας τε καί τῶν κενῶν ἐλπίδων!

115 Οὐδαμοῦ τοῦτο γέγραπται, οὐδέ γάρ ἔσται τοῦτο, ἀλλ᾿ ἐν φωτί μέν ἀγαθῶν οἱ πεπραχότες θεῖα, ἐν σκότει δ᾿ ἔσονται ποινῶν οἱ τῶν φαύλων ἐργάται, μέσον δέ χάσμα φοβερόν ἑκατέρους διεῖργον, ὡς αὐτός σύ ἐδίδαξας, ὁ ἑτοιμάσας ταῦτα. 120 Τῷ γάρ μέσον ἐμπίπτοντι ἀνθρώπῳ ὑπέρ πᾶσαν βάσανον ἔσται φοβεράν τοῦτο καί τιμωρίαν, εἰς ἄββυσον κολάσεων , εἰς χάος ἀπωλείας ἐγκυβιστῶντι δυστυχῶς καί καταφερομένῳ, οὗ ἐπιβῆναι δυσχερές τοῖς οὖσιν ἐν βασάνοις, 125 ἵνα διαπεράσωσιν ἐν τῇ γῇ τῶν δικαίων, οἵ προαιροῦνται ἐν πυρί δεινῶς ἀποτεφροῦσθαι ἤ γάρ εἰς χάος τό φρικτόν ἑαυτούς ἐπιρρῖψαι. Οἱ οὖν ἐκεῖ εὐχόμενοι γενέσθαι μετά πότμον πολλῶν δακρύων ἄξιοι τυγχάνουσι καί θρήνων, 130 ὅτι ὡς κτήνη ἄλογα ὅλως ἀναισθητοῦσι καί ἑαυτῶν κατεύχονται καί ἑαυτούς πλανῶσιν. Σύ βασιλεία οὐρανῶν, σύ γῆ, Χριστέ, πραέων, σύ χλόης ὁ παράδεισος, σύ ὁ νυμφών ὁ θεῖος, σύ ὁ παστός ὁ ἄρρητος, σύ ἡ τράπεζα πάντων, 135 σύ εἶς ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς, σύ καινότατον πόμα, σύ καί ὁ κρατήρ τοῦ ὕδατος, σύ καί ζωῆς τό ὕδωρ, σύ καί λαμπάς καθ᾿ ἕκαστον ἄσβεστος τοῖς ἁγίοις, σύ καί χιτών καί στέφανος καί διαιρῶν στεφάνους, σύ καί χαρά καί ἄνεσις, σύ τρυφή τε καί δόξα, 140 σύ καί ἡ ἀγαλλίασις, σύ καί ἡ εὐφροσύνη, καί λάμψει ὥσπερ ἥλιος ἡ χάρις σου, Θεέ μου, (42)