224. (2. ) De sancto Willibaldo.

1. Mare, fons ostium atque terrarum, Deus, tu omnium caput bonorum, A te bona fluunt, ad te recurrunt.

2. Longe ab insulis pars bona maris Ad fontem rediit teque requirit, Iesu, viventium fontem aquarum.

3. Maris fons est Deus, pars Willibaldus, Quem procul patriis sitit ab oris, Cervi more suum tendit ad haustum.

4. Anglorum insulae felix alumne, Nos prece sedula dignos fac aqua, Quam quisquis biberit, sitim post nescit.

5. Mundos baptismate fraudes iniquae Semper inficiunt maleque mergunt Per stagnum criminis in poenam mortis.

6. Sed tuis precibus omnes rogamus De saeva eripi noxa Charybdis Tangentes lacrimis portum salutis.

7. Laus tibi, trinitas, laus et potestas, Te laudant flumina, caeli ac terra, A mari ad mare laus sit hac die.