165. (7. ) Incipit Tersus Drepani de Cereo Paschali.

Alme Deus rerum, caeli custodia, cuius Legibus aeternis vertigine concita iugi Volvitur immensi socialis machina mundi, Te caelum et, quidquid caeli tegit aureus umbo, 5 Te chorus astrorum, te sol, te menstrua luna, Te nimbi et nebulae verrentesque aequora venti, Te lucis noctisque vices, te quattuor anni Tempora transcursis in se redeuntia metis, Te terra et, quidquid terras ambitque tegitque,

10 Te freta, te curvis errantia flumina ripis, Te properi fontes et iussae stare paludes, Te pronae pecudes sortitaeque alta volucres, Te muti pisces, te virosi serpentes Pro se quisque tremunt; age, rerum maxime rector,

15 Sidereas acies oculorum blanda tuentum Ad famulos demitte tuos vultuque serenus Aspice constructam tanta in mysteria plebem, Unum quae trino celebrat sub nomine numen. Non sic Idaeis simulatur Dindyma Gallis,

20 Attica nec Grais nuribus vigilatur Eleusis, Orgia Thebanus vel agit nocturna Cithaeron, Nil habet insanum strepitu, nil ture vaporum, Sanguine nil madidum, nil cursibus immoderatum Nox sacris operanda tuis, tantum prece pura,

25 Simplicibus votis manibusque ad celsa supinis Te colimus natumque tuum, quem cuncta tuentem Et tibi consortem verbo genitore creasti, Ignea quem celsi linquentem moenia caeli Visurumque suas hominis sub imagine terras

30 Intacto praegnans utero dedit innuba mater.

Hunc ut per totam possimus dicere noctem, Inferimus claros sanctis altaribus ignes. Vestibus innumeris tereti circumflua gyro Aequoream cohibet formatrix cera papyrum,

35 Cera, domus mellis. Iam cetera turba colentum Nigrantes tenuat vario splendore tenebras, Ubertat stuppas, fervet discordia concors, Ut, dum sacra pio peraguntur mystica ritu, Aemula sidereis vigilent funalia flammis.

40 Haec tibi quippe, tui patris indiscreta propago, Multa luce micans terra nox splendet in omni, Nox claro mage clara die; gens nulla nivali Usque adeo subiecta polo est, quam frigore pigrum Sidus et aeternae premat inclementia brumae,

45 Quae te, Christe neget. Rutilum qua flammeus orbem Sol agit, occidui qua meta secunda diei est Et qua prima patet rediturae ianua lucis, Tu coleris. Dum finis erit, dum terra manebit, Vertetur caelum, vertentur mensibus anni,

50 Semper honos nomenque tuum laudesque canentur.