163. (5. ) Epigramma Psalmi vicesimi septimi.

1. Ad te, polorum conditor, Clamore supplex intimo Votum precemque dirigo; Aurem benignus commoda.

2. Nam si tuis oraculis Indigna gesto pectora, His exsto iam simillimus, Imo vorantur qui lacu.

3. Audi precantis anxia, Pater supreme, murmura, Dum templa caeli ad ardua Elata tollo brachia.

4. Ne me scelestis, obsecro, Et criminosis coetibus Mixtum trahas ad infima Poenae voracis Tartara,

5. Qui lingua et ore subdolo Pacem loquuntur proximo, Dirum sed altis contegunt Bellum feri praecordiis.

6. His ergo, iudex optime, Parem repende gratiam. Tormenta versutis vafra Infer malignis callida.

7. Manus iniquis actibus Vitamque fraudi deditam Condigna plectat ultio, Fraus fraude victa concidat.

8. Domus dolosis inlita Fucis perenne corruat, Quae facta mens nescit Dei, Densis tenebris horreat.

9. Grates polorum principi, Qui vota servi supplicis Vocemque clemens flebilem Tanto beavit munere !

10. Hic dimicantem protegit, Iuvat, tuetur, erigit, Huius favente numine Claros triumphos consequor

11. Tunc dura post discrimina Caro dolore libera Florebit et decus novum Pulchrae salutis induet.

12. Huic ergo prompto spiritu Mei decoris principi Laudes sacrabo debitas Dulces et hymnos concinam.

13. Hic namque virtus inclita Plebis beatae praeminet, Hic ipse Christo proflua Servat salutis gaudia.

14. Salva, creator optime,

Plebem redemptam sanguine Tuaeque dita praemiis Hereditate gloriae.

15. Hanc cum potenti dextera Semper guberna et protege, Extolle summis hanc bonis Aevi perennis saeculis.