164. (6. ) Epigramma Hymni Ananiae, Azariae, Misaelis, sanctorum trium puerorum.

Omne, quod aeternus per verbum condidit auctor, Auctoris nomen celebret laudesque resultet Exaltetque suum per saecula cuncta parentem. Angelicae vestro turmae benedicite regi, 5 Ingentumque simul resonet vox celsa polorum. Hunc modulentur aquae, quas sustinet arduus aether, Hunc omnis sancto virtus decantet amore, Hunc sol ardenti psallat splendore coruscus, Hunc gelido fulgens collaudet lumine luna, 10 Hunc pariter totus stellarum concinat ignis. Te pluvia exundans, te ros lenissimus edat, Discordesque aurae concordi voce resultent.

Artificem proprium pulcherrima flamma loquatur, Et rapidus Domini nomen simul aestus anhelet.

15 Hoc glacialis hiems, hoc torrida personet aestas, Roscida temperies et tempora cana pruinis Horrendumque gelu et magni vis frigoris ingens Et glacies crustis vertens immanibus undas Atque nives denso velantes vellere terras

20 Auctori per saecla Deo sua carmina dicant. Hunc nox somniferis involvens cuncta tenebris Atque dies varios distinguens luce colores Mortalesque animos terrentia fulgura laudent Et nubes largo ditantes ubere terras.

25 Te, sator, immensas tellus fundata per undas, Te quoque sublimi gaudentes vertice montes Et colles humili spectantes sidera collo Aeriaeque sonent iucundo murmure silvae Atque omnis celebret fetus telluris opimae.

30 Tum fontes gelido moderantes caumata potu Et maria horrendo quatientia litora fluctu Flumineusque canat lapsus clamore sonoro. Te ceti immanes et quidquid reptat in undis Et volucrum dulcis laudet concentus in agris.

35 Te pecorum mitis grex, inclite, personet et te Vis etiam resonet rabidarum torva ferarum. Hunc hominum omne genus pollens ratione potenti Innumeris recinat linguis, hunc ipsa resultet Israelitarum nimium plebs cara tonanti,

40 Vosque, sacerdotes, quos nobile germen Aaron Edidit, et sacro levitae sanguine creti, Quos proprii templi voluit Deus esse ministros, Perpetuas supero laudes persolvite regi.

Spiritus hunc animaeque ciant per saecla piorum

45 Et sancti atque humiles pura pietate frequentent. Hunc Anania sacer summo sustollat amore, Atque Azaria simul reverendo praedicet ore, Et Misael pulchro sanctus collaudet amore, Qui se de medio fornacis turbine tutos

50 Eruit et venti rorantis flamine fovit,

Cum rapidis cincti canerent haec carmina flammis, Vimque suam oblitus sanctos non laederet ignis. Res mira et nullis abolenda in saecula saeclis! Non caro, non vestis, non verticis ipse capillus

55 Ardorem sensit piceum fiammaeve vaporem, Quin laeti atque alacres ipso poscente tyranno Egressi in laudes veri domuere profana Ora Dei, quo pallenti mirantia vultu Horrore ingenti tremuerunt barbara corda.

60 Hunc et nos igitur summum sanctumque parentem Cum nato, immensi statuit qui culmina caeli, Cumque sacro flatu, virtutum auctore potentum, Laudibus assiduis digno exaltemus honore. Te, Domine, aeternus caelorum praedicat axis,

65 Te laudat caeli sacrosancto exercitus ore, Glorificatque ingens cunctarum machina rerum, Extollit, metuit, clamat, benedicit, adorat.