55

ἐπιγνώσεως, ἐσχάτης τε πλάνης καί τοῦ τελευταίου θηρός, κατά τήν τῶν ταῦτα φρονούντων ἁγίων ἀνδρῶν, ἐξ ἐπιπνοίας θείας καί μακαριωτάτης ἐλλάμψεως προαγόρευσιν, εἰς ἡμετέραν φρουράν τῶν τά τέλη τῶν αἰώνων κατειληφότων, ταύτην δή τήν ἐπείσακτον καινοτομίαν παντί σθένει τῆς ἑαυτῶν ἕκαστος καρδίας τηρήσωμεν, ὡς ἄν μή συναπαχθῶμεν ἀπεριμερίμνως οἶον καί ἀτημελῶς, ἀλλ᾿ οὐκ ἐμβριθῶς λίαν καί ἀνδρικῶς κατά πάσης ἀσεβείας ἱστάμενοι, λογισμούς, Γραφικῶς εἰπεῖν, καθαιροῦντες , καί πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατά τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ.

Ταύτῃ τοι καί αὐτός ὁ τῶν ὅλων Σωτήρ Κύριος ἡμῶν καί Θεός, φιλανθρώπως ἡμᾶς ἀσφαλιζόμενος· Τότε, φησίν, ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ· Ἰδού ὦδε ὁ Χριστός, ἰδού ὦδε· μή πιστεύσητε, τάς κιβδήλους περί αὐτοῦ τῶν ἐπιλόξων, καί διαφόρους πίστεις καί ὑπολήψεις, τοῦ κατ᾿ αὐτόν ποῤῥωτάτω μυστηρίου διαπεμπόμενος, καί τούς οἰκείου ὀπαδούς ἀλλοτρίας ἁπάσης ( δόξης ) ἀνείργων, (15Α_240> αἷς τό 0184 εἰλικρινές τῆς εἰς αὐτόν ὁμολογίας ἐκταράττειν εἰώθασιν ἄμα καί πολεμεῖν, οἱ τόν τρόπον ἐριστικοί καί ἀντίφρονες· ὡς ἄν μή ποτ᾿ ἄν ὁ εὐσεβής καθ᾿ ἡμᾶς καί φιλόθεος νοῦς τινι τούτων ἁλούς, ἀποπέσῃ ἀληθείας, πιθανότητι μύθων παραῤῥυείς, ἀλλ᾿ οὐκ ἀποδείξει πατρικῶν λόγων βεβαιωθείς. Γρηγορεῖτε γοῦν καί προσεύχεσθε, παρεγγυᾷ, διά τοῦτο πάλιν ὁ λόγος ἡμῖν, ἵνα μή εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν· ἐγρηγόρσει μέν, τήν περί τοῦτο νῆψιν, προσευχῇ δέ, τήν αὐτοῦ κατά χάριν ἀντίληψιν βουλόμενος ἡμῖν ἐμποιῆσαι. Πειρασμόν δέ τόν ἐκ πλάνης, οὐκ ἀνάγκης φησίν ἐνταῦθα, εἰς ὅν οἴκοθεν, οὐχ ἑτέροθεν εἰσαγόμεθα, τῆς εὐθείας παρεκκλινόμενοι τρίβου καί βασιλικῆς· ἥν εὐθυτομοῦντες αὐτοί θεοδήγητοι, καί τούς κατ᾿ ἐμέ τόν ὑμέτερον ἐπ᾿ ἀμφοτέρων χωλανάντας τῶν ἰγγύων σοφῶς ὁδηγήσατε, πρός τό ἄσκιον ἀνακομίζοντες φῶς καί ἀνέσπερον, τῆς τοῦ λόγου θειοτάτης ὁμολογίας καί πολιτείας, πρός τήν ἐκεῖθεν ἀμοιβήν ἀποβλέποντες. Ἐπεί καί νόμος παρακελεύεται θεῖος τούς καθ᾿ ὑμᾶς δυνατούς τῶν ἀσθενούντων τά βάρη βαστάζειν, καί οὕτω τόν νόμον ἀναπληροῦν. Βαρύ δέ βάρος ὑπέρ τι ἄλλο καθέστηκε τῶν δυσχερῶν, ἡ περί τῶν αὐτῶν διαφορία λόγων, ἐγγινομένη τοῖς νηπιωδεστέροις, χρόνων τε καί προσώπων ὑπαλλαγαῖς, ἀπάτῃ τυχόν, ἤ ἀπειλῇ τῶν κολακευόντων, σαινόντων ἤ ἀκριβούντων· καί ἐν καιρῷ μάλιστα τῆς τοῦ παντός ἀνωμαλίας, ἀσχέτως ἐπιφυομένων. Χεῖρα τοιγάρτοι συμπαθῶς ὀρέγοντες τῷ ὑμετέρῳ μή διαλείποιτε πρόσφυγι, τοῦτο μέν λόγῳ καθαίροντες ἐπιστημόνως· τοῦτο δέ προσευχῇ στηρίζοντες φιλανθρώπως, καί αὐτῷ προσοικειοῦντές τε καί προσάγοντες, τῷ παρ᾿ ὑμῶν ὀρθῶς τε προσκυνουμένῳ καί πιστευομένῳ Θεῷ Λόγῳ καί παμβασιλεῖ τῶν αἰώνων, νῦν τε καί κατά τήν αὐτοῦ φοβεράν ἐπιφάνειαν· ᾧ σύν Πατρί καί ἁγίῳ Πνεύματι, τιμή, κράτος, δόξα, προσκύνησις, εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ∆ΥΟ ΘΕΛΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΗΜΩΝ Περί θελημάτων β´ τοῦ ἑνός Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. (15Α_242> Ἄλλα μέν ἄλλοις εἰς ἀσφάλειάν τε ὁμοῦ καί κόσμον τεχνικῶς

ἐπινενόηνται, σχήματά τε καί εἴδη· καί τούτοις ἐμπρέπειν δοκοῦσι τῷ φαινομένῳ, τοῦ κρυπτομένου δι᾿ ἄνοιαν καταναρκήσαντες· σοί δέ, Πάτερ ἡγιασμένε, πρός ἀδιάστατον ἤδη μετενεγκόντι βίον τόν λογισμόν, ἡ ἄτεχνος καί παντός εἴδους καί σχήματος ὑπερέχουσα, πρός κάλλος ἤρκεσε καί φρουράν ἀρετή, τοσοῦτον ὡραΐζουσά σου πρός τῷ 0185 ἀφανεῖ, καί τό πᾶσιν ὁρώμενον, ὅσον πόθον τοῦ λυομένου καί κόσμου ( κοσμικοῦ ) τόν ἱστάμενον, καί οὔ ποτε κόρον ἔχοντα προετίμησας. Μᾶλλον δέ τοσοῦτον ἀποδεικνύσα, καθώς θέμις, προσῳκειωμένον Θεῷ καί ὅμοιον, ὅσον ὕλης καί τῶν περί ταύτην ἠλλοτριωμένον πάντη κατά σχέσιν ἀπέφηνε καί ἀνόμοιον. Ἔνθεν σοι καί τό ἀνάλωτον πρός τά δρῶντα κακῶς περίεστιν. Οὐ γάρ