39

δημιουργός, οὐκ ἄνους γέγονεν ἄνθρωπος, ἤ ζωῆς ἄμοιρος τῆς καθ᾿ ἡμᾶς φυσικῆς, καί παρ᾿ αὐτοῦ τό εἶναι κατά δημιουργίαν λαχόντων· ἀλλά νοερός, ἤτοι θελητικός φύσει καί ἐνεργητικός κατ᾿ ἀλήθειαν ἐχρημάτισεν ἄνθρωπος, αὐτός ὁ φύσει καί μόνος Θεός· ὅλον με προσλαβών μετά τῶν ἐμῶν, ἵν᾿ ὅλῳ μοι τήν σωτηρίαν χαρίσηται· ὅλον λύσας τό κατάκριμα τῆς ἁμαρτίας ἐπειδή ἡ τό ἀπρόσληπτον, ἀθεράπευτον· ὅ δέ ἥνωται τῷ 0129 Θεῷ, τοῦτο καί σώζεται, καθά φησιν ὁ τῆς θεολογίας ἐπώνυμος.

Ἀλλ᾿ ἐπειδή τούτοις δή τοις τῶν ἁγίων Πατέρων εὐσεβέσι διδάγμασι, τήν τῶν ἑτεροζυγούντων ἀποσκευαζομένοις παράλογον ἔνστασιν, ἑτέρωθεν ἡμῖν ἐπιφύονται· τήν τῶν ἡμετέρων εἰς ἡμετέραν καταδρομήν· μᾶλλον δέ, τήν τῶν ἀκεραιοτέρων συναρπαγήν, ποιούμενοι γραμμάτων προσαγωγήν, ἤγουν τῆς πρός Μαρῖνον, ὡς φασί, γεγονυίας ἡμῖν τόν πρεσβύτερον· καί τῆς πρός τόν Πύῤῥον ἐπιστολῆς, ἀναγκαῖον καί περί τούτων βραχέα εἰπεῖν· 15Α_172 τήν ὑμετέραν ἐν πᾶσι πληροφοροῦντες ἁγιωσύνην, ὡς πρός Μαρῖνον μέν τόν πρεσβύτερον διαφόρως, περί διαφόρων ἐπεστάλκαμεν γραφικῶν κεφαλαίων· οὐ μήν γέ τοι καθ᾿ οἷον δήποτε τρόπον, ἤ λέλεκται ( ἡμῖν ) περί τῶν ἀντιῤῥόπων οὑτωσί, καί ἐναντίων δογμάτων· τῆς τε μιᾶς λέγω καί τῶν δύο, τουτέστι, τῶν πλαττομένων αὐτοῖς ἐπί τοῦ αὐτοῦ καί ἑνός Χριστοῦ τριῶν ἐνεργειῶν ἤ θελήσεων· ὡς ταύτας ἐπ'αὐτοῦ συνιστώντων ἡμῶν, ἐκείνοις ἐφάμιλλον, ἤ πρός ἕτερόν τινα παντελῶς. "Εἰ γάρ ἅ κατέλυσα, ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἑμαυτόν συνιστάνω», φησί τό σκεῦος τῆς ἐκλογῆς. Ὅθεν καί οὑτωσί προφερομένην, ἤτοι πλαττομένην, ὡς ἐξ ἡμῶν δῆθεν πρός Μαρῖνον ἐπιστολήν, ἀλλοτρίαν οὖσαν πάντη καί οὐχ ἡμετέραν, ἡμεῖς τε αὐτοί διαῤῥίπτομεν, καί πάντας ὁμοίως ἡμῖν διαῤῥίπτειν παρακαλοῦμεν, τούς εὐσεβῶς ὁμολογοῦντας τόν Κύριον· ἵνα πᾶσαν τοῖς ἐναντίοις διατειχίσωμεν ἀφορμήν, προφάσεις προφασιζομένοις ἐν ἁμαρτίαις, καί τῆς οἰκείας ἀντιλογίας συγκάλυμμα, τήν καθ᾿ ἡμῶν ποιουμένοις συκοφαντίαν· οἵ ἐπειδή τῷ οἰκείῳ μή συνίστανται λόγῳ, τῇ τοῦ ἀληθοῦς προσβολῇ φθειρομένῳ, τῷ τοῦ ἡμετέρου δῆθεν γράμματος προσωπείῳ, τήν κατά τῶν ἀφελεστέρων ἑαυτοῖς ἀπεργάζονται δολίαν παρείσδυσιν· ἥν οὐκ ἄν πάθοιεν λοιπόν, ἤ δράσοιεν, οἱ τοῦ ψεύδους τό ἀληθές, τήν καθ᾿ ἡμᾶς περί τούτων ἀπολογίαν προκρίνοντες.

Πρός δέ τόν Πύῤῥον πάλιν, γεγραφότα πρότερον ἡμῖν τόμον πολύστιχον, καί ἄγαν ἡμᾶς, οὐκ οἶδ᾿ ὅπως, ἐν τούτῳ τιμήσαντα· κατ᾿ ἐξέτασιν δέ, καί οὐκ ἀπόφασιν, ἐν αὐτῷ δή τῷ τόμῳ τόν περί μιᾶς καί δύο τοῦ αὐτοῦ ποιησάμενον λόγον ἐνεργειῶν· 0132 καί τήν ἡμετέραν οἷον ἐπιζητοῦντα, καί προσκαλούμενον περί ἑκατέρου λόγου κρίσιν τε καί ὑπόληψιν, εἰκότως καί ἡμεῖς αὐτόν ἐν προοιμίοις, τοῦ πρός αὐτόν ἡμετέρου γράμματος, ἀντετιμήσαμεν, 15Α_174 ἀποστολικήν ἐκπληροῦντες παραίνεσιν. Τῆ τιμῇ γάρ ἀλλήλους προηγούμενοί φησιν ὁ θεῖος Ἀπόστολος· ὅπου γε καί τούς ἑτέρως ἔχοντας, ἤ ἐπιστέλλοντας πρός ἡμᾷς ἀγαπᾷν τε καί εὐλογεῖν ὁ θεῖος παρακελεύεται λόγος. Καί ἅμα σπουδή μοι καθειστήκει, μή ἐκτραχύνειν· ὁμαλίζειν δέ μᾶλλον τόν ἄνδρα, τοῖς εἰς αὐτόν ἐγκωμίοις, πρός συγκατάθεσιν ἰέναι τῶν εὐσεβῶς μοι δεδογματισμένων, κατά τήν τῶν ἁγίων Πατέρων διδασκαλίαν· ὅθεν καί οὕτω νενοηκέναι κατά τήν γεγονυῖαν αὐτῷ παρ᾿ ἐμοῦ συγγραφήν, τά ὑπ᾿ ἐκείνου μοι γραφέντα διωμολόγουν· παρορμῶν αὐτόν οἷον, ὡς ἔφην, καί προσκαλούμενος, εἰς τήν τοῦ εὐσεβοῦς ἐπίνευσιν λόγου, σωτηρίαν αὐτῶ μεγίστην προξενοῦντος, εἴγε τοῦτο στέρξας σύν ἡμῖν ὡμολόγησεν ( ὡμολογήσειεν), ὡς γεγράφαμεν· τουτέστι δύο τοῦ αὐτοῦ καί ἑνός Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ κατά φύσιν ἐνεργείας, ὥσπερ οὖν καί φύσεις ἡνωμένας ἀσυγχύτως καί ἀδιαιρέτως, θείαν καί ἀνθρωπίνην· ἄκτιστον καί κτιστήν· ἀλλ'οὐ μίαν καί τήν αὐτήν ὁπωσοῦν