θελήματα τῇ γραφῇ φίλον καλεῖσθαί φασι. ὅθεν ἐρωτηθέντες ὑπό τινων τὴν ἔξω παίδευσιν γαύρων, πῶς γινώσκειν τὰ ὄντα τὸν θεὸν δοξάζουσιν οἱ Χριστιανοί, ὑπειληφότων ἐκείνων νοερῶς τὰ νοητὰ καὶ αἰσθητικῶς τὰ αἰσθητὰ γινώσκειν αὐτὸν τὰ ὄντα, ἀπεκρίναντο· μήτε αἰσθητικῶς τὰ αἰσθητὰ μήτε νοερῶς τὰ νοητά· οὐ γὰρ εἶναι δυνατὸν τὸν ὑπὲρ τὰ ὄντα κατὰ τὰ ὄντα τῶν ὄντων ἀντιλαμβάνεσθαι, ἀλλ' ὡς ἴδια θελήματα γινώσκειν αὐτὸν τὰ ὄντα φαμέν, προσθέντες καὶ τοῦ λόγου τὸ εὔλογον. εἰ γὰρ θελήματι τὰ πάντα πεποίηκε (καὶ οὐδεὶς ἀντερεῖ λόγος), γινώσκειν δὲ τὸ ἴδιον θέλημα τὸν θεὸν εὐσεβές τε λέγειν ἀεὶ καὶ δίκαιόν ἐστιν, ἕκαστον δὲ τῶν γεγονότων θέλων πεποίηκεν, ἄρα ὡς ἴδια θελήματα ὁ θεὸς τὰ ὄντα γινώσκει, ἐπειδὴ καὶ θέλων τὰ ὄντα πεποίηκεν. 49Anastasios Sinaites In Hexae+m. IX PG 89, 1002 D™ griechisch bei Harnack, Gesch. d. altchristl. Lit. I S. 926 aus Cod. Berol. Phillipps 1449 f. 172v).

Μετὰ τὸ εἰπεῖν; "καὶ ᾠκοδόμησε κύριος ὁ θεὸς τὴν πλευράν" στίξας τελείαν στιγμὴν ὁ μέγας Κλήμης καὶ τότε ἀρχὴν στίχου ποιή σας ἐπήγαγε τὸ "ἣν ἔλαβεν ἀπὸ τοῦ Ἀδὰμ εἰς γυναῖκα" καὶ δοκεῖ μοι πάνυ θεοσεβῶς ἐπιστῆσαι τῇ λέξει. 51Kyrillos von Alexandrien Gegen Julian VI ed. Aubert Paris 1638 VI 2 p. 205 B † PG 76, 813. Κλήμης μὲν γὰρ τοῖς ἁγίοις ἀποστόλοις ἑπόμενος πανταχῇ πλεί στης τε ὅσης Ἑλληνικῆς ἱστορίας εἰς ἀκοὴν ἐλθὼν ἐν τοῖς Στρωμα τεῦσι φησὶ τὴν Σαγχωνιάθου ἱστορίαν τῇ τῶν Φοινίκων φωνῇ γε γραμμένην μεθαρμόσαι πρὸς τὴν Ἑλλήνων οὐκ ἀθαύμαστον ἐπὶ παι δείᾳ λαχόντα τὴν δόξαν τὸν Ἰουδαῖον Ἰώσηπον. φησὶ τοιγαροῦν ὁ Σαγχωνιάθων οὑτοσὶ καίτοι τῆς Ἑλληνικῆς δεισιδαιμονίας ἐπίμεστος ὤν· "οἱ γὰρ παλαιότατοι-ἀθανάτους εἶναι."52Dionysios Areopagites De divin. nom. V 9 ed. Corderius Ant werpen 1634 I p. 560 † PG 3, 824. Εἰ δὲ ὁ φιλόσοφος ἀξιοῖ Κλήμης καὶ πρός τι παραδείγματα λέ γεσθαι τὰ ἐν τοῖς οὖσιν ἀρχηγικώτερα. πρόεισι μὲν οὐ διὰ κυρίων καὶ παντελῶν καὶ ἁπλῶν ὀνομάτων ὁ λόγος αὐτῷ. 53Anastasios Sinaites Quaest. 14 ed. Gretser Ingolstadt 1617 p. 170 † PG 89, 465™Κλήμεντος ἐκ τῶν Στρωμάτων,bisἐπιτύχῃςauch Sacra Par. 303 Holl aus OAPMHR, u+berall nach Sacr. Par. 239 † Strom. IV 38, 2. 4. Lemma in PMἐκ τοῦ ˉη στρώματοςin OARτοῦ αὐτοῦ,ohne Lemma in H.Ἐλεημοσύνας δεῖ ποιεῖν, ὁ λόγος φησίν. ἀλλὰ μετὰ κρίσεως καὶ τοῖς ἀξίοις. ὥσπερ γὰρ ὁ γεωργὸς σπείρει οὐκ εἰς ἅπασαν γῆν, ἀλλ' εἰς τὴν ἀγαθήν, ἵνα αὐτῷ καρποφορήσῃ. οὕτω δεῖ σπείρειν τὴν εὐποιΐαν εἰς εὐλαβεῖς καὶ πνευματικούς, ἵνα τῆς ἀπ' αὐτῶν εὐκαρπίας διὰ τῶν εὐχῶν ἐπιτύχῃς· γέγραπται γάρ· "εὐποίησον εὐσε βεῖς καὶ εὑρήσεις ἀνταπόδομα, καὶ εἰ μὴ ὑπ' αὐτοῦ, ἀλλὰ παρὰ τῷ ὑψίστῳ." 54Nicetascat. zu Mt 13, 31 bei Corderius, Symb. in Matth. tom. alter p. 482 † Monac. 36 f. 258v. 289r. LemmaΚλήμεντος. Εἰς τοσαύτην δὲ αὔξην ἡ φυὴ τοῦ λόγου προῆλθεν, ὡς τὸ ἐξ αὐτοῦ φύον δένδρον (τοῦτο δ' ἂν εἴη ἡ πανταχοῦ γῆς ἱδρυμένη τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησία) τὰ πάντα πληρῶσαι, ὥστε ἐν τοῖς κλάδοις αὐτῆς κατασκηνῶσαι τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ἀγγέλους δηλαδὴ θείους καὶ μετεωροπόρους ψυχάς. 55 Cat. zu Mt 10, 16 bei Cramer I p. 76, 27f aus Coisl. 23™ Paris. 187Coisl. 195 f. 52r™ Laur. conv. soppr. 171 f. 79r. LemmaΚλήμεντος. Ἐκεῖνος φρονίμως πονηρεύεται, ἡμεῖς φρονίμως ἀγαθουργήσωμεν. 56 Cat. zu Mt 10, 23 bei Cramer I p. 78, 23-25 aus Coisl. 23™ Paris. 187Coisl. 195f. 52v™ Laur. conv. soppr. 171 f. 81v. Lemma Κλήμεντος. Φειδοῖ τῶν ἀδίκως φονευόντων ἐπιτάττει τοῖς ἁγίοις φεύγειν· διὸ ὁ μὴ φεύγων ὡς ῥιψοκίνδυνος παρακούων τῆς κυριακῆς φωνῆς μεμπτέος. 57Nicetascat. zu Lc 3, 22 in Vindob. theol. gr. 71 fru+her 42 f. 225r™ Coisl. 201 f. 104r™ Vatic. 1611 f. 58v™ Monac. 33 f. 45r™ Paris. 208™ Catene des Makarios Chrysokephalos zu Lc 3, 22 in Bodl. Barocc. 211 und zu Mt 3, 16 in Bodl. Barocc. 156f. 98v bei Potter