LIBER DE BONO PATIENTIAE.

 I. DE patientia locuturus, fratres dilectissimi, et utilitates ejus et commoda praedicaturus, unde potius incipiam quam quod nunc quoque ad audientiam

 II. Hanc se sectari philosophi quoque profitentur. Sed tam illic patientia falsa est, quam et falsa sapientia est. Unde enim vel sapiens esse vel pati

 III. Nos autem, fratres dilectissimi, qui philosophi non verbis sed factis sumus, nec vestitu sapientiam, sed veritate praeferimus, qui virtutum consc

 IV. Qualis vero in Deo et quanta patientia, quod, in contumeliam suae majestatis et honoris instituta ab hominibus profana templa et terrena figmenta

 V. Atque ut plenius intelligere possimus, fratres dilectissimi, quia patientia Dei res est, et quisquis lenis et patiens et mitis est, Dei Patris imit

 VI. Nec hoc, fratres dilectissimi, Jesus Christus Deus et Dominus noster tantum verbis docuit, sed implevit et factis. Et quia ad hoc descendisse se d

 VII. Sub ipsa autem passione et cruce, priusquam ad crudelitatem necis et effusionem sanguinis veniretur, quae conviciorum probra patienter audita, qu

 VIII. Et post ista omnia , adhuc interfectores suos, si conversi ad eum venerint, suscipit et patientia salutari ad conservandum benignus et patiens

 IX. Quod si et nos, fratres dilectissimi, in Christo sumus, si ipsum induimus, si ipse est salutis nostrae via, qui Christum vestigiis salutaribus seq

 X. Invenimus denique et Patriarchas et Prophetas et justos omnes, qui figuram Christi imagine praeeunte portabant, nihil magis custodisse in laude vir

 XI. Quam sit autem patientia utilis et necessaria, fratres dilectissimi, ut manifestius possit et plenius nosci, Dei sententia cogitetur quam in origi

 XII. Unde unusquisque nostrum cum nascitur et hospitio mundi hujus excipitur, initium sumita a lacrymis, et quamvis adhuc omnium nescius et ignarus, n

 XIII. Domini et magistri nostri salutare praeceptum 0630C est: Qui toleraverit usque ad finem, hic salvus erit Si permanseritis, in verbo meo, vere di

 XIV. Patientia autem, fratres dilectissimi, non tantum bona custodit, sed et repellit adversa. Spiritui sancto favens et coelestibus ac divinis cohaer

 XV. Charitas fraternitatis vinculum est, fundamentum pacis, tenacitas ac firmitas unitatis, quae et spe 0632A et fide major est, quae et opera et mart

 XVI. Quid deinde, ut non jures neque maledicas, ut tua ablata non repetas, ut, accepta alapa, et alteram maxillam verberanti praebeas, ut fratri in te

 XVII. Necnon ad varia quoque carnis incommoda et crebros corporis durosque cruciatus, quibus humanum 0633B genus quotidie fatigatur et quatitur, patie

 XVIII. Sic Job examinatus est et probatus et ad summum fastigium laudis patientiae virtute provectus. Quanta adversus eum diaboli jacula emissa, quant

 XIX. Atque, ut magis, fratres dilectissimi, patientiae bonum luceat, quid mali e contrario impatientia importet consideremus. Nam, ut patientia bonum

 XX. Quare, fratres dilectissimi, et bonis patientiae et impatientiae malis diligenter expensis, patientiam, per quam in Christo manemus, ut venire cum

 XXI. Sed, quoniam plurimos scio, fratres dilectissimi, vel pondere injuriarum angentium vel dolore de iis qui adversum se grassantur et saeviunt, vind

 XXII. Quando autem veniat sanguinis justi divina vindicta, declarat per Malachiam prophetam Spiritus sanctus dicens: Ecce dies Domini venit ardens vel

 XXIII. Quis autem est hic qui tacuisse se prius dicit et non semper tacebit? Utique ille qui sicut ovis ad victimam ductus est, et sicut agnus coram t

 XXIV. Hunc exspectemus, fratres dilectissimi, judicem et vindicem nostrum, Ecclesiae suae populum et ab initio mundi justorum omnium numerum secum par

2. Philosophers also profess that they pursue this virtue; but in their case the patience is as false as their wisdom also is. For whence can he be either wise or patient, who has neither known the wisdom nor the patience of God? since He Himself warns us, and says of those who seem to themselves to be wise in this world, “I will destroy the wisdom of the wise, and I will reprove the understanding of the prudent.”3    Isa. xxix. 14. Moreover, the blessed Apostle Paul, filled with the Holy Spirit, and sent forth for the calling and training of the heathen, bears witness and instructs us, saying, “See that no man despoil you through philosophy and vain deceit, after the tradition of men, after the elements of the world, and not after Christ, because in Him dwelleth all the fulness of divinity.”4    Col. ii. 8, 10. And in another place he says: “Let no man deceive himself; if any man among you thinketh himself to be wise, let him become a fool to this world, that he may become wise. For the wisdom of this world is foolishness with God. For it is written, I will rebuke the wise in their own craftiness.” And again: “The Lord knoweth the thoughts of the wise, that they are foolish.”5    1 Cor. iii. 18–20.  Wherefore if the wisdom among them be not true, the patience also cannot be true. For if he is wise6    The Oxford edition (Treatise ix.), and many others read “patient.” who is lowly and meek—but we do not see that philosophers are either lowly or meek, but greatly pleasing themselves, and, for the very reason that they please themselves, displeasing God—it is evident that the patience is not real among them where there is the insolent audacity of an affected liberty, and the immodest boastfulness of an exposed and half-naked bosom.

II. Hanc se sectari philosophi quoque profitentur. Sed tam illic patientia falsa est, quam et falsa sapientia est. Unde enim vel sapiens esse vel patiens possit qui nec sapientiam nec patientiam Dei novit ? quando ipse de his qui sibi sapere in mundo videntur moneat et dicat: Perdam sapientiam sapientium, et prudentiam prudentium reprobabo (Isa. XXIX, 14). Item beatus apostolus Paulus, plenus Spiritu sancto et vocandis formandisque Gentibus missus, contestetur et instruat dicens: Videte ne quis vos depraedetur per philosophiam et inanem fallaciam, secundum 0623B traditionem hominum, secundum elementa mundi, et non secundum Christum, quia in ipso habitat omnis plenitudo divinitatis (Coloss. II, 8). Et alio loco: Nemo se, inquit, decipiat. Si quis se putat sapientem esse in vobis, mundo huic stultus fiat, ut fiat sapiens. Sapientia enim mundi hujus stultitia est apud Deum. Scriptum est enim: Reprehendam sapientes in astutia ipsorum. Et iterum: Cognovit Dominus cogitationes sapientium, quia sunt stultae (I Cor. III, 18-20). Quare, si sapientia illic vera non est, esse non potest et vera patientia. Nam si sapiens ille est qui est humilis et mitis, philosophos autem nec humiles videmus esse nec mites, sed sibi multum placentes, et hoc ipso quod sibi placeant Deo displicentes, apparet illic veram non esse patientiam ubi sit insolens affectatae 0623C libertatis audacia et exerti ac seminudi pectoris inverecunda jactantia.