LIBER AD DEMETRIANUM.

 ARGUMENTUM.

 0544B I. OBLATRANTEM te et adversus Deum, qui unus et verus est, ore sacrilego et verbis impiis obstrepentem frequenter, Demetriane, contempseram, ver

 II. Haec considerans, saepe conticui, et impatientem patientia vici, cum nec docere indocilem possem, nec impium religione comprimere, nec furentem le

 III. Dixisti per nos fieri et quod nobis debeant imputari omnia ista quibus nunc mundus quatitur et urgetur, quod dii vestri a nobis non colantur. Qua

 IV. Christianis imputas quod minuantur singula, mundo senescente. Quid si et senes imputent Christianis quod minus valeant in senectute, quod non peri

 V. Quod autem crebrius bella continuant, quod sterilitas et fames sollicitudinem cumulant, quod, saevientibus morbis, valetudo frangitur, quod humanum

 0548B VI. Ipsum denique audi loquentem, ipsum voce divina instruentem nos pariter ac monentem: Dominum Deum tuum adorabis, inquit, et illi soli servie

 VII. Indignatur ecce Dominus et irascitur, et quod ad eum non convertamini comminatur et tu miraris aut quereris, in hac obstinatione et contemptu ve

 VIII. Quereris quod minus nunc tibi uberes fontes et aurae salubres et frequens pluvia et fertilis terra obsequium praebeant, quod non ita utilitatibu

 IX. Merito ergo incursantibus plagis non desunt 0550B Dei flagella nec verbera: quae cum nihil istic promoveant, nec ad Deum singulos tanto cladium te

 X. Qui alios judicas, aliquando et tu esto tui judex conscientiae tuae latebras intuere, immo, quia nullus jam delinquendi metus vel pudor est, et si

 XI. Tantus cladium terror dare non potest innocentiae disciplinam , et inter populum frequenti strage morientem, nemo considerat se esse mortalem. Pas

 XII. Ecce id ipsum quale est unde nobis vobiscum maxime sermo est, quod nos infestatis innoxios, quod in contumeliam Dei impugnatis atque opprimitis D

 XIII. Quae haec est insatiabilis carnificinae rabies? quae inexplebilis libido saevitiae? Quin potius elige tibi alterum de duobus: Christianum esse a

 XIV. Quid te ad infirmitatem corporis vertis? quid cum terrenae carnis imbecillitate contendis? Cum animi vigore congredere, virtutem mentis infringe,

 XV. O si audire eos velles et videre quando a nobis adjurantur et torquentur spiritalibus flagris, et verborum tormentis de obsessis corporibus ejiciu

 XVI. Quae ergo mentis ignavia est, immo quae desipientium caeca et stulta dementia, ad lucem de tenebris nolle venire et mortis aeternae laqueis vinct

 XVII. Inde est quod nemo nostrum, quando apprehenditur, reluctatur, nec se adversus injustam violentiam vestram, quamvis nimius et copiosus noster sit

 XVIII. Nec ideo quis putet Christianos iis quae accidunt non vindicari, quod et ipsi videantur accidentium incursione perstringi: poenam de adversis m

 XIX. Putatis nos adversa vobiscum aequaliter perpeti, cum eadem adversa videatis a nobis et vobis non aequaliter sustineri? Apud vos impatientia clamo

 XX. Viget apud nos spei robur et firmitas fidei inter ipsas saeculi labentis ruinas erecta mens est et immobilis virtus, et numquam non laeta patient

 XXI. Nemo itaque sibi blandiatur quod nobis et profanis Dei cultoribus et Deo adversantibus sit interim, per aequalitatem carnis et corporis, laborum

 XXII. Et quanta sunt quae istic pro nobis interim fiunt? In exemplum aliquid datur, ut Dei vindicis ira noscatur. Caeterum retro est judicii dies, que

 XXIII. Respicite itaque, dum tempus est, ad veram 0561B et aeternam salutem et quia jam mundi finis in proximo est, ad Deum mentes vestras Dei timore

 XXIV. Quae tunc erit fidei gloria, quae poena perfidiae, cum judicii dies venerit? quae laetitia credentium, quae moestitia perfidorum, noluisse istic

 XXV. Securitati igitur et vitae, dum licet, providete. Offerimus vobis animi et consilii nostri salutare 0562C munus. Et quia odisse non licet nobis,

1. I had frequently, Demetrianus, treated with contempt your railing and noisy clamour with sacrilegious mouth and impious words against the one and true God, thinking it more modest and better, silently to scorn the ignorance of a mistaken man, than by speaking to provoke the fury of a senseless one. Neither did I do this without the authority of the divine teaching,2    Some add, “and name.” since it is written, “Speak not in the ears of a fool, lest when he hear thee he should despise the wisdom of thy words;”3    Prov. xxiii. 9. and again, “Answer not a fool according to his folly, lest thou also be like unto him.”4    Prov. xxvi. 4. And we are, moreover, bidden to keep what is holy within our own knowledge, and not expose it to be trodden down by swine and dogs, since the Lord speaks, saying, “Give not that which is holy unto the dogs, neither cast ye your pearls before swine, lest they trample them under their feet, and turn again and rend you.”5    Matt. vii. 6. For when you used often to come to me with the desire of contradicting rather than with the wish to learn, and preferred impudently to insist on your own views, which you shouted with noisy words, to patiently listening to mine, it seemed to me foolish to contend with you; since it would be an easier and slighter thing to restrain the angry waves of a turbulent sea with shouts, than to check your madness by arguments.  Assuredly it would be both a vain and ineffectual labour to offer light to a blind man, discourse to a deaf one, or wisdom to a brute; since neither can a brute apprehend, nor can a blind man admit the light, nor can a deaf man hear.

0544B I. OBLATRANTEM te et adversus Deum, qui unus et verus est, ore sacrilego et verbis impiis obstrepentem frequenter, Demetriane, contempseram, verecundius ac melius existimans errantis imperitiam silentio spernere, quam loquendo dementis insaniam provocare. Nec hoc sine magisterii divini auctoritate faciebam, cum scriptum sit: In aures imprudentis noli quicquam dicere, ne, quando audierit, irrideat sensatos sermones tuos (Prov. XXIII, 9). Et iterum: Noli respondere imprudenti ad imprudentiam ejus, ne similis fias illi (Prov. XXVI, 4). Et sanctum quoque jubeamur intra conscientiam nostram tenere, nec inculcandum porcis et canibus exponere, loquente Domino et dicente: 0544C Ne dederitis sanctum canibus, neque miseritis 0545A margaritas vestras ante porcos, ne inculcent eas pedibus , et conversi elidant vos (Matth. VII, 6). Nam, cum ad me saepe, studio magis contradicendi quam voto discendi, venires, et, clamosis vocibus personans, malles tua impudenter ingerere quam nostra patienter audire, ineptum videbatur congredi tecum, quando facilius esset et levius turbulenti maris concitos fluctus clamoribus retundere quam tuam rabiem tractatibus coercere. Certe et labor irritus et nullus effectus, offerre lumen caeco, sermonem surdo, sapientiam bruto; cum nec sentire brutus possit, nec caecus lumen admittere, nec surdus audire.