Capitulum XXIX.

De disciplina in ecclesiis .

1. Pervenientes ad Religiosorum vel saecularium loca, cum ad ecclesiam, si in loco fuerit, veniunt, in ingressu ecclesiao illum secum versiculum memorantes : Introibo in domum tuam, adorabo ad templum sanctum tuum in timore tuo, et nudato capite, signum crucis super se cum reverentia facientes, ante altare vel in alio loco orationi congruo, ad quem declinaverit senior, prosternere se humiliter debent: ubi, quantum Deus dederit, devote orantes, pariter ab oratione surgentes, procedere poterunt ad ea quae necesse habuerint iuxta propositum exsequenda. Ecclesiam namque sicut evangelici et ecclesiastici viri, semper prius, si commode possumus, visitare debemus, sanctorum Patrum, qui nos in Ordine praecesserunt, immo ipsius Salvatoris exemplo, quem beatus Evangelista Matthaeus Ierusalem civitatem ingressum refert templum Domini adiisse. Super quem locum dicit expositor, quod " ingressus urbem primo templum adiit, dans formam Religiosis, ut, quoquo imus, primo domum orationis, si ibi est, adeamus ".

2. Missarum etiam solemniis vel alias divino Officio cum extraneis assistentes, gerant se humiliter et honeste. Non stent in sedibus suis velut magnates, aut quasi laici lassi, de officio non curantes, sed ad librum, si necesse fuerit et honeste potuerint accedere, officiantes, cum maturitate tamen ac modestia tam in voce quam in gestibus observata humiliter iuvent. Quodsi propter evitandum discursum ad librum non duxerint accedendum, nihilominus tamen communia, quae noverint, poterunt cum aliis honeste sine nimia vocis exaltatione cantare. Ad cantandum autem aliquid sequestratum , sicut est alleluia, responsorium, vel aliud quodlibet, nequaquam cum saecularibus se combinent, si vitare poterunt bono modo.

3. Tunc etiam, non solum in praedictis, verum etiam in honesto se habendi modo quantum ad disciplinam aspiciendi, loquendi, habitus, uniformitatis honestatis custodia est habenda. Reprehensibile est ibi vagis circumspicere oculis, aut collocutionibus, dum Missas officium celebratur, intendere, quod tunc etiam saecularibus clericis ius canonicum interdicit, aut aliquam respectu habitus

singularitatem praetendere. Unde ibi non decet, caputium inter homines extrahi, nisi ad Evangelium, vel ad alia, pro quibus ex approbata consuetudine communiter fieri consuevit.

Senique propter uniformitatem, dum intersum Officio, solliciti sint circa duo. Unum est, ne diversitate sua in his quae ab honestate non discrepant, alios scandalizent, ut videlicet ad Magnificat in Vesperis, ad Quicumque vult in Prima, vel ad alia hujusmodi, ceteris cum reverentia stantibus, ipsi non sedeant, licet illud Officium tunc ipsi non dicant. Aliud est, ut in stando, sedendo et se prostemendo sint invicem uniformes, ut pariter stent, pariter sedeant, pariter se prosternant. Qui cor unum et animam unam debent habere , difformes exterius esse non debent. Uniformitas morum unitatem iuvat et indicat animorum. Senioris autem consuetudini debet se socius humiliter conformare.

4. Religiosorum morem, cum eis officiantes, servamus cum aliis inclinationum ritus ignaris: festivo tempore ad omnes collectas vultu ad altare verso cum reverentia stantes, ad beatae Virginis et Sanctorum dumtaxat, qui speciali ex more veneratione coluntur, nomina inclinamus. In feria vero ad omnes simus orationes prostrati. Ad Praefationem semper, et quando dicitur Agnus Dei, moris est stare.

Verumtamen, si quando apud extraneos duxerint celebrandum, modum Ordinis sui in celebrando uniformitatis occasione non varient nec ipsum dimittant, nisi aliter facere cogat necessitas, ne, velut instabiles et modum proprium non habentes, cum variis ecclesiarum consuetudinibus temerarie varientur. Possunt tamen in benedictionibus post Missam iuxta morem patriae faciendis et in omnibus hujusmodi, quae modo non praeiudicant regulari, ecclesiarum, in quibus fuerint, consuetudines observare.