Secunda Quinquagena.

1. Quid gloriaris, peccator,
Malitiae propensator

Et potens iniquitate,
Quasi non sit miserator?
Es tui praecipitator
Perseverans obstinate;

Scito, quod propterea te
Deus perdet ultimate

Tui factus condemnator,
Nisi cum humilitate
Te emendes indilate

Reatuum lamentator.

2. Dixit insipiens rursum:
Si morti sum dandus, cur sum?

Vel, vae mihi, iam despero,
Iam mors leonem vel ursum
Mittens mihi vitae cursum

Tollat cum impetu fero.
O fatue, nullus sero
Paenitens affectu mero

Elevat oculos sursum,
Nam tu, Deus, in quo spero
Et in quem spem meam fero,

Semper venis in occursum.

3. Deus, in nomine tuo
Salvum me fac perpetuo

Orationem audiens,
Nam sibi posse tribuo
Et hanc pro me constituo

Procuratricem faciens;
Ad te vadat non rediens,
Donec tamquam bonus cliens

Reportet in sinu suo
Illud, quod est expediens
Vel quod magis conveniens

Mihi virtute vacuo.

4. Exaudi, Deus, orantem
Me tibique supplicantem,

Turbatum voce hostium.
Pennas dans fac me volantem
Ut columbam elongantem

Maris mundi naufragium'';
''Aperi arcae ostium
Extendens mihi brachium

Ad salvandum naufragantem
Et redde te mihi pium
Post naufragii taedium

Ad stolam primam vocantem.

5. Miserere mei, quia
Multa mihi sunt proelia

Perversorum bellantium,
Conculcat me malitia
Eorum et superbia

Ut lutum transeuntium'';
''Sed si pro te opprobrium
Patior vel convicium,

Magnus es in potentia

Et te patrem propitium
In lamine viventium

Reddentem complacentia.

6. Miserere, miserere
Mei, Deus, quia vere

In te confidit anima,
Sub alarum umbra gere
Curam mei et me quaere

Cum lapsa drachma decima
Et, si factus es victima
Pro ove nonagesima

Nona, iam me tu tuere
A sagitta nequissima,
Lingua bominum pessima,

Quae latens nescit latere.
7. Si vere utique quaeram
Te, Domine, tecum feram

Patienter iniurias
Et iam fiam, quod non eram,
Per patientiam veram

Sustinendo miserias
Et, si tu adiutor fias,
Deus meus, et facias,

Quod te ut burdonem geram,
Ita loquar iustitias
In tenendo rectas vias,

Quod non perdam meam
peram.
8. Eripe me et libera,
Domine, de pestifera

Secta virorum sanguinum,
De venenosa vipera,
Lingua nequam, mortifera

Malignantium hominum;
Tu mortis ante terminum
Fac me nosse te Dominum

Regnantem supra sidera,
Purgato labe criminum
Reddentem statum pristinum

Et renovantem foedera.
9. Deus, reppulisti primo
Nos infectos foedo limo

Peccati originalis,
Sed misertus es ultimo
Lavacro nos sanctissimo

Mundans aquae baptismalis;

Tu quoque culpae localis
Noxam tollens lateralis

Aquae ductu gravissimo
Pro nobis factus mortalis
Lavisti nos nostris malis

Restituens altissimo.

10. Exaudi, Deus, miserum
Ad te semper et iterum

A facie formidinis
Currentem, ut in posterum
Contra hostem pestiferum

Sis turris fortitudinis;
Ideo sanctae virginis,
Ut scribitur iu paginis,

Tu elegisti uterum
Assumens corpus hominis
Propter usum velaminis

Factum in forma pauperum.

11. Nonne Deo subiciam
Animam meam deviam

Et vagantem per devia?
Vere, si haec non faciam,
Miser miserior fiam

Omni dignus miseria;
Ipse eius est gloria
Et origo primaria

Dans ei dependentiam
A providente gratia
Dante ei ad omnia

Claram intellegentiam.

12. Deus, Deus, vigilare
Ad te semper et pensare

Debeo tota virtute,
In velamento sperare
Alarum et exsultare,

Ut pausare queam tute;
Hoc in mea iuventute
Simul et in senectute

Sic teneor observare,
Ut alarum fusae guttae
Pro me et mundi salute

Cogant me te adorare.

13. Exaudi, Deus, conditor
Animarum et institor,
Me traditum periculo,

Exacuavit proditor
Meus linguam et venditor

Mei fuit in populo,
Trabem babens in oculo
De festuca iu angulo

Mibi fuit impositor,
Si vides hoc in patulo,
Deus meus, te postulo,

Per effectum sis cognitor.

14. Te decet hymnus, Domine,
Cum cordis modulamine,

Virtus, honor et gloria:
Sic fecisti pro homine,
Quod caro cum spiramine

Resurget ad stipendia
Perpetua, supplicia,
Prout fecit, vel praemia

Adaequato libramine
Nec erit paenitentia
Amplius purgatoria

Consummato mundi fine.

15. Iubilate et psallite
Deo nostro et dicite

Psalmum ipsius nomini,
Opera eius cernite
Et ut in libro legite,

Quis sit, et intuemini Nunquam Abrahae semini
Revelatum vel homini

Fuit a mundi stipite
Potestas tanti Domini,
Cuius nulli sunt termini

Descriptionis debitae.

16. Deus miserationis
Et illuminationis,

Te postulo suppliciter,
Donum benedictionis
In valle ploratonis

Dona mihi benigniter,
Ut in terra tuum iter
Sic cognoscam veraciter

Perseverando in bonis,
Quod te quaerendo iugiter
Perveniam finaliter

Ad te locum stationis.

17. Exsurgat Deus, suorum
Punitor inimicorum,

Effugans eos penitus,
Sic est tutamen servorum
Sibi semper devotorum

Fovens eos divinitus
Dissipando radicitus,
Qui bellorum et strepitus

Appetunt tenere forum,
Confirmet dono spiritus,
Quorum pius est transitus

Per hanc viam mundanorum.

18. Salvum me fac, Deus, mersum
Mari mundi et submersum

Vallatumque angaria,
Naufragium plus quam ter sum
Passus quoniam adversum

Me pugnavit invidia;
Tu scis, quanta et qualia
Sustinui opprobria,

Et me ob hoc ad te versum
Sperantem, quod contraria
Tua favente gratia

Iam me reddant ad te tersum.

19. Deus, in adiutorium

Meum te monstrando pium

Festinanter iam intendas
Ab incursuque hostium
Inique persequentium

Animam meam defendas,
Tu etiam sic perpendas
Malignantes, quod descendas

Ad suum exterminium,
Nisi aliter attendas
Culpas suas corrigendas

Per te factum propitium.

20. In te, Domine, spem meam
Pono quaerens, ut habeam

Te protectorem animae,
Ut me serves, ne peream
Elongatusque redeam

Ad te vehementissime,
Ut servire castissime
Matri tuae sanctissimae

Et tibi semper valeam

Sanctosque honestissime
Tuos et devotissime
Venerari simul queam.

21. Deus, iudicium tuum
Sic tibi sit perpetuum,

Ut iustitiam temperes,
Sic cuique redde suum,
Quod reserves irriguum

Gratiae propter pauperes'';
''Si misericors semper es,
Et haec senserere veteres

Per probamen effectuum,
Nunc etiam te moderes
Et ad successum properes

Miserendi continuum.

22. Quam bonus et quam suavis,
Deus, es etiam pravis

Volens quandoque parcere,
Quam terribilis et gravis
Obstinatis est tua vis,

Qui se nolunt corrigere;
Ergo bonum confidere
In te est et spem ponere,

Ut testatur tuus David,
Cum recte velis regere
Et ad portum conducere,

Quos continet tua navis.

23. Ut quid, Deus, reppulisti,
Quos sanguine redemisti

Et quibus es hereditas,
Qui capita confregisti
Draconis et contrivisti

Fraudes eius dans irritas'';
''O infelix iniquitas
Nostra atque perversitas !

Scio, quia hoc egisti
Et, nisi eius veritas
Mansuescat et aequitas,

Me et multos perdidisti.

24. Confitebimur ideo.
Supplicantes tibi Deo,

Ut a malis nos eruas,
Quia scio et video,
Quod, nisi stans tu pro reo

Reatus eius diluas,

Ex hoc in hoc perpetuas
Possidebit quasi suas

Poenas igne tartareo,
Nec iam erit, ut statuas
Misericordias tuas

Aliqualiter cum eo.

25. Notus in Iudaea, Deus,
Olim eras, sed Iudaeus

Notitiam abhorruit,
Dum fuisti Nazareus
Atque homo Galilaeus,

Et tanto scelere ruit,
Quod te tradere voluit
Morti, quam ferre debuit

Solum homicida reus,
Et tamen in te non fuit
Culpa, quod satis docuit

Proprius codex Hebraeus.

26. Voce mea te Dominum
Ob pressuram gravaminum

Invoco mente devota,
Periculis sum fluminum,
Fratrum falsorum, hominum

Pelle tectorum ignota,
Ut ergo reddere vota
Mea queam tibi nota

Ante mortalem terminum,
Tonitrui vox in rota
Dissipet cum fraude tota

Dolum suum clandestinum.

27. Attendite, pro prologo
Dicit Deus, decalogo

Aurem vestram inclinate,
Hanc legem pro paedagogo
Omni archisynagogo

Et plebi do divulgate,
Novae quoque legis datae
Et iam evangelizatae

Praecepta servari rogo,
Cunctos monens caritate
Hanc haberi honorate

Pro mandato analogo.

28. Deus, venerunt nocentes
Tyrannice persequentes
Sponsam tuam ecclesiam,

Ierusalem polluentes
Malitiis et ponentes

In pomorum custodiam,
Sanctos in contumeliam
Tradunt mortis saevitiam

In eisdem exercentes
Et per fraudis nequitiam
Extra locum vel patriam

Segregando dispergentes.

29. Qui regis Israel, vide
Et pro tanta tyrannide

Ulciscenda te excita,
Veni quoque in Iride
Et virginis sub chlamyde,

Ut nos salves, te latita,
Post exiens nos visita
Clementiaque placita

Custodi nos nec rigide
Contra nostra illicita
Exsurgas vel demerita,

Sed benigne ac placide.

30. Exsultate adiutori
Deo nostro salvatori

Et eidem iubilate,
Applicate tubam ori
Et cum sono dulciori

Laudes ei buccinate;
Mensae suae sunt paratae,
Ut animae sibi datae,

Pro quibus voluit mori,
Ex adipe sint cibatae
Frumenti et saturatae

Tamquam cibo meliori.

31. Deus stetit in medio
Suorum clauso ostio,

Tunc resurgens cum gloria
Fuit et in praesaepio
Patibulique atrio

Stans inter animalia,
Stetit quoque in Maria,
In cella unguentaria

Eius aptans se gremio,
Ut vocaret ad gaudia
Pauperem de inopia,

Reum de sterquilinio.

32. Deus, quis similis erit
Tibi, si homo, qui gerit

Tuam similitudinem,
Per peccatum sic se terit
Et sic semet ipsum ferit,

Quod iam perdit imaginem;
Deus scio me hominem
Vel potius me neminem,

Propterquod cormeum quaerit
Tuam mansuetudinem,
Ut primam pulchritudinem

Reddas animae, quae perit.

33. Quam dilecta ob iacula
Hostium tabernacula

Tua mihi fiunt vere,
Nam, nisi receptacula
Haberem vel latibula,

Satis deberem timere;
Nidos aves antra ferae,
Quibus valeant latere,

Habent et diverticula,
Quae et tu habes supplere
Pro homine, qui te mere

Quaerit flendo piacula.

34. Benedixisti, Domine,

Terram nostram in virgine

Faciens tabernaculum
Componensque cum homine
Foederis obligamine

Convenisti ad osculum;
Hac nova pace exsulum
Gaudeat omne saeculum

Versis vice et ordine,
Agantque festum sedulum,
Quibus caelum est patulum

Flexo rigoris cardine.

35. Inclina, Deus, inclitum
Caput ad rae iam perditum,

Sicut olim inclinasti,
Non quod in cruce spiritum
Tradas, sed te des placitum

Ad illud, quod inchoasti;
Si de limo me formasti
Atque pie reformasti

Agens opus insolitum,

Monstra, quod non laborasti
Aut in vanum te vexasti,
Nec fuit opus irritum.

36. Fundamenta ecclesiae
In te filio Mariae

Perpetuo sunt firmata,
Forma data materiae
A fonte tuae gratiae

Dat, quod sit sanctificata;
Civitas est appellata
Descendens et derivata.

A throno tuae gloriae,
Ut sponsa a te ornata
Septiformique parata

Monilium effigie.

37. Domine Deus salutis,
Potentiae et virtutis,

Ad te clamo cum fletibus,
Aestimatus sum cum brutis
Non confitensque cum mutis,

In lacum descendentibus'';
''Extraneus sum fratribus,
Pauper et in laboribus

A diebus iuventutis,
Sed in miserationibus
Tuis spero currentibus

Benigniterque solutis.

38. Misericordias tuas
Tibi. Deus, perpetuas

Exsultans volo cantare,
Quoniam nos, ut tribuas
Pacem, per clausas ianuas

Dignatus es visitare;
Deus, huius recordare
Atque simul memorare,

Quod, nisi des vel influas,
Tui caeli, terra, mare,
Ut valeant te laudare,

Laudes habent exiguas.

39. Domine, refugienti
Refugium tu es genti

A saeculo in saeculum,
A turbine irruenti
Et facie flantis venti

Eis es et latibulum;

Vae ergo super populum
Reorum a te exsulum,

Qui ad hoc non sunt intenti,
Qui versum habent oculum
Ad aliud umbraculum

Vanitatibus detenti.

40. Qui habitant in patria
Tua, Deus, et gloria,

Cunei sunt angelorum,
In quorum est custodia
Tua duce et praevia

Totus grex catholicorum;
Tecum etiam sanctorum
Per gratiam assumptorum

Sunt innumerabilia
Agmina, qui gaudiorum
Incessanter tenent chorum

Cantantes cum melodia.

41. Bonum est, confitearis,
Quicumque perigrinaris,

Deo nostro altissime,
Quod sciens, cui famularis,
Ad laudandum movearis

Totis viribus animae;
Vir insipiens minime
Cognoscet hoc, cum maxime

Tu sis solus expers paris,
Neque sciet quis optime,
Qualiter tu iustissime

Collaudari debearis.

42. Dominus regnans decorem
Indutus est et honorem,

Praecinctus fortitudine,
Sedem tenens celsiorem
Et honorabiliorem

Paratus est pro homine,
Ut absorptum voragine
Mundi maris et flumine

Sursum trabat per amorem
Et in beatitudine
Dierum longitudine

Huic det locum tutiorem.

43. Deus ultionum fuit
Olim Deus, cum latuit,
Antequam homo fieret

Tunc formidare debuit
Peccator, cum non habuit,

Qui eidem succurreret,
Sed, si modo consideret,
Quid fecit Deus nuper et

Quomodo carnem induit,
Ut ultionem tolleret,
Iam non habet, quo desperet

Peccator, qui convaluit.

44. Venite et exsultemus
Domino et iubilemus

Mentali devotione,
Faciem praeoccupemus
Eius et anticipemus

In pura confessione,
Pro nostra redemptione
Atque reparatione

Eum quoque adoremus,
Pro data occasione
Ex praevaricatione

Nihilo minus ploremus.

45. Cantate novum canticum
Domino et magnificum,

Terreni habitatores,
Opus eius mirificum,
Nec ulli sunt artificum

Similes operatores;
Ligna silvae, campi flores
Adferte ei honores,

Ecce, venit post medicum
Secludere extra fores
Paradisi peccatores

Per iudicium publicum.

46. Dominus regnans imperat
Et iam veniens properat

Ad extremum iudicium,
Quae expectans latuerat,
Iustitia accelerat

Cum eo ad praetorium;
Fuge cultor sculptilium
Quaerens tibi refugium,

Ne tunc iudex te conterat,
Gaude quoque tu nimiam,
Qui iustus es, nam praemium

Grande tibi exaggerat.

47. Cantate Deo iterum
Et canticorum veterum

Festa vana postponite,
Renovatori foederum,
Descendenti in uterum,

Canticum novum psallite;
Notum omnibus facite,
Ovis per fraudem perditae

Recordatus est ulcerum,
Hanc nolens factam irrite,
Cum a mundi sit capite

Finis suorum operum.
48. Dominus regnat imperans
Super Cherubim, moderans

Caelum, terram et omnia,
Directiones praeparans
Iustitiamque temperans

Et diligens indicia;
Hunc adorent caelestia
In terraque moventia

Atque domus exasperans,
Contemnens infernalia
Et quaeque fecit alia,

Cum cuncta sit considerans.

49. Iubilate Deo rursum
Levantes animum sursum

Omni exsultatione,
Ipse vobis vitae cursum
Dedit ad seque recursum,

Orta tribulatione
Facta supplicatione
Vestra vel oratione

Vobis venit in occursum,
Ut acta confessione
Cum sancta devotione

Malignum tollat incursum.

50. Misericordiam tuam
Quaero, Deus, irriguam

Stans in via maculata,
Sciens, quod, si me statuam
Coram te et non arguam

Culpam meam et peccata,
Raro erit mihi data
Misericordia grata,

Sed sum certus, quod corruam,
Nisi via festinata
Per te mihi sit monstrata,

Per quam digne culpas luam.