Congregatio de Causis Sanctorum 69

praecipiendis vacaret, quae revera improbe subiectae saepiusque inique abu-

sae erant. Quas primum in consociationem collegit ac deinde Congregatio-

nem religiosam Sororum Famulatus Christiani sub eadem ratione instituit

ab Excellentissimo ac Reverendissimo Domino Paulo Rostagno, Episcopo

Eporediensi, die 8 mensis Decembris anno 1953 canonice recognitam.

Munera Secretarii licet foverint, ut Servus Dei cognosceretur atque aes-

timaretur, eundem tamen innumeris etiam censuris iurgiisque et offensio-

nibus obiecerunt. Eminentissimo autem Augustino Cardinale Richelmy die

10 mensis Augusti anno 1923 functo, tempora asperae purgationis Adolfo

consecuta sunt perlonga, quibus Congregationi ab ipso fundatae augendae

assidue Servus Dei deserviit et navum ad clerum, ad religiosos et ad popu-

lum Dei per universas Italiae regiones praedicationis exercuit ministerium.

Moderator spiritualis probatus, Sacri Linei Sindonis ex insignibus ac firma-

tissimus adeo eminuit cultoribus et peritis, ut consultor ecclesiasticus Coetus

Internationalis pro Studiis de Sacro Lineo Sindonis fovendis nominaretur.

Servus Dei Adolfus Barberis, cum in opus Divini Sculptoris et Artificis

sanctitatis seipsum promptum fecisset, dictitare gaudebatur quod « nec ad

unguem nec scalpri ope depingitur sanctitas ». Consecrationem ergo sa-

cerdotalem summa cum animi sollicitudine vixit et, magnarum societatis

renovationum sive Augustae Taurinorum sive alibi grassante tempestate,

interioris hominis profunditatem actuoso apostolatui mirabiliter coniungere

valuit. Nam, universum sacerdotium eius iuge amoris erga Dominum fuit

testimonium et sedulum animarum obsequium.

Virtutes christianas summopere exercuit et intima humilitatis, aequita-

tis, perseverantiae, tranquillitatis et gaudii ratione aptissime perfecteque et

cotidie maxime admodum excoluit. Praeclarus eius fuit Eucharistiae amor,

quem praesertim devota Missarum celebratione professus est, atque Vir-

ginem Deiparam praecipua filiali pietate veneratus est, cuius Visitationis

mysterium tamquam speculum spiritualitatis et patronatus exemplar uni-

verso Instituto Sororum Famulatus Christiani semper demonstravit. Magna

spe pastus, omnia, etsi alacri et arguto praeditus ingenio, exspectabat et a

Deo sperabat. Caritas in proximum eum compulit, ut ultimos et egentissimos

anteponeret iugiter et cuiuscumque infirmi vel pusilli sese faceret proximum.

Pro animarum amore praeco fuit indefessus et addictissimus. Quemquem

dilexit, qui ipsi nocuerit, atque, etiam qui malis eum obtrectaverit calumniis,

ignovit. Evangelicis probissime adhaesit mandatis et, vestibus domicilioque