REPORTATA PARISIENSIA LIBER SECUNDUS.

 DISTINCTIO I.

 QUAESTIO I.

 Resolvit primum actum causandi simpliciter convenire Deo, quia est omnino indepcudens, nihil aliud praesupponens. Adducuntur rationes, quibus D. Thom.

 Secundo arguitur contra rationem adductam prima quaest. quarti contra Avicennam, 9. Metaph. c.

 De secundo principali, dico quod soli Trinitati competit primus actus creandi quod patet auctoritate Augustini 11. de Trinit. 14. Dei verbum potuit

 Sed praeceditne duratione illud principium actum causandi, et causatum? Dicitur quod ex parte causae non oportet, quia agens, quod non agit per motum

 QUAESTIO II.

 Sententia Henrici, creaturas fuisse ab aeterno, secundum esse essentiae, et per esse existentiae tantum poni respectum ad efficiens, probatur hic, et

 Sententia vera : Xullum esse quidditativum, vel essentiae, esse ab aeterno, nisi tantum in esse cognito, et sic etiam esse esse

 QUAESTIO III.

 Explicat de nihilo fieri sumi tripliciter, et in quaestione sensus est, an post nihil ordine naturae, vel durationis praecedens, possit Deus aliquid f

 Dico ergo ad istum articulum, quod, etiam ex mente Philosophi, Deus potest sic creare, hoc est, quod potest creare aliquid post nihil ordine naturae,

 Posse Deum producere aliquid secundum totum esse post nihil, ordine durationis, est contra Philosophos. Probatur tamen, quia agit Deus per intellectum

 QUAESTIO IV.

 Circa quaestionem Theologi conveniunt in conclusione, quod non esse mundi praecessit esse

 Dico tamen quod istae rationes non concludunt quia cum dicitur primo, omne factum aliqua factione fit, conceditur aut igitur semper est factio mundi

 Alii arguunt contra primam opinionem. Primo, ex infinitate multitudinis, quia ex sensibus est notum, licet non sit sensibile, quod si mundus esset aet

 Dico igitur ad primum quod prima opinione, quod non concludit, nec ex parte mundi, nec ex parte Dei. Unde unus Doctor dicit quod quod quid non est med

 QUAESTIO V.

 QUAESTIO VI.

 Sententia Henrici et aliorum, ad quaestionem sextam, ipsam creaturam non esse aliud a respectu ad Deum. Utitur Henricus obscuris terminis aliquilatis

 Dico tamen ad quaestionem, quod relatio lapidis ad Deum, tanquam ad causam non est aliud a lapide, neque est idem formaliter et adaequate.

 Ad quaestionem quintam patet ex dictis responsio. Creatio sumpta pro respectu ad Deum efficientem, est idem suo fundamento, seu rei creatae si sumatur

 QUAESTIO VII.

 Dicitur ad quaestionem, quod relatio realis creaturae ad creaturam non est res alia a fundamento, sive hoc sit per subtractionem fundamenti, sive per

 Teneo igitur, quod non omnis relatio creaturae ad creaturam est idem cum fundamento, sed est res alia, de qua concludunt illae rationes, et maxime pri

 Ad primam rationem pro prima opinione, dico, quod relatio, quae transfertur ad divina, non est in genere Relationis, nec sunt ibi duo genera proprie,

 Ad primum principale, nego istam consequentiam : Relatio creaturae ad Deum in ratione causae non est aliud ab essentia creaturae igiturnec relatio c

 DISTINCTIO II.

 QUAESTIO I.

 Dicitur primo de ratione mensurae, quod mensura durationis distinguitur ab aliis mensuris, ut a mensura perfectionis, cum aliquid est eminens, sicut v

 Contra illud, quaecumque habent uniformem modum permanendi, dum manent, habent mensuram ejusdem rationis sed intellectio Angeli dum manet, et existe

 Refutat asserentes substantiam caeli (idem est de similibus) ut subest motu, vel mutato esse, mensurari nunc temporis et explicat proprietates nunc

 De secundo membro principali, ut de existentia rei, quae nec est fluxus, nec actu est sub fluxu, est tamen nata esse, videndum quae sit ejus mensura,

 QUAESTIO II. Utrum Angelus sit in loco ?

 Dicitur ad quaestionem, quod Angelus est in loco per applicationem, non autem per operationem solum, qui articulus damnatus est. Sed illud videtur ide

 DISTINCTIO III.

 QUAESTIO I.

 Dicitur ad quaestionem (secundum ponentes quod individuatio est per quantitatem, vel per materiam, ut est sub quantitate, non per materiam absolute, q

 QUAESTIO II.

 Circa istam quaestionem de cognitione naturali Angeli respectu quidditatum creatarum, non de cognitione existentiae rei, dicit unus Doctor quod Angelu

 Dico igitur ad quaestionem, quod Angelus habet distinctas rationes cognoscendi, et proprias alias, et alias quidditatum creatarum. Et intelligo per ra

 QUAESTIO III.

 Dicitur ad quaestionem, quod unus habitus scientialis est concreatus in Angelis, qui uno modo est qualitas alio modo continet intuilive et virtualit

 Aliter dicitur ad quaestionem, quod Angelus intelligit se per essentiam. Et primo praemittitur quod aliter est in actione transeunte, et aliter in act

 Ideo dico ad quaestionem, quod Angelus cognoscit se per suam essentiam. Et primo declaro quid intelligo per rationem intelligendi, intellectivi et int

 Tertio, dico quod licet Angelus sit intelligibilis per essentiam, non tamen illa ralio intelligendi est ratio praecisa, quia ralio intelligendi praeci

 Ad primum principale, cum dicitur quod non essel alia causa, nisi quod est est actu intelligibile, et sibi praesens, etc. dico quod verum est cum hoc

 Ad aliud, cum dicitur recipiens denudatur, etc. dico quod oportet recipiens denudari a dispositione repugnante receptivo igitur in quocumque habetur

 QUAESTIO IV.

 Dicitur ad quaestionem, quod Angelus videt essentiam divinam peressentiam suam, quia essentia Angeli est imago Dei, vel saltem imago est impressa in e

 Contra illud arguitur, quod non sit ponenda talis species intelligibilis essentiae divinae in intellectu Angeli, quia nulla species repraesentat effig

 DISTINCTIO IV.

 QUAESTIO UNICA.

 SCHOlIUM I.

 DIST. IV. QUAESTIO UNIC.

 DIST. IV. QUAESTIO UNIC.

 SCHOLIUM II

 DISTINCTIO V.

 QUAESTIO UNICA. Utrum Angeli meruerint beatitudinem

 DISTINCTIO VI.

 QUAESTIO I.

 Dicitur ad quaestionem, quod Angelus non potest appetere aequalitatem Dei. Et hoc arguitur primo ex parte intellectus respectu voluntatis. Velle sequi

 Dico tamen ad quaestionem, distinguendum de actu volendi est enim duplex, simplex, et cum conditione. Simplex, qui est efficax, quando quis credit v

 QUAESTIO II.

 Explicat pulcherrimo discursu ordinem actuum voluntatis, ostendens primo quod nolle non potest esse ejus primus actus, sed velle, et non concupiscenti

 Secundum declaro, quis fuit actus proximus inordinatus post primum deordinatum. Et dico quod fuit immoderate concupiscere sibi beatitudinem simplicite

 Ad primum horum dico primo, praemittendo quod affectiones commodi et justi non sunt sicut a voluntate libera, quasi superaddita sed affectio justi e

 Tertium patet ex praecedentibus, quia secundum ordinem volendi est ordo nolendi, quia sicut primo fuit amor sui usque ad contemptum Dei, deinde immode

 DISTINCTIO VII.

 QUAESTIO I.

 QUAESTIO II.

 QUAESTIO III.

 Ad primam quaestionem dicitur communiter, quod mali Angeli non possunt paenitere. Sed propter quam causam, discordant Doctores. Unus dicit quod non po

 Tangit quatuor modos justificandi impium, utque Deus non dicatur acceptator personarum, et potius, ut in manu cujusque sit concurrere id suam justific

 Secundus articulus est, si potest impius paenitere, quomodo potest paenitere, et quomodo non potest damnatus paenitere ? Unde cum forma sit in materia

 SCIIOUUM VI.

 Ad tertiam quaestionem dico, distinguendo de bono velle, quia bonitas actus volendi potest esse triplex vel bonitas naturalis, et illa est secundum

 DISTINCTIO VIII.

 QUAESTIO UNICA.

 Ad quaestionem dico tria : Primo, quale est illud corpus. Secundo, quare assumit Angelus ipsum. Tertio, quae opera vitae sunt ipsius. De primo dico qu

 Tertium principale declaro, quae opera vitae potest Angelus per illud corpus exercere. Primo dico quod potest movere secundum actus progressivos, unde

 DISTINCTIO IX.

 QUAESTIO I.

 QUAESTIO II.

 Aliter dicitur ad quaestionem, quod Angelus sic loquitur alteri de singularibus, quorum notitiam habet per habitum suum, quod non potest distincte exp

 Dico igitur ad quaestionem quod videnda sunt quatuor. Primo, quod Angelus potest loqui alteri Angelo. Secundo, qualiter loquitur Angelo? Tertio, quae

 Secundum principale est, qualiter Angelus loquatur Angelo ? Dico quod aliquando causat actum cum specie aliquando actum sine specie aliquando spec

 Tertium principale est, quae auditio est locutio, et quae non, vel quae intellectio ?Dico quod quatuor modis posset poni intellectio, vel quod sit vis

 QUAESTIO III.

 Dico ad quaestionem, quod Angelus potest loqui Angelo distanti localiter, eo modo quo potest esse in loco, quia si illa corpora distent, cum quibus An

 DISTINCTIO X.

 QUAESTIO I.

 Ad aliud dico, quod aliquod successivum est continuum sicut permanens. et tale non componitur ex indivisibilibus. Et probat hoc Aristoteles de success

 SCllOUUM III.

 QUAESTIO II. Virum omnes Angeli mittantur ?

 Dico ad quaestionem, quod duplex est missio, ad extra, et ad interiora. Ad extra non regulariter mittuntur omnes sed missione interiori omnes mittun

 DISTINCTIO XL

 QUAESTIO I.

 Ad istam quaestionem fuit una opinio Avicennae 6. Naturalium cap. 6. quod Intelligentiae superiores influunt species intelligibiles in Intelligentias

 Tertio, quid possunt facere quantum ad notitiam sensitivam ? Et primo, quantum ad sensum interiorem ? dico quod non possunt Angeli causare novam sensa

 QUAESTIO II.

 Dicitur, quod Angelus non potest acquirere cognitionem per species causatas ex sensibilibus, quia si sic, oporteret quod illa species esset abstracta

 Aliter dicitur ad quaestionem, quod Angelus per habitum concreatum per lineam rectam cognoscit singulare. Primus punctus est universalis relucentis in

 Dico igitur ad quaestionem, quod Angelus potest proficere accipiendo cognitionem a rebus tripliciter. Et necessarium videtur quod triplicem cognitione

 DISTINCTIO XII.

 QUAESTIO I.

 Ostendit eos, qui asserunt materiam esse tantum ens in potentia objectiva, revera negare materiam et omnes rationes allatas contra primam sententiam

 Sed contra hoc arguitur primo, quia secundum hanc opinionem, non videtur posse salvari generatio,

 QUAESTIO II.

 Dicitur ad quaestionem diversimode, secundum diversam conceptionem de materia. Dicentes quod materia non est res alia a forma, dicunt quod non potest

 Ideo dico quod compositum genei rabile per se habet duas partes reai liter diversas, et materia potest esse sine omni forma.

 QUAESTIO III.

 QUAESTIO IV.

 Circa istas quaestiones primo declaro quae sit intentio quaestionis, non enim quaeritur quid sit principium individuandi, loquendo de hac intentione s

 Opinio tamen unius Doctoris est, quod materia ut distincta sub parte quantitatis est principium individuandi, quod sic declarat: Quancumque conveniunt

 QUAESTIO V.

 Dicitur ad quaestionem, quod substantia materialis ex sua natura est haec, et tamen per quantitatem sunt plures substantiae in eadem specie, quae quan

 Secundus modus ponendi est iste, quod substantia lapidis est haec de se, quia non per aliquid aliud ab essentia. Nam quantitas de se potest individuar

 Tertia opinio, substantiam esse hanc a suis causis intrinsecis et extrinsecis effective, sed ex se formaliter est talis, et non est quaerendum unde in

 Vera sententia, dari unitatem realem minorem numerica, et naturam de se non esse universalem, nec singularem, sed indifferentem, ut extra animam per d

 QUAESTIO VI.

 Dicitur ad quaestionem quod non, sed per duplicem negationem, quia natura est de se dividuum. (Hoc vocabulo utitur Richardus primo de Trinit.) Hanc po

 Vera sententia, substantiam materialem Meri hanc per aliquid positivum, quia imperfectio divisionis in plura nun repugnat nisi ratione perfectionis, e

 QUAESTIO VII.

 scholium.

 QUAESTIO VIII.

 Ad quaestionem respondeo affirmative. Patet quod in entibus extra animam est aliquid hoc singulare determinatum, quod non potest dividi in plura sub s

 Tandem vult individualitatem desumi a qualibet entitate partiali et totali, estque ultima realitas, rei, aqua desumilur. Palet ex quaestionibus praece

 DISTINCTIO XIII.

 QUAESTIO UNICA.

 Ad quaestionem dico, quod est I forma accidentalis, quia est per se sensibilis, ut sensu percipimus, et V ut vult Avicenna igitur non est substantia

 Secundo dico, supponendo quod lux dicitur ut est in fonte, lumen

 Tertio dico, quod lumen est duplex, essentiale et accidentale, sive primarium et secundarium. Essentiale et primarium dicitur illa species, per quam v

 DISTINCTIO XIV.

 QUAESTIO I. Utrum caelum, sit substantia simplex ?

 Circa istam quaestionem aliquid est certum, aliquid est dubium. Certum, quod caelum non est substantia incorporea, cum sit quantum et sensibile. Cum i

 Contra istas vias, quod neutra sit vera, probatur, quia si susceptivum sit natum recipere formam, et non habet eam, sequitur quod privatur igitur si

 Dico igitur primo secundum intentionem Philosophi, quod Gaelum est substantia simplex. Unde bene sentit Commentator, 12. Metaph. text. 25. secundum me

 Dico quod secundum Augustinum dubitatio fuit, si caelum fuit animali quia libro i. Retractationum, cap. 5. non retractavit absolute, qui dixit : Non h

 QUAESTIO II.

 Ad quaestionem. Omnes Astronomi et Naturales unum supponunt, scilicet quod non est ponenda stella moveri, nisi ad motum orbis, in quo est aliter eni

 Sed est alia apparentia in caelo de motu Planetarum accedendo et recedendo a Zodiaco versus polum ad Septentrionem vel Meridiem, et vocatur motus lati

 QUAESTIO III.

 Primum dictam : Stellae agunt in elementa generando et corrumpendo. Secundum : Fluxus et refluxus fit a Luna. Ita Basi. cit. Amb. 4. llexaem. c. 6. Ar

 Astra agunt in animata et animalia, generando qualitates convenientes vel disconvenien tes eis item in intellectum mediante organo, unde Lunatici di

 DISTINCTIO XV.

 QUAESTIO UNICA.

 Ad quaestionem respondet Commentator 3. de Caelo, text. 67. recitando opinionem Avicennae, quod elementa manent secundum formam substantialem non remi

 Dico ad quaestionem, tenendo oppositum utrisque, quod forma substantialis elementi non manet in mixto, quia nunquam sunt plura ponenda sine necessitat

 DISTINCTIO XVI.

 QUAESTIO UNICA.

 Ad istam quaestionem dicitur quod saltem duae potentiae, scilicet intellectus et voluntas, sunt realiter distinctae, et hoc ponitur dupliciter. Prima

 Ad aliud cum dicitur, idem simplex creatum non potest esse principium causale multorum, dico quod illud est falsum, loquendo de principio operativo, e

 Pro secunda opinione arguitur, scilicet quod potentiae sint distinctae inter se, sed non ab essentia animae, quod potentiae sunt partes animae, ut hab

 Tertia via est, quod non distinguitur realiter ab essentia animae, nec inter se re absoluta, sed tantum sunt distincta re relata, quia anima non dicit

 Dico igitur ad quaestionem, quod paucitas est ponenda, ubi pluralitas non est necessaria et possibilitas, ubi non potest probari impossibilitas et

 Quia tamen ista via non salvat .tot auctoritates, sicut potest alia, dico aliter quod potentiae non sunt res alia, sed sunt unitive contentae in essen

 Ad auctoritates pro prima opinione, dico quod aeque probabiles sunt ad oppositum. Unde Augustinus 9. de Trinit. 5. quod potentiae non sunt accidentia.

 Dico igitur ad formam quaestionis, quod imago Trinitatis in anima rationali non consistit in potentiis animae realiter distinctis imago enim est rep

 DISTINCTIO XVII.

 QUAESTIO I.

 Primum dictum : Anima est per se producibi tis vide Scholium hic num 2. ubi multa contra errorem tenentem animas esse de substantia: Dei. Secundum :

 QUAESTIO II.

 Ad quaestionem, dico quod sic, ut patet Genes. 5. et Regum

 DISTINCTIO XVIII

 QUAESTIO I.

 Circa istam quaestionem primo videndum, respectu quorum non est ponenda ratio seminalis? Et primo, quia ratio seminalis posset poni aliquid materiae s

 Ad primum igitur pro opinione priori, patet quod non est creatio, quia materia praesupponitur et cum dicitur, definitio naturae 2. Physic. convenit

 Declaro igitur in quibus est ratio seminalis, et in quibus non. Aliqua enim nunquam producunt similia, sicut Sol non producit Solem, sed ranam vel pla

 QUAESTIO II.

 DISTINCTIO XIX.

 QUAESTIO UNICA.

 Dicitur ad quaestionem quod praepositio cum suo casuali aequipollet adverbiali determinationi, ita quod in statu innocentiae aequipollet ei, quod est

 De causa secunda corruptionis intrinsecae, scilicet de abundantia alimenti accepti, vel carentia, dico quod stante innocentia in particulari posset mo

 DISTINCTIO XX.

 QUAESTIO I.

 Dico ad quaestionem, quod confirmatus potest dici dupliciter, vel quia nunquam potest peccare, sicut Beati in patria, vel quia nunquam peccabit, quamq

 QUAESTIO II.

 Dico ad quaestionem quod sic, propter hanc auctoritatem. Et ratio ad hoc est, quia omnis ordinate volens, prius vult quod est immediatum fini sed De

 DISTINCTIO XXI.

 QUAESTIO UNICA.

 Dicitur ad quaestionem, quod primum peccatum Adae non potuit fuisse veniale, quia veniale non potuit corrumpere illam justitiam, quia nihil nisi morta

 DISTINCTIO XXII.

 QUAESTIO UNICA. Utrumpeccatum A dae fuit gravissimum 1

 Primum Adae peccatum fuit inordinatus amor amicitiae erga conjugem, quam (inquit August.) noluit contristare. Non fuit gravissimum, quia non privavit

 DISTINCTIO XXIII,

 QUAESTIO UNICA.

 Conclusio est negativa, pro qua rationes Alensis rejicit Doctor, tenens eam magis propter auctoritates Sanctorum, et addit duas rationes. Prima, quia

 DISTINCTIO XXIV.

 QUAESTIO UNICA.

 Respondeo, quod ista quaestio potest habere duplicem intellectum quorum unus est ille, quod portio superior sit tantum una potentia, et similiter in

 DISTINCTIO XXV.

 QUAESTIO UNICA.

 Dicitur ad quaestionem, quod aliud a voluntate causat effective actum in voluntate et illud est phantasma, quia oportet movens et motum esse distinc

 Contra duas praefatas opiniones resolvit, voluntatem causare suum actum. Primo, contraria circa idem immutatum non possunt fieri a causa naturali, sed

 Contra primam opinionem argui tur specialiter : Si phantasma est causa totalis et aequivoca intellectionis et volitionis. igitur est simpliciter perte

 Ad primum pro secunda opinione, cum dicitur quod balneum in anima movet ut efficiens, si sustineatur quod objectum movet effective, licet non sit caus

 Dico igitur ad quaestionem, quod nihil creatum aliud a voluntate est causa totalis actus volendi in voluntate, quia aliquid evenit conlingenter in reb

 DISTINCTIO XXVI.

 QUAESTIO UNICA.

 Dicitur ad quaestionem, quod gratia est primo in anima, et in potentia per quamdam redundantiam. Hoc probatur per Augustinum de laude charitatis, ubi

 DISTINCTIO XXVII.

 QUAESTIO UNICA. Utrum gratia sit virtus ?

 Solet dici ad quaestionem quod gratia sit quoddam lumen supernaturale, et juxta illud ponebatur aliud lumen, scilicet gloriae, ideo non est virtus. Et

 Ideo dico quod gratia est virtus, et est idem re quod ipsa charitas, ut patet per multas praeeminentias, quas Sancti attribuunt aliquando charitati, a

 DISTINCTIO XXVIII.

 QUAESTIO UNICA.

 Dico ad quaestionem quod vitare peccatum potest intelligi dupliciter, vel quod peccatum accipitur pro reatu, qui relinquitur post actum, qui est sine

 Aliter dicitur, quod existens in peccato originali, vel in alio quantum ad reatum, non potest vitare aliud peccatum, sed necessario peccatum novo pecc

 Aliter dicitur quod liberum arbitrium potest considerari dupliciter vel in se et absolute, vel ut expositum tentationibus. Primo modo potest vitare

 DISTINCTIO XXIX.

 QUAESTIO I.

 Circa istam quaestionem duo sunt videnda, et primo declaro quod gratia creata est principium activum secundo, qualiter est activa. Primum declaro se

 Dico igitur quod possumus considerare actum tantum, et actum talem, et actum meritorium. Unde autem dicatur r?spectus moralis, et meritorii, alibi pat

 QUAESTIO II.

 Dicitur ad quaestionem quod justitia originalis non est supernaturalis, quia sicut virga habens rectitudinem potest incurvari, et potest esse recta, e

 DISTINCTIO XXX.

 QUAESTIO I.

 QUAESTIO II.

 DISTINCTIO XXXI.

 QUAESTIO UNICA.

 DISTINCTIO XXXII.

 QUAESTIO UNICA.

 DISTINCTIO XXXIII.

 QUAESTIO UNICA.

 Circa istas quaestiones est una via declarans quod peccatum originale contrahitur ex infectione carnis, et in primo articulo declaratur quod primo fui

 Item, opinio Magistri quantum ad hoc, quod proles abscinditur de substantia patris, non videtur vera, quia de semine patris non formatur corpus prolis

 De tertio articulo, scilicet quomodo anima inficiatur ex carne, dicitur quod infectio in carne est causa infectionis in anima, non quidem talis infect

 ex ipsa natura pars inferior rebellaret contra superiorem, quod norunt Philosophi, qui nihil de originali peccato intellexerunt.

 De secundo articulo, scilicet quod semen sit infectum, quod est seminatum, interrogo, vel tunc, vel prius. Utrumque videtur contra Anselmum 7. De Conc

 Ex propria sententia juxta Anselmi doctrinam resolvit quaest. 2. dist. 30. peccatum originuie esse privationem justitiae originalis, id est, rectitudi

 De secundo quaesito, an tale sit in universo, cui competit haec descriptio nominis, et apparet quod sic, quia omnis filius naturalis Adae est debitor

 Primum dictum, parvuli in Limbo non punientur paena sensus, nec habebunt tristitiam in voluntate, neque ullum actum inordinatum sap. Majores de Baptis

 Ad primum principale primae quaestionis, cum dicitur : Peccatum ita voluntarium, etc. dico quod voluntarium cap. de Concepi. Virgin. voluntarium,

 SCHOLIUM X.

 DISTINCTIO XXXIV.

 QUAESTIO UNICA. Utrum bonum sit causa mali

 Circa quaestionem primo declaro quod malum aliquo modo est in entibus. Secundo, quod habet causam in entibus. Tertio, qualiter habet causam in entibus

 De tertio articulo, qualiter habet causam ? dicitur quod habet causam per accidens, et hoc convenit dupliciter : Uno modo accidente ex parte causae

 De quarto articulo, scilicet quomodo bonum est causa materialis mali ?Dico quod bonum, cui contrarium malum, non est aliqua substantia, quia contraria

 DISTINCTIO XXXV.

 QUAESTIO UNICA.

 Ad primam quaestionem dico, quod corruptio potest accipi dupliciter, proprie vel communiter. Proprie, secundum quod corruptio terminatur ad non esse p

 Concedo igitur quod peccatum non corrumpit aliquid naturale, quod est intrinsecum naturae, quia secundum Dionysium 4. cap. de Divinis nominibus : Natu

 Contra secundam viam superius dictam, quod peccatum non sit corruptio gratiae, probatur, quia gratia est a solo Deo per creationem igitur per nullam

 Dico igitur, cujus boni est peccatum corruptio. Formaliter in voluntate nata est esse non solum rectitudo habitualis, sed actualis, ita quod actualite

 De tertio, supposito quod peccatum sit formaliter aversio a Deo, quomodo distinguuntur peccata specie ? Dico quod privationes distinguuntur specie per

 De quarto quaero: Utrum unum peccatum potest esse gravius alio? Dico quod illud peccatum est gravissimum, quod est immediate circa finem ultimum contr

 DISTINCTIO XXXVI.

 QUAESTIO UNICA.

 Ad quaestionem dico quod sic. Peccatum est paena, quia omne peccatum est carentia boni justi convenientis, et major paena est carentia boni justi conv

 quo videtur velle negare sufficientem gratiam in paenam peccatorum, nihil respondet, forte quia remittit se ad aliud scriptum. Itaque peccatum, propri

 DISTINCTIO XXXVII.

 QUAESTIO I.

 QUAESTIO II. Utrum actus ille sita Deo, ut peccatum ?

 Ad primam quaestionem, dico quod actus substratus est aliquomodo a Deo. Illud probo, quia omne ens positivum, vel est ex se, vel ab alio iste actus

 Tamen alia via videtur concludi per rationes firmiores, quia nisi Deus esset immediata causa volitionis, sequeretur quod Deus non esset praescius futu

 SCHOLIUM III

 Hic tenet Doctor, si Deus non esset paratus concurrere ad rectitudinem, quod voluntas creata nullo modo peccaret, quia non haberet in sua potestate be

 DISTINCTIO XXXVIII.

 QUAESTIO UNICA.

 Dico ad quaestionem quod inten dere proprie est in aliud tendere, et hoc modo principaliter est potentiae liberae, eum vero libere velle sit totius li

 DISTINCTIO XXXIX.

 QUAESTIO I. Utrum Synderesis sit in voluntate ?

 QUAESTIO II.

 Ad duas primas quaestiones respondet unus Doctor quod lex naturae continet universales regulas agendorum, et pertinet ad intellectum. Similiter ibi es

 De secunda quaestione, in quo sit conscientia, dico per idem, quod sicut intellectus practicus assentit principiis agibilibus, sic assentit conclusion

 Ad tertiam quaestionem, cum quaeritur, an omnis conscientia liget dico quod potest esse conscientia de lege divina, vel de actu indiffercnte, vel con

 DISTINCTIO XL.

 QUAESTIO UNICA.

 Primum dictum : Bonitas naturalis actus est ab operante. An hinc sequatur finitionem viae et patriae non distingui specie, vide in Oxon. 4. dist. quae

 DISTINCTIO XLI.

 QUAESTIO UNICA.

 Primum dictum : Non datur actus indifferens quoad bonitatem naturalem. Secundum : Datur actus moraliter et in particulari indifferens. Est contra D, T

 DISTINCTIO XLII.

 QUAESTIO I.

 QUAESTIO II.

 QUAESTIO III.

 QUAESTIO IV.

 Etsi malitia sit primario in actu voluntatis, est tamen distincta malitia secundario in actibus aliarum potentiarum, etiam externis. Ita Doctor hic in

 Respondeo, quantum ad istum articulum, quod oportet dicere quod in potestate voluntatis sit aliqua cogitatio, sive aliquis actus intellectus, ut possi

 Respondeo igitur ad primum articulum, et praemitto tres propositiones, ex quibus patet propositum, quarum prima est, quod una intellectione existente

 Sequitur videre secundo quomodo in cogitatione potest esse peccatum materialiter? Dico quod ipsius voluntatis duo sunt actus, scilicet actus concupisc

 Ad secundam quaestionem respondetur, quod sermo est peccatum (idem de aliis actibus aliarum potentiarum) quatenus subest voluntati, et profertur sine

 SCHOLIUM VI

 DISTINCTIO XLIII.

 QUAESTIO UNICA.

 Respondeo, hic videndum est quomodo potest esse peccatum aliquod in Spiritum sanctum praecise ? Ubi sciendum, quod omne peccatum est aversio a Deo, et

 DISTINCTIO XLIV.

 QUAESTIO UNICA. Utrum potentia peccandi sit a Deo ?

 Respondeo, quod potentia peccandi potest accipi, vel pro potentia, quae est principium, vel pro potentia ut dicit ordinem ad actum peccandi, sicut in

SCHOLIUM II

Resolutio, potuisse Angelos primo instanti fuisse beatos, vel in culpa ;de facto tamen nec in beatitudine creati fuerunt, quia sic non cecidissent, npque in miseria, ex illo Isti. 14. Quomodo cecidisti Lucifer, qui mane oriebaris.

Dico igitur ad quaestionem, quod possibile est Angelos bonos esse beatos in primo instanti ;et possibile est Angelos malos esse miseros miseria poenae, et miseria culpae in primo instanti, sicut in secundo vel tertio. Quia sicut Deus est causa motionis voluntatis in hoc, quod est ejus causa totalis in primo instanti, sic in sundo, et aequaliter potest voluntas male operari in primo instanti, sicut in secundo, quia ex quo potuit operari in primo instanti, et non magis habuit determinans ipsam ad bene operari in primo instanti quam in secundo, igitur aequaliter potuit errare, quia in isto instanti potuit amare se amore amicitiae ultra rectam rationem.

De secundo articulo, quid sit de facto, dico quod in primo instanti creationis non fuerunt beati, quia mali tunc non fuerunt beati. Probatio, quia tunc non fuerunt certi de beatitudine ;sic enim non postea cecidissent ;sed si non fuerunt certi certi de beatitudine ;non fuerunt beati. Similiter, ut dicit Augustinus 11. super Genes. Non prius discernit Deus bonos a malis, quam essent discreti inter se;non igiturin primo instanti erant beati, quia erant creati uniformes boni et mali. Nec erant in primo instanti miseri, quia Isaiae 4. Quomodo cecidisti Lucifer, qui mane oriebaris ? ubi innuit quod in primo instanti creationis non erant miseri, et postea ceciderunt ;igitur erat una mora, antequam fuerant simpliciter beati, vel simpliciter miseri, et alia in termino, postquam boni erant confirmati, et mali obstinati.

fSGIiOLIUM III.

Hic primo rejicit D. Thomam, et alios, ponentes tantum duas moras Angelorum ;unam in via, alteram in termino, quia conformes in via non sunt difformes in termino. Secundo docet, necessario plures moras in via ponendas, si fuerunt omnes in naturalibus creali ; secunda mora fuit conformitas omnium in gratia ;tertia, perseverantia ,bunorum, et lapsus mulorum ;quarta, praemiatio illorum, et damnatio horum, tenendo fuisse creatos in gratia (de quo nihil certo resolvit) ponendae sunt duae morae viae. Vide Doctorem in Oxon. luc dist. 5. q. I a n. 5. et q. 2. a n. 1.

De tertio articulo, quantae erant istae morae, et quot ? Dicitur quod erant duae ;una in via, et alia in termino. Sed an prima mora fuit unica, vel duae ? Dicit unus Doctor quod unica, quia omnes Angeli, tam boni quam mali, erant creati in gratia in primo instanti, et in isto eiiciebant actum meritorium. In secundo instanli mali ponebant obicem, boni non ;et ideo recipiebant beatitudinem, quia gratia disponit ad beatitudinem, et per istam in primo instanti eiiciebant actum meritorium, per quem meruerunt in secundo instanti recipere beatitudinem ;ideo mali habuissent tunc beatitudinem, sicut boni, si perstitissent.

Contra, quicumque pro tota mora viae perseverant aequaliter in merito, uniformiter in termino recipient praemium ;igitur si pro statu viae, qui tantum fuit per unum instans, eiiciebant mali actum meritorium, sicut boni, non potuerunt pro ultimo instanti ponere obicem, vel non recipere praemium, quia si Deus ex quadam justitia commulaliva tribueret praemium in termino pro merito condigno in via usque ad terminum, non posset bonos praemiare, et malos non, nisi fecisset eis injustitiam, quia in merendo erant aequales : Qui enim perseveraverit usque in finem, hic salvus erit, Matth. 24. in fine igitur dabitur impeccabilitas pro praemio. Si igitur in instanti secundo non sit bonus impeccabilis, et malus impoenitibilis, instans secundum erit instans viae, et non terminus. Ergo dico ad hunc articulum quod mali erant distincti a bonis in via, et non solum in termino ; igitur necesse est quod sit una mora in via, in qua sunt uniformes ;et alia in via, in qua sunt difformes ; et tertia, in qua sunt in termino.

Et adhuc in mora media, in qua sunt difformes, credo quod erant plures morae, quia Angeli mali in mora viae, in qua sunt difformes a bonis, peccaverunt pluribus peccatis secundum speciem, ut peccato superbiae, peccato invidiae, et aliis pluribus, et hoc demerendo in quolibet peccato, non sicut nunc, quia postquam sunt in termino, non demerentur ; et boni in mora ista difformi meruerunt.oppositis modis secundum speciem.

Ad hoc videtur auctoritas Apocal. 12. Fiebat praelium magnum in caelo, et Michael fecit victoriam, et illud fuit quando fuerunt viatores. Et certum est quod peccatum mali Angeli non tentavit bonum Angelum, antequam fiebat, quia non fuit praescius futurorum ; igitur fuit peccatum elicitum, antequam bonus meruerit in resistendo tentationi, et tunc habuit Michael victoriam, et Angeli ejus ;et sic alii peccaverunt pluribus peccatis in statu.

Et de prima mora, in qua erant uniformes, potest probabiliter sustineri quod primo erant uniformes in statu naturae creati sine gratia, et postea in secundo instanti erant in gratia uniformes, et in tertio instanti viae mali simpliciter demeruerunt, et boni multipliciter meruerunt ; et. sic erant distincti in via et in instanti quarto in termino. Et illud videtur rationabile, quia tunc boni experti erant de omni statu, et majorem occasionem habebant intensius eiiciendi actum meritorium postea, cum simul habebant gratiam, ex hoc quod experti erant quod ex naturalibus in statu primo hoc non poterant.

Vel potest dici quod primo erant uniformes creati in gratia, et in secundo instanti boni meruerunt, et mali demeruerunt ante terminum, quia Deus non discernit eos ad invi.

cera, antequam ipsi inler se erant distincti. Nec valet, quia dicebatur superius quod si stetissent in secundo instanti, debebant recepisse beatitudinem, et ideo boni tunc erant in termino, quia longior fuit via eorum, quam mora unius instantis ; et ideo forte per duo vel tria sequentia non debebant habere beatitudinem. Si dicamus quod tantum in primo instanti erant uniformes in naturalibus.ita quod nunquam erant uniformes in gratia, tunc debet dici quod in secundo instanti dabatur gratia non ponentibus obicem, et tunc fuisset data malis, si non apposuisset obicem, et tunc ipsi demeruerunt adhuc in statu viae, et alii meruerunt, et in termino isti erant beati, mali vero obscurati, ita quod non credo quod omnino pares in via fiant dispares in termino.

SCII0L1UM IV.

Prima mora Angelorum potuit coexistere tempori noslro, et ultimo instanti ejus, vel tantum uni instanti ; et utroque tuo lo secunda mora non poterat ?habere primum instans temporis, cui in inceptione cocxisterct. Si tamen prima mora non habuit ultimum instans sibi correspondens, secunda incepit cum instanti sibi correspondent ; idem eodem modo dicendum de tertia. Quod vero secunda coexistebat tempori, colligit Doctor in Oxon. bic n. 8. ex illa pugna inter Micbaolem et Angelos ejus, et draconem et Angelos ipsius.

Sed quantae sunt illae morae? Dicit Doctor superius allegatus, quod dicuntur esse temporis discreti. Sed dictum est prius, quod nulla necessitas est ponendi tempus discretum pro aliquo, quod nobis videtur, quia quodlibet quod manet, dum manet, vel est variabile, vel variatum, vel invariabile, vel non variatum, et quamdiu manet uniformiter, semper aevum mensurat ipsum ; ideo dico quod instantia mensurantia istas moras, sunt instantia aevi, et quaelibet correspondent in tempore nostro. Dico quod prima mora potuit coexistere instanti nostro, vel tempori nostro, sicut placuit Deo.

Sed cui lcoexislit secunda mora ? Videtur quibusdam quod oportet dare primum instans temporis nostri coexistens inceptioni secundae morae, ita quod prima mora potest durare per aliquod tempus, et non est dare ultimum ejus, sicut nec ultimum formae prioris, quando fit mutatio a contrario in contrarium. Et sicut est dare primum posterioris passionis, ita est dare primum instans temporis nostri coexistens inceptioni secundae morae.

Sed videtur mihi non plus necessitatis esse dare primum temporis nostri coexistens principio morae secundae, quam ultimum instans temporis nostri coexistens ultimo esse prioris morae. Ideo dico quod sicut potest prima mora desinere, et non cum ultimo coexistente temporis nostri, sicut potest res permanens desinere non coexistente instanti nostro ultimo esse ejus, ita potest secunda mora incipere cum tempore sequente, sicut ista desinere cum tempore praecedente, et non coexistente post ultimum temporis nostri.

Ad primum principale, nego consequentiam : Sunt in primo instanti beati beatitudine naturali: igitur beatitudine supernaturali. Ad probationem, dico quod quamquam illa causa efficiens sit efficacior, quam causa beatitudinis naturalis, quia tamen agit voluntarie, non oportet quod ita cito inducat suum effectum; sed solum sequitur quod potest si vult, et hoc est concessum.

Ad aliud, cum dicitur quod in primo instanti erant boni, potest dici quod Augustinus intelligit de gratia gratis data, non autem de gratia gratum faciente, et cum hoc stat quod sint creati in puris naturalibus. Vel esto quod antecedens sit verum, consequentia non valet, quia licet sine discursu statim habeant Angeli beatitudinem naturalem, non sequitur quod statim habita gratia, quae est dispositio ad beatitudinem supernaturalem, quod statim habeant istam. Unde quaedam est dispositio in fieri, et non remanet in facio esse, et hujusmodi dispositio est actus meritorius respectu beatitudinis simpliciter, ideo non simul insunt Angelo.

Ad aliud, cum dicit Augustinus quod nunquam stetit, verum est, et nunquam in veritate stetit, simpliciter loquendo, tamen in primo instanti creationis non fuit malus.

Ad unam rationem quae posset fieri contra prius dicta, quod non sint nisi duae morae, dico quod Angelus potest discurrere, saltem non est necesse quod simul natura cognoscat principia, et omnes conclusiones, quae continentur in virtute. Unde licet non requiratur annus, vel dies, ad hoc ut cognoscat conclusionem, et virtute contenta in principio, sicut requirit intellectus noster in isto statu, tamen non est necesse quod statim habito uno actu meritorio, consequatur beatitudinem supernaturalem. Vel esto quod Angelus non discurrat, sed unus actus meritorius sufficiat in uno instanti tantum, ad hoc quod Angelus consequatur beatitudinem supernaturalem ; quare igitur non habuerunt mali Angeli beatitudinem, ex quo eiiciebant unum actum meritorium, secundum istum Doctorem ? Non enim videtur congruum secundum justitiam commutativam, quod viatores eliciant aequales actus pro toto statu viae, et quod unus praemietur in termino, et alius non. Ideo dico quod non est de natura Angelorum quod sine operatione consequatur beatitudinem, nec etiam unum opus supernaturale in uno instanti, et unus actus meritorius est sufficienter inductivus ex congruo beatitudinis supernaturaliter. Si enim dispositio naturalis est quod operando hoc potest hoc, acquiratur beatitudo naturalis, multo magis requiritur in gratia, quae est dispositio respectu beatitudinis supernaturalis, operatio hujus post hoc in acquirendo beatiludinem supernaturalem.