Proph. XV. Superbiam et fastum religionibus perniciosum, et fratrem Eliam extra ordinem moriturum.

Frater Elias Cortonensis seu, ut aliis placet, Bivillius, ut aliis vero, Pedemontanus, qui a b. patre post mortem b. Petri Cathanei vicarius generalis substitutus est et eodem c vivis sublato in quartum ordinis generalem est electus, homo tanta sapientia praeditus humana, ut ad magna negotia peragenda videretur ad ipsa natura esse progenitus neque in Italia habere in hoc aequales, unde principibus omnibus charus fuit et a cunctis in pretio habitus, dum vidit beatum patrem fratres quosdam humiles et simplices hospites adventantes juxta se in mensa assidere jubentem sibique et aliis gravitate et doctrina conspicuis praetulisse, aegre hoc tulit ac intra se stomachabundus dicebat: Heu, Francisce simplex ac illiterate, ad quid haec tua indiscretio ac simplicitas? Praeclaros ordinis viros religionis columnas confundis et hoc tuo idiotismo religionem tuam pessumdabis. Cui statim beatus pater secretum audiens cordis murmur inquit: Imo, " frater Elia, " tu te et illam fastuosa tua pompositate et carnis prudentia destrues. Tu tuique similes ordinem ad nihilum ducent. Sed heus, miselle, nec in illo mori tibi concedetur. " Quod ita factum est; nam fastu humano tumens, postquam in ministrum generalem electus est, laxiores ordini dimisit habenas plura contra regulae puritatem molitus, propter quod Innocentius IV. eum a generalatus officio abdicavit, excommunicavit et habitu privavit, qui furens Friderico imperatori adhaesit. Tandem Cortonae aegrotans misit fratrem suum germanum ad Innocentium summis precibus exorans, ut ab excommunicationis sententia absolveret, quod Pontifex ejus precibus et lachrymis permotus effecit.