Oracula et sententiae communes b. patris Francisci.

 Orac. I. Carnem contra spiritum plura moliri.

 Orac. II. Impretiabile esse eleemosynae pretium.

 Orac. III. Orationem viris religiosis necessariam.

 Orac. IV. Encomia evangelicae paupertatis.

 Orac. V. Humilitas sectanda, vana gloria fugienda.

 Orac. VI. Praelati subditos et praedicatores populos exemplo doceant, non verbo.

 Orac. VII. Quod opera verba comitentur.

 Orac. VIII. Festivitates sanctorum quomodo celebrandae.

 Orac. IX. Curialitate homines Deo assimilari.

 Orac. X. De alienis non esse gratas eleemosynas.

 Orac. XI. Cum intentione et mentis quiete orandum.

 Orac. XII. Humili cognitione sui hominem pervenire in Dei cognitionem.

 Orac. XIII. De aliquo spiritualiter contristatus ad orationem recurrat.

 Orac. XIV. Virtutes et Dei secreta non detegenda.

 Orac. XV. In quo differant licentia et obedientia.

 Orac. XVI. Officium divinum cum intentione recitandum.

 Orac. XVII. Otium omnino vitandum.

 Orac. XVIII. Dei gratiae et favores non publicandi.

 Orac. XIX. Praelatus raro per obedientiam praecipiat, subditus semper obediat.

 Orac. XX. Magnum esse obedientiae emolumentum.

 Orac. XXI. In quo gloriari possit servus Dei.

 Orac. XXII. Magnam deberi reverentiam sacerdotibus.

 Orac. XXIII. Qualiter gaudere quis possit de alterius bono plus ipso possessore.

 Orac. XXIV. Quae praecipue curanda regularium praelatis.

 Orac. XXV. Quae sit vera sapientia.

 Orac. XXVI. Quanta virtus paupertas.

 Orac. XXVII. Verae obedientiae commendatio.

 Orac. XXVIII. De usu librorum.

 Orac. XXIX. In quibus acceptatur voluntas pro facto.

 Orac. XXX. Dei dilectio dulcis, mundi amara.

 Sententiae

Orac. XXIII. Qualiter gaudere quis possit de alterius bono plus ipso possessore.

Plus, inquit, gaudeo de regno Franciae, quam ipse Franciae rex, quia ego gaudeo, quod gaudeat rex de regno suo. Sed hanc habeo ego prae rege praerogativam in gaudio meo, quod rex habet labores et expensas regni, et ego habeo gaudia sine labore et sine expensis.