Oracula et sententiae communes b. patris Francisci.

 Orac. I. Carnem contra spiritum plura moliri.

 Orac. II. Impretiabile esse eleemosynae pretium.

 Orac. III. Orationem viris religiosis necessariam.

 Orac. IV. Encomia evangelicae paupertatis.

 Orac. V. Humilitas sectanda, vana gloria fugienda.

 Orac. VI. Praelati subditos et praedicatores populos exemplo doceant, non verbo.

 Orac. VII. Quod opera verba comitentur.

 Orac. VIII. Festivitates sanctorum quomodo celebrandae.

 Orac. IX. Curialitate homines Deo assimilari.

 Orac. X. De alienis non esse gratas eleemosynas.

 Orac. XI. Cum intentione et mentis quiete orandum.

 Orac. XII. Humili cognitione sui hominem pervenire in Dei cognitionem.

 Orac. XIII. De aliquo spiritualiter contristatus ad orationem recurrat.

 Orac. XIV. Virtutes et Dei secreta non detegenda.

 Orac. XV. In quo differant licentia et obedientia.

 Orac. XVI. Officium divinum cum intentione recitandum.

 Orac. XVII. Otium omnino vitandum.

 Orac. XVIII. Dei gratiae et favores non publicandi.

 Orac. XIX. Praelatus raro per obedientiam praecipiat, subditus semper obediat.

 Orac. XX. Magnum esse obedientiae emolumentum.

 Orac. XXI. In quo gloriari possit servus Dei.

 Orac. XXII. Magnam deberi reverentiam sacerdotibus.

 Orac. XXIII. Qualiter gaudere quis possit de alterius bono plus ipso possessore.

 Orac. XXIV. Quae praecipue curanda regularium praelatis.

 Orac. XXV. Quae sit vera sapientia.

 Orac. XXVI. Quanta virtus paupertas.

 Orac. XXVII. Verae obedientiae commendatio.

 Orac. XXVIII. De usu librorum.

 Orac. XXIX. In quibus acceptatur voluntas pro facto.

 Orac. XXX. Dei dilectio dulcis, mundi amara.

 Sententiae

Orac. IX. Curialitate homines Deo assimilari.

Curialitas est una de proprietatibus Domini, qui solem suum et pluviam omniaque sua ad vitam necessaria super justos et injustos curialiter administrat. Est enim curialitas soror charitatis, extinctrix odii et servatrix amoris.