75. (3. ) Hymnus in Pacem.

1. Haec nostra nobis conferunt peccamina, Quae provocarunt ludicis sententiam, Quam nulla flexit digna paenitentia; Parce, redemptor I

2. Iucunda nobis quando donat tempora, Nil laudis ille, nil sacramus gratiae; Nunc ergo deest, qui ruentes allevet. Parce, redemptor I

3. Kaptis amicis et perustis praediis Deum precemur corde cum suspiriis, Ut curvet hostes et resistat improbis. Parce, redemptori

4. Lux angelorum, iam benignus accipe, Compesce bella, redde pacis gaudia, Contrita corda sanet indulgentia. Parce, redemptor !

5. Mors, ecce, dira nostra pulsat pectora, Fames perurget, tela belli concrepant; Concede, Christe, iam quieta tempora, Parce, redemptori

6. Non ira duret, sed medella proximet, Qua deleantur prava, quae commisimus, Et finiantur dura, quae pavescimus. Parce, redemptori

7. 0 pax perennis, o perennis gloria ! Pacem rogamus, pacis infer copiam, Favore pacis gens quiescat barbara. Parce, redemptori

8. Pater superni numinis piissime, Assiste fessis et iacentes erige, Bellum paventes iam quietos effice, Parce, redemptori

9. Quur nostra vota, cur repellis lacrimas? Cur deruisti, ne gementes audias? Sucurre lassis consueta gratia, Parce, redemptori

10. Rivos aquarum profluamus proximi, Panem petenti porrigamus pauperi, Clamemus omnes, rugiamus acriter: Parce, redemptor !

11. Salvator alme, qui creasti saecula, Ignosce, prosper, solve culpae vincula, Ne puniamur tanta propter crimina; Parce, redemptor !

Die zwei vor Str. 1 be-

findlichen Strophentrummer des verstummelten Abedars mochte Vollmer wie folgt erganzen:

[Frustrantur urbes his] repletae civibus [Cladesque maer]ent bestiarum fletibus, [Lupis et atris quod prae]bentur vulpibus; Parce, redemptori

Gravis fortuna nos] misellos opprimit, [Turbis ubique territ]amur ethnicis, [Templaque sancta nunc] dicantur idolis; Parce, redemptori