73. (1. ) Oratio ad Deum.

Rex Deus immense, quo constat machina mundi, Quod miser Eugenius posco, tu perfice clemens. Sit mihi recta fides et falsis obvia sectis,

Sit mihi praecipue morum correctio praesens. 5 Sim carus, humilis, verax, cum tempore prudens, Secreti tacitus et linguae famine cautus. Da fidum socium, da fixum semper amicum, Da blandum, sobrium, parcum castumque ministrum. Non me pauperies cruciet aut languor obuncet,

10 Sit comes alma salus et sufficientia victus. Absint divitiae, fastus et iurgia litis, Invidia, luxus et ventris pensio turpis, Crimine nec laedam quemquam nec crimine laedar. Sic bene velle queam, quo pravum posse recedat,

15 Nil turpe cupiam, faciam vel proloquar unquam, Te mens desideret, lingua canat, actio promat. Da, pater altitonans, undosum fletibus imbrem, Quo valeam lacrimis culparum solvere moles. Da, precor, auxilium, possim quo vincere mundum

20 Et vitae stadium placido percurrere passu. Cumque suprema dies mortis patefecerit urnam, Concede veniam, cui tollit culpa coronam.