74. (2. ) De Brevitate huius Vitae.

1. Criminum mole gravatus

et reatu saucius Carmen insonare nitor

luctuosis quaestibus, Lacrimis ora madescant,

verberentur pectora.

2. Mundus, ecce, nutat aeger et ruinam nuntiat,

Tempora grata fugantur, ingeruntur pessima,

Omnia mala propinquant, et bona praetervolant.

3. Eugeni miselle, plora,

languor instat improbus;

Vita transit, finis urget, ira pendet caelitus,

Ianuam pulsat, ut intret, mortis, ecce, nuntius.

4. Cur inique concupiscis falsa mundi gaudia,

Cur caduca non relinquis, curris ad perennia?

Dum petis tantilla lucra, dona perdis maxima.

5. Dic, miser, carne soluta quid tibi solacium?

Nil boni portabis illic, quo recedat ultio,

Poena te cremabit ardens, anxiabit spiritus.

6. Nemo te, miselle, crede, nemo consolabitur,

Non parentes aut propinqui, non sodales optimi;

Cuncta te procul abibunt, quae amasti dulciter.

7. Corrige, crudelis, actus, terge noxam fletibus, Sit tibi pro pane luctus,

lacrimae pro gaudio, Pande Christo probra cordis eiulando fletibus.

8. 0 Deus, bonum perenne, semper exorabilis, Cerne fletum profluentem

de medullis intimis,

Vincla criminum resolve,

pone finem lacrimis.

9. Nolo me, pater, Averni mancipes incendio,

Flamma quo iugis adurat membra citra terminum;

Hic repende, quod meremur, sit quies post transitum.

10. 0 genus mortale, mecum lacrimas effundite,

Pauperi praebete victum, "parce" Christo dicite;

Forsitan iram refrenat, donat indulgentiam.