415. In Natale Apostolorum Petri et Pauli.

1. Tempora fulgida nunc rutilant,
Annua commoda jam remeant,
Area frugibus aucta bonis
Fert nova gaudia ruricolis,
Frondibus undique compta suis.

2. Festa dies hodie renitet,
Petrus in aethere cum radiat,
Paulus in astrea regna micat,
Quo Deus arbiter ad superum
Evehit hac die collegium.

3. Agmine primus apostolico
Petrus in orbe eluit merito,
Claviger inclitus in superis
Lucra refert pia Christicolis,
Solvit et alligat in populis.

4. Ferrea vincula quem metuunt
Nec laquei retinere queunt,
Carceris extima sponte patent,
Daemonis agmina cuncta pavent
Nilque sui retinere valent.

5. Janitor aetheris ipse manet
Pastor et ipse gregis renitet,
Qui per amoena virecta suos
Pascere doctus ovando greges
Scandere sidera donat oves.

6. Simonis horrida praestigia
Voce fugantur apostolica,
Inferus haud cohibere valet,
Quem Petrus inde redire jubet,
Terrea, coelica quique tenet.

7. Paulus in orbe dedit monita,
Dogmata praeclue salvifica,
Mentibus unde salus rediit,
Commoda cuncta potens tribuit,
Noxia quaeque valens repulit.

8. Discipulis Deus auctor ait:

Quem fore me, referunt homines?
Vosque mei pietate greges,
Dicite, quid super hoc placeat
Quisve de hoc pie quid sapiat ?

9. Petrus abhinc, cui pura fides
Eminet aucta super proceres,
Primus ad haec venerandus ait:
Filius es patris ingeniti
Christus et unicus ipse Dei.

10. Mox pius auctor ad haec famulo
Munera contulit ista suo:
Vere beatus et ipse manes,
Patre quod indice vera refers,
Qui dominans super astra sedet.

11. Atque libens tibi nunc refero:
Denique tu Petrus es merito,
Hancque petram super ipse meam
Construo funditus ecclesiam,
Quam sine fine tenendo regam.

12. Nutibus insuper ipse tuis
Dedo resolvere, quaeque velis,
Nexibus aut religare tuis,
Te quoque clavibus aethereis
Munero, quis via fit superis.

13. Denique Saulus in orbe furens
Atque pios lacerare volens,
Ceu fera bellua cruore madens,
Lumine territus aethereo
Sternitur orbus et ipse solo.

14. Sternitur impius atque nocens,
Surgit abhinc pius atque valens,
Extimus inter apostolicos
Qui fuerat veniendo choros,
Primus hinc instruit esse probos.

15. Dat gregibus documenta sacra
Atque Dei monimenta pia
Aegraque corpora salvificat
Functaque somata vivificat
Atque amans pie purificat.

16. Janitor aetheris et superi,
Petrus, ovile regens Domini,
Pellere crimina cuncta potens
Celsaque gaudia restituens,
Ut velit, omnia semper agens.

17. Retia liquerat et pelagum
Culmen adeptus apostolicum,
Conspiciens sine fine Deum,
Cujus ovanter ad imperium
Protegit omne genus hominum.

18. Hi simul ergo duo proceres
Salvificos recreando greges
Martyrio subiere polum,
Quos Nero traxit ad interitum,
Daemonis esca, pater scelerum.

19. Petrus enim subeundo crucem
Paulus et ense ferendo necem,
Sic simul astrea regna petunt,
Coelica praemia semper habent
Atque Deum sine fine vident.

20. O bone pastor, adesto tuis,
Petre beate, favens famulis
Ferto juvamina plena bonis,
Da veniam scelerum miseris,
A variis liberare malis.

21. Suscipe carmina nostra libens,
Respice nos pias atque potens,
Ut paradisus in astra virens
Nos capiat sibi semper habens,
Quo manet auctor et omnipotens.

22. Haec quoque pocula necne cibos
Sanctifica recreando tuos,
Corpora, quaesumus, hic foveas
Purificesque potens animas,
Nos quoque perpete possideas.

23. Doctor et alme, tuere tuos
Paule beate, fovens famulos,
Da quoque mente subire polum,
Quo videant sine fine Deum
Teque sui teneant socium.

24. Euge, beate valensque Petre,
Paule peroptime, semper ave,
Coelica quos tenet aula Dei,
Angelici simul et cunei
Aetereique fovent populi.

25. Virtus honorque sit ingenito,
Lausque decus genito Domino,
Spiritui quoque paraclito
Gloria perpes et imperium
Sit sine tempore perpetuum.