362. De sancto Ludorico.
Ad Nocturnum.

1. Pontifex ingens, simul inter umbras
Noctis insomnes vigili precatu
Nunc tuos sacros canimus perenni
Laude triumphos.

2. Cujus ob claram celebremque vitam
Pastor electus populi fidelis
Tu gregem Christi recipis regendum
Sorte superna.

3. Castus amplexus fugis impudicos,
Non tuam carnem maculare tabes
Ulla nec pestis valuit serena
Vertere mentem.

4. Pauperum duros miserans labores
Induis nudos inopesque nutris
Atque pupillos, viduas tueris,
Optime praesul.

5. Termino gestae properante vitae
Hoste devicto superos petisti,
Sumis ob palmam meritum trophaeum
Carne solutus.

6. Jam tuum nomen varium per orbem
Rite professi venerantur omnes,
Vota nunc clemens pietate multa
Respice nostra.

7. Laus patri summo genitoque semper,
Flamini sacro simul et potestas,
Qui Deus simplex ditione solus
Cuncta gubernat.

363.5 De sancto Ludovico.

Ad Laudes.

1. Auroram remeans lucifer attulit,
Cedunt ut tenebrae desuper eminus,
Sacro pontifici praemia grandia
Paugamus data coelitus.

2. Insons Tariareos non videt impios
Ignes aut Stygiam non remeabilem,
Orco praecipiti non rait horrido
Hic praesul sacer inclitus.

3. Summo sed fiditur numine perpetim
Regnans sidereis semper in arcibus.
Sedes aethereas laetior obtinet
Saictorum situs agmine.

4. Aeteino speculo canctaque conspicit,
Nemo de superis gaudia subtrahet,
Seriis et niveis tempora cingitur
Felices penetrans choros.

5. Cujus nobilitant ossa Valentiam,
Qua corpus tummulo conditur aureo,
Cum pompa sequitur turba cpnentium
Festos coneslebrans dies.

6. Oramus famuli te, bone pontifex,
Ut, cum post aderit meia novissima,
Coelo suscipiat nos pius arbiter,
Dans nobis sua munera.

7. Laudes ingenito carmine supplici
Patri cum genito guttura concrepent,
Sacro spiritui residet unicus
Celso qui solio Deus.