225. De ss. Tito, Modesto, Crescentia.

1. Christum supplici
omnes corde precemur,

2. Superna qui de sede

Deus venit in mundum hunc

3. Virgineo es alvo

procedens homo genitus,

4. Quique cruore

suo mundum redemit,

5. Inferna praedans
redivivus surrexit

6. Altaque

ipse supernorum

scandens manet cum patre ;

7. Deinde

misit sanctum, sibi
coaeternum spiritum,

8. Ut mentes
fidelium sua
infusione emundet.

9. Cuius tu

virtute, Vite, fulges
illustratus etiam.

10. Nam tormenta
tenero corpore
adhuc superas

11. Multa atque

diversa ab impiis
tibi imposita.

12. Manus in te iniecerunt ;
ultione Christi
statim aridae
factae sunt.

13. Pater te cum angelis
orantem tunc videns
lumen oculorum
perdidit.

14. Et deducitur
ad genua filii
pater caecus lumen postulans ;

15. Qui imposita

cum signo crucis manu
visum, quem amisit, recepit.

16. Admonitusque
ab angelo
trans mare venisti,

17. Ubi tyrannus
Caesar multas
poenas tibi irrogat.

18. In ollam

missus ac ferventem

lavacrum

lavans sabona poscis.

19. Leonem,

ferocem bestiam,

mitigas

ut agnum mansuetum.

20. Ergo poenis devictis
gaudens victor in
pace reddis
Deo spiritum;

21. Tecumque et Modestus
et Crescentia
triumphantes
gaudent praemio.

22. Tuque omnibus
virtutibus sanctis
In caelis fulges
ac sanctorum
consortiis
adunatus martyrum

23. Ipse hodie

famulorum preces

Suscipe clemens

intercedens,

ut sancta

ac benigna trinitas

24. Nos suo

paradiso restauret.