LIBER DE OPERE ET ELEEMOSYNIS.

 0601D I. MULTA et magna sunt, fratres charissimi beneficia divina quibus in salutem nostram Dei Patris et Christi larga et copiosa clementia et operat

 II. Loquitur in Scripturis divinis Spiritus sanctus et dicit: Eleemosynis et fide delicta purgantur (Prov. XV, 27). Non utique illa delicta quae fuera

 0604B III. Agnoscamus itaque, fratres charissimi, divinae indulgentiae munus salubre , et emundandis purgandisque peccatis nostris, qui sine aliquo co

 0605A IV. Numquam denique, fratres dilectissimi, admonitio divina cessavit et tacuit quominus in Scripturis sanctis tam veteribus quam novis semper et

 V. Remedia propitiando Deo ipsius Dei verbis data sunt, quid deberent facere peccantes magisteria divina docuerunt, operationibus justis Deo satisfier

 VI. Nec sic, fratres charissimi, ista proferimus ut non quod Raphael angelus dixit veritatis testimonio comprobemus: in Actibus Apostolorum facti fide

 VII. Itaque in Evangelio Dominus, doctor vitae nostrae et magister salutis aeternae, vivificans credentium populum et vivificatis consulens in aeternu

 VIII. Eos denique et Abrahae filios dicit quos in juvandis alendisque pauperibus operarios cernit. Nam, cum Zachaeus dixisset: Ecce dimidium ex substa

 IX. Si vereris et metuis ne, si operari plurimum coeperis, patrimonio tuo larga operatione finito ad penuriam forte redigaris, esto in hac parte intre

 X. Metuis ne patrimonium tuum forte deficiat si operari ex eo largiter coeperis, et nescis, miser, quia, dum times ne res familiaris deficiat, vita ip

 XI. Metuis ne patrimonium tuum forte deficiat, si operari ex eo largiter coeperis. Quando enim factum est ut justo possent deesse subsidia vitae , cum

 XII. Nisi si putas quia qui Christum pascit, a Christo ipse non pascitur, aut eis terrena deerunt quibus coelestia et divina tribuuntur. Unde haec inc

 XIII. Quid tibi in istis ineptis et stultis cogitationibus 0610C plaudis, quasi metu et sollicitudine futurorum ab operibus retarderis? Quid umbras et

 XIV. Erras et falleris, quisquis te in saeculo divitem credis. Audi in Apocalypsi Domini tui vocem ejusmodi homines justis objurgationibus increpantem

 XV. Caeterum, quae talis es, nec operari in Ecclesia potes. Egentem enim et pauperem non vident oculi tui superfusi nigroris tenebris et nocte contect

 XVI. Sed nec illa res, fratres charissimi, a bonis operibus et justis refraenet et revocet Christianum, quod excusari se posse aliquis existimet benef

 XVII. Sic vidua illa, in tertio Regnorum libro, cum, in siccitate et fame consumptis omnibus, de modico farre et oleo quod superfuerat fecisset subcin

 XVIII. Sed enim multi sunt in domo liberi, et retardat te numerositas filiorum quominus largiter bonis operibus insistas. Atqui hoc ipso operari ampli

 XIX. Nec eum liberis tuis cogites patrem qui et temporarius et infirmus est , sed illum pares qui aeternus et firmus filiorum spiritalium pater est. I

 XX. Esto potius liberis tuis pater talis qualis Tobias exstitit. Da utilia et salutaria praecepta pignoribus qualia ille filio dedit manda filiis tui

 XXI. Quale munus est, fratres charissimi, cujus editio Deo spectante celebratur! Si in gentilium munere grande et gloriosum videtur proconsules vel im

 XXII. Atque, ut pigros et steriles et cupiditate nummaria nihil circa fructum salutis operantes magis pudeat, ut plus conscientiam sordidam dedecoris

 0619A XXIII. Quid ad haec respondemus, fratres charissimi? Sacrilega sterilitate et quadam tenebrarum nocte coopertas divitum mentes qua ratione defen

 XXIV. Et idcirco, fratres charissimi, quibus metus in Deum pronus est, et, spreto calcatoque jam mundo, ad superna et divina animus erectus est, fide

 XXV. Cogitemus, fratres dilectissimi, quid sub Apostolis fecerit credentium populus, quando inter ipsa primordia majoribus virtutibus mens vigebat, qu

 XXVI. Quae illa erit, fratres charissimi, operantium gloria, quam grandis est summa laetitia, cum populum suum Dominus coeperit recensere, et meritis

13. Wherefore do you applaud yourself in those vain and silly conceits, as if you were withheld from good works by fear and solicitude for the future? Why do you lay out before you certain shadows and omens of a vain excuse? Yea, confess what is the truth; and since you cannot deceive those who know,37    “Him who knows it,” Oxford translation. utter forth the secret and hidden things of your mind. The gloom of barrenness has besieged your mind; and while the light of truth has departed thence, the deep and profound darkness of avarice has blinded your carnal heart. You are the captive and slave of your money; you are bound with the chains and bonds of covetousness; and you whom Christ had once loosed, are once more in chains. You keep your money, which, when kept, does not keep you.38    [Prov. i. 19. “The eagle stole a lamb from the altar,” say the Rabbims, “to feed his young; but a coal from the altar came with it, and burnt up nest and all.”] You heap up a patrimony which burdens you39    According to Manutius, Pamelius, and others, “too heavily” is here added. with its weight; and you do not remember what God answered to the rich man, who boasted with a foolish exultation of the abundance of his exuberant harvest: “Thou fool,” said He, “this night thy soul is required of thee; then whose shall those things be which thou hast provided?”40    Luke xii. 20. Why do you watch in loneliness over your riches? why for your punishment do you heap up the burden of your patrimony, that, in proportion as you are rich in this world, you may become poor to God? Divide your returns with the Lord your God; share your gains with Christ; make Christ a partner with you in your earthly possessions, that He also may make you a fellow-heir with Him in His heavenly kingdom.

XIII. Quid tibi in istis ineptis et stultis cogitationibus 0610C plaudis, quasi metu et sollicitudine futurorum ab operibus retarderis? Quid umbras et praestigias quasdam vanae excusationis obtendis? Confitere immo quae vera sunt; et quia scientes non potes fallere, secreta et abdita mentis exprome. Obsederunt animum tuum sterilitatis tenebrae, et, recedente inde lumine veritatis, carnale pectus alta et profunda avaritiae caligo caecavit. Pecuniae tuae captivus et servus es, catenis cupiditatis et vinculis alligatus es, et quem jam solverat Christus, denuo vinctus es. Servas pecuniam, quae te servata non servat. Patrimonium cumulas, quod te pondere suo onerat ; nec meministi quid Deus responderit diviti exuberantium fructuum copiam stulta exultatione jactanti: 0611A Stulte inquit, hac nocte expostulatur anima tua a te. Quae ergo parasti cujus erunt (Luc. XII, 20)? Quid divitiis tuis solus incubas? quid in poenam tuam patrimonii tui pondus exaggeras, ut quo locupletior saeculo fueris, pauperior Deo fias? Redditus tuos divide cum Domino Deo tuo, fructus tuos partire cum Christo, fac tibi possessionum terrestrium Christum participem, ut et ille te sibi faciat regnorum coelestium cohaeredem.