N.8

Tibi. Hic ponit petitiones. Et primo petit divinae faciei prospectum. Secundo divinum auxilium, ibi, adjutor meus es tu. Tertio viae suae directivum, ibi, legem pone mihi domine. Circa primum ostendit, quod de re petita habet magnum desiderium et intimum et anxium et assiduum.

Intimum, quia tibi dixit cor meum. Aliquando homo aliquid petit ore, sed cor ejus ad alia versatur: Matth. 7: non omnis qui dicit mihi domine etc.. Isa. 29: populus hic labiis me honorat etc.. Sed quando petitio est ex intimo desiderio cordis, tunc est deo accepta, sed tunc non os tantum, immo cor petit: 2 regum 7: invenit servus tuus cor suum ut oraret te oratione hac: psalm. 118: clamavi in toto corde. Anxium et aequum dicit habere cum dicit: exquisivit te etc.. Contingit aliquando quod desiderium est intimum et quietum et non multum quaerit; sed quando est anxium, tunc vere quaerit: unde dicit, exquisivit te, idest frequenter et diligenter quaesivit. Et hoc etiam ostendit aequum desiderium: quia imago non perficitur nisi pertingat ad exemplar ad quod est facta; unde dicit, exquisivit te facies mea. Facies hominis interior est, in qua visus est interior, idest anima sive mens rationalis, et haec, scilicet facies mea quae est facta ad imaginem tuam, exquisivit te. Unde non potest reformari et perfici nisi jungatur tibi, domine. Unde sicut quaelibet res quaerit suam perfectionem, ita mens nostra quaerit deum. Et ostendit quod sit assiduum, quia requiram, idest iterum et iterum quaeram: isa. 21: si quaeritis, quaerite: Matth. 7: quaerite et invenietis. Hoc est proprium diligentis, quaerere saepe rem dilectam. Et quid quaerit, ostendit cum dicit, faciem tuam domine requiram. Hoc petebat Moyses exo. 33: ostende mihi faciem tuam. Et dominus non statim ostendit, sed dixit, ostendam tibi omne bonum: Luc. 10: beati oculi qui vident quae vos videtis.

Et ideo David non erat extra spem, sed adhuc quaerebat; unde alibi dicit, ostende nobis faciem tuam etc.. Job 33: deprecabitur deum suum, et placabilis erit, et, videbit faciem ejus in jubilo.