Prologus

Prologus

Hic determinat magister de Angelis bonis et malis, quantum ad corporum assumptionem; et dividitur in partes duas: in prima determinat de eis quantum ad assumptionem corporum; secundo quantum ad impressionem in nos, ibi: illud etiam consideratione dignum videtur, utrum Daemones...

Hominum substantialiter intrent corpora. Prima dividitur in partes duas: in prima determinat de apparitione Angelorum in corporalibus formis, utrum sit per corpus assumptum, vel naturaliter unitum; in secunda determinat de apparitione divina, ibi: nec dubitandum est, deum in corporalibus formis apparuisse hominibus. Ubi duo facit: primo dicit, deum apparuisse in corporalibus formis; secundo ostendit deum nunquam in sua essentia visibiliter apparuisse, ibi: ceterum haec velut nimis profunda atque obscura, linquentes, illud indubitanter teneamus, quod deus in specie essentiae suae nunquam mortalibus apparuit. Circa primum duo facit: primo ostendit, deum in visibilibus formis apparuisse; secundo inquirit dictae apparitionis modum, ibi: sed ubi deus hominibus in corporalibus imaginibus apparuisse asserit, perplexam quaestionem proponit.

Hic sex quaeruntur: 1 utrum Angeli habeant corpora naturaliter unita; 2 si non habeant, utrum assumant; 3 si sic, qualiter sibi corpora assumant; 4 quas operationes per ea exerceant; 5 qualiter in nos imprimere possint; 6 quomodo deus in formis corporalibus appareat.